Македонска нација

Македонците денес живеат на сите четири територии на поделената Македонија. Живеат во Вардарска, Пиринска,Егејска Македонија, живеат и во Албанија.

Точно и Грците живеат на еден дел од Македонија, во егејскиот, во поробениот, асимилираниот и дискриминираниот. Ако Македонија е грчка, зошто тогаш Грците ги нема во Вардарска, Пиринска и во Мала Преспа?

Само Македонците живеат во сите четири  дела на Македонија, во етничка Македонија. Не само некогаш, туку и денес. Затоа Македонците денес го имаат најголемото право на името Македонија, на националниот македонски идентитет, правото на својот природен македонски јазик, кој е коренот на останатите словенски јазици.

Затоа Македонија им припаѓа на Македонците.

Ние имаме жива историја, неа се уште ја живееме, за разлика од Грците, кои сегашноста и иднината ја темелат на нешто што самите го измислуваат за да се спасат од паѓањето во сопствениот бунар. Нивниот ген е запатен со лаги, лаги и ништо друго. Тоа им е во крвта, да лажат. Ние не знаеме да лажеме. Затоа се плашат и секојдневно се закануваат. Можеби треба навистина да го почувствуваат мракот на сопствената лага, за да се откажат од проектите кои имаат една и единствена цел, да не снема од овие простори.

Многупати го поставија прашањето, на која лингвистичка група и припаѓа македонскиот јазик? Најден е сигурен и веродостоен запис, дешифриран од Ентони Амброзиц, кој е објавен во една негова книга "Адиеу то Бриттанѕ", во Торонто 1999 година. Тој дошол до сознание дека основата на јазикот е венетичка и од неа води потекло јазикот на Македонците. Тој немал никаква допирна точка со тогашните Грци и со грчкиот јазик.

Дека древниот македонски јазик бил сосема различен од грчкиот постојат многу записи. Меѓу нив е и едно древно сведоштво. Пронајден е фрагмент од папирус, за кој се сметало дека е дел од изгубеното дело под наслов 'Историја на наследниците”, од древниот грчки историчар Аријан. На овој  фрагмент спомената е една епизода од древно-македонската историја во која јасно е потенцирана засебноста на македонскиот јазик.

Имено, секретарот на Филип и на Александар Македонски, по име Евмен испратил напред еден човек, по име Ксение, кој зборувал македонски...' ".(..сендинг фортх а ман цаллед Џенниас њхо њас Мацедониан ин спеецх)"... за да преговара со македонската војска на Неоптоломеј. Овој настан се случил околу 321 година пред раѓањето на Исус. Оригиналниот збор со кој Аријан го опишал Ксение бил зборот 'Македонисти”.

Некои прогрчки автори се обиделе ова да го преведат како ”човек кој зборувал на македонски начин”. Но, американскиот историчар д-р Борза го критикува тоа изменување на основата на значењето. Тој вели: “Ксение, кој зборувал македонски, бил испратен од Евмен за да преговара со командантот на македонските единици. Ваквата мисија барала одлично владеење на јазикот, какво што очигледно им недостасувало на обичните Грци. Евмен, кој им бил секретар и на Филип и на Александар добро ги знаел овие работи.”

Еве уште интересни податоци во облик на докази, кои одат во прилог на постоењето на древниот македонски јазик, кој бил различен од грчкиот. Современиот проучувач на древна Македонија Артур Вајгал пишува:

"Грците не можеле да го разберат македонскиот јазик, кој немал речиси никаква сличност со нивниот, а немало ни литература од која би можел да се проучува. Александар, дури и на врвот на својата моќ никогаш не можел младешки да не и се восхитува на атинската интелектуалност и да се ослободи од непријатното чувство дека неговите воинствени Македонци, од кои многумина не знаеле дури ниту еден единствен грчки збор, не се според грчкиот стандард за културата.”

Дури и во 'Историјата на Грција”, од авторот Џорџ Герот, објавена во Лондон во средината на 19 век, пишува дека македонскиот јазик бил различен од грчкиот. Таму стои следниот цитат :

"Македонскиот јазик бил различен од илирскиот, од тракискиот, а по се изгледа и од пајонскиот. Тој исто така бил различен и од грчкиот”.

Злоупотребите и искривоколчувањето на историјата од страна на грчките пропагандисти се состои во следното. Тие велат дека древните Македонци биле Грци, само затоа што во еден одреден период владеачката елита на Македонците, во своето општење го користела грчкиот јазик. Тој податок е точен и се однесува на четвртиот век пред нашата ера. Но, истовремено тоа не значи дека Македонците биле Грци. Дури и оние Македонци кои се обидувале да пишуваат на грчки, правеле огромни правописни грешки, бидејќи јазикот им бил непознат. Но, една друга работа е интересна. Имено, со грчкиот  јазик своевремено се служеле и Илирите, Римјаните, Тракијците, а грчката азбука била користена и од турко-монголските Бугари, кога дошле на Балканот во седмиот век.

Зошто грчките историчари не кажат дека и Илирите биле Грци, дека и Римјаните биле Грци, дека Бугарите биле Грци ?

Тие тоа го велат само за древните Македонци. Дали само затоа што Александар Македонски е една од најсветлите светски историски личности, па од комерцијални причини го присвојуваат како нивен?

Дали затоа што се плашат дека еден ден Грција може да доживее распад, бидејќи во денешните нејзини граници се наоѓаат територии кои природно не и припаѓаат? Веројатно.

Во тој период, петтиот век пред нашата ера, на територијата на Македонија не постоел ниту еден натпис, ниту еден поим кој бил напишан на грчки јазик. Тоа го констатирале многу светски научници и историчари.

Во една прилика и грчкиот археолог Андроникос,  ќе изјави дека е многу несреќен поради тоа што во Вергина не пронашол никаков натпис на грчки јазик од петтиот век. Значи и грчките историски архиви немаат докази дека на територијата на денешна Егејска Македонија постоеле предмети на кои е впишано грчкото писмо.

Во познатата енциклопедија на Гролиер под наслов ”Грчкиот јазик”, објавена во 1995 година пишува:

„Древниот грчки јазик бил говорен јазик во Грција, на Крит, во делови од источниот Медитеран и во западна и северна Анадолија, на Сицилија и во јужна Италија, на северниот брег на Црно Море и делумно на северноафриканскиот и францускиот брег“.

 Македонија на ниту едно место не е спомената како регион во кој се говорел грчки јазик. Овие нешта се многу битни денес за Македонците како народ и Македонија како држава.

И на крај, една поштенска картичка од Кочо Рацин до својот брат Александар, испратена од Белград на 10.9.1936 година.