Текстов ќе го започнам со писмото што надбискупот на Католичката црква, Карло Мариа Вигано пред неколку дена го испрати до Претседателот на САД, Доналд Трамп.
Вигано, кој бил генерален секретар на Гувернерот на градската држава Ватикан, заради откривањето скандали со сексуално насилство во црквата и финансиска корупција во Ватикан, од 2011 до 2016 година е “протеран“ како апостолски нунциј во САД. Во писмото, меѓу другото, тој вели: “…“децата на светлината“ се највидливиот дел на човештвото, а “децата на темнината“ се малцинство. Сепак, “децата на светлината“ се предмет на своевидна дискриминација која ги става во ситуација на морална инфериорност во однос на нивните противници, кои најчесто заземаат стратегиски позиции во власта, политиката, економијата и медиумите.
Од една страна постојат оние, кои иако имаат илјада човечки недостатоци и слабости, се длабоко мотивирани од желбата да чинат добро, да бидат искрени, да подигаат семејство, да ја работат својата работа, да придонесуваат во просперитетот на својата татковина и да им помагаат на оние на кои им е потребно.
На другата страна, постојат оние кои си служат себе си, кои немаат морални норми, кои сакаат да го уништат семејството и нацијата, кои ги искористуваат работниците за да станат исклучително богати и поттикнуваат внатрешни поделби и војни за да стекнат моќ и пари.
“Децата на темнината“ војуваат против Вас и манипулираат со американската нација. Се чини дека се толку сигурни дека имаат се’ под контрола, па заборавија на внимателноста со која до сега ги затскриваа своите вистински намери.
Истрагите кои се во тек ќе ја откријат вистинската одговорност на оние кои управуваа со кризата со Ковид-19, не само во делот на здравствената заштита, туку и во политиката, економијата и медиумите. Веројатно ќе се открие дека во ова колосално дело на општествениот инжинеринг, постојат луѓе кои одлучуваат за судбината на човештвото, развратнички присвојувајќи си го правото да делуваат против волјата на граѓаните и нивните претставници во националните влади.
Исто така, ќе откријат дека немирите во САД деновиве ги испровоцираа оние кои гледајќи дека вирусот бледее и општествениот аларм за пандемијата слабее, нужно мораа да предизвикаат граѓански немири, за да следи репресија, која, иако легитимна, можат да ја осудат како неоправдана агресија врз граѓаните.
Истото се случува и во Европа, во совршена синхронизација.
Прв пат САД имаат претседател кој храбро го брани правото на живот, кој не се срами да го осуди прогонот на христијаните низ светот, кој зборува за Исус Христос и правото на граѓаните на слобода на верувањето. Се осмелувам да верувам дека сме на истата страна во оваа битка, иако со различно оружје. Духовна битка во која манипулираат сите оние кои сакаат да фаворизираат само една политичка опција (либерализам без граници, глобализам, нов светски поредок и универзално братство).
Тоа се сите оние кои сакаат да доминираат со светот без Бог, да го истераат Бог од училиштата, од семејствата, дури можеби и од црквата.
Постојат верни пастири, кои се грижат за божјото стадо, но има и неверници, платеници кои сакаат да го разбијат стадото и, овците да ги фрлат во челуста на волците. Воопшто не е изненадување дека тие платеници се сојузници на “децата на темнината“ и ги мразат “децата на светлината“ – па, како што постои “длабока држава“, постои и “длабока црква“, која врши предавство на своите должности и се одрекува од своите исправни обврски кон Бога.
Така, против невидливиот непријател против кој во световните работи се борат добрите владетели, во црквата и духовниот живот се борат добрите пастири.
“Универзалното братство“ кое го пропагираат стратезите на новиот светски поредок, глобалната мисла и глобализацијата, нема никаква врска со Христијанството, туку таквите идеали на “универзално братство“ ги фаворизираат масоните.“
Ова беше писмото на надбискупот Вигано, а како дополнение на неговите зборови, ќе цитирам извадок од “Протоколот број 17“, од “Протоколите на Сионските мудреци“, познати како “План за освојување на светот од страна на јудео-масоните“, за прв пат објавени во 1905 година во Русија, во второто издание на книгата “Големо во мало“ на Сергјеј Нилус:
“Ние веќе се погриживме да го дискредитираме христијанското свештенство и со тоа да ја раздробиме неговата мисија која би можела да ни пречи. Неговото влијание врз народот секој ден слабее и опаѓа. Сега, насекаде е прокламирана слободата на совеста, па не многу години не делат од моментот на потполн распад на Христијанската религија, а со другите религии уште полесно ќе излеземе на крај. Ние ќе го ставиме клерикализмот и клерикалите во толку тесни рамки, па нивното влијание ќе тргне во обратен смер од неговото досегашно движење…
…Но, додека не ја превоспитаме младината во нови преодни вери, а потоа и во нашата, ние нема отворено да удираме по постоењето на црквата, туку против неа ќе се бориме со критика која ќе предизвикува раскол…“
На крајот, ќе го препрочитаме романот на Олдус Хаксли, романот на дистопијата (негативна утопија), “Тој храбар нов свет“,објавен во 1932 година, чие дејствие се одвива во Лондон во 2540 година, роман во кој тој предвидува развој на репродуктивната технологија, или “евгеника“ (на грчки: “од добар сој“ – наука за проучување и практикување на селективно размножување кое се применува на луѓето, со цел да се подобри сојот)и, учење во сон (“хипнопедија“ – контрола на умот низ сон и обид да се даваат информации и да се учи за време на сонот).
Според Хаксли, спојот на овие две работи треба да доведе до создавање на ново општество, во кое луѓето ќе се создавааат во епрувета, ќе бидат умствено наведувани во сонот и, однапред ќе се определува, според интелигенцијата, на која класа ќе припаѓаат.
Најверојатно многумина ќе се запрашаат зошто го пишувам сето ова, наместо, како и останатите, да пишувам за актуелните случувања во Македонија, за пресудите за Боки и Катица, за рекетот од Вице и Зоран Заеви, за трагичното осиромашување на народот, за изборите што следуваат.
Го пишувам за да разбереме дека ние овде, во Македонија не сме изолиран остров на кој самите ќе одлучуваме. Дека настаните кај нас се пресликување на светските случувања, дека дури и се поттикнати од нив. Го пишувам за да сфатиме дека во моментов во светот се води епска борба меѓу “децата на светлината“ и “децата на темнината“, епска борба меѓу доброто и злото, епска борба меѓу безбожните глобализатори од една и, добрите владетели и добрите пастири, од друга страна.
Го пишувам за да разбереме дека од резултатот на оваа борба во многу ќе зависи и иднината на македонската држава, народ и Црква. Да разбереме дека пред себе имаме само два избора и дека од нив ќе зависи дали ќе си го вратиме достоинството, историјата, идентитетот и името.
– Првиот – да ги поддржиме “децата на темнината“, како што симболички ги нарекува надбискупот Вигано, оние кои си служат себе си, кои немаат морални норми, кои сакаат да го уништат семејството и нацијата, кои ги искористуваат работниците за да станат исклучително богати, поттикнуваат внатрешни поделби и војни за да стекнат моќ и пари.
– Вториот – да ги поддржиме “децата на светлината“, оние кои што имаат илјада човечки недостатоци и слабости, но се мотивирани од желбата да чинат добро, да бидат искрени, да подигаат семејство, да ја работат својата работа, да придонесуваат во просперитетот на својата татковина и да им помагаат на оние на кои им треба.
Искрено се надевам, за да не завршиме како во романот на Хаксли, со селективно размножување со епрувета и со контрола на умот низ сонот, дека секој што ќе го прочита текстов ќе ги препознае и едните и другите, па нема потреба од нивно именување.
Ќе завршам со зборовите на надбискупот Вигано – “Се осмелувам да верувам дека сме на истата страна во оваа битка,иако со различно оружје. Духовна битка во која манипулираат сите оние кои сакаат да фаворизираат само една политичка опција (либерализам без граници, глобализам, нов светски поредок и универзално братство). Тоа се сите оние кои што сакаат да доминираат во светот без Бог, да го истераат Бог од училиштата, од семејството, можеби и од Црквата.“
(Авторот е претседател на МААК)
|
