Автор: Гордана Димовска

Огнови

Огнови разгорени, силни

Расфрлаат искри со возбуда, радост, убави желби и надеж за подобро утре.

И денес спомни си за големата добрина и ука

На големиот Отец на црквата Христова,

Да не заталкаш во погрешни правци

Да не се изгубиш во немирни реки

Да не ти остане душата ко пустина празна

И жедна за духовна храна.

Неговата рака ги хранеше сиромашните и гладни

Ги поеше жедните за вода но и за ука,

Се исправи силно против разодорот и ересот

За да царува љубов и правдина во светот.

И во негова чест паричка за среќа ставаме во лепче

Традицијата да продолжи на секое парче македонска земја

На секој континент каде Македонец гнездо свил

Да биде светло катче полно со дарежливост и љубов

Како што и тој бил, Големиот Отец, Свети Василиј Велики.

И еве, светлината од пламенот на василичарскиот оган

Се распослала над секој дом и стреа,

Во родното огниште но и преку океани, мориња ширни.

И секој миг исфрла се повеќе искри

испраќа пораки врели, За Василица и годината што иде.

Ги гали вжарените образи и милно шепоти во тивката ноќ

Само да знаеш да се прикрадеш и чуеш нејзините тајни

Ќе те свие во својата топла прегратка и исполни со моќ.