Во Прилепа градот, во старо црквено маало,
кај Црвенковци, се роди машко чедо алово,
името го наследи, од својот дедо
Крсте, расте во здраво и бистро чедо.

Родителите го пратија, на школо да оди,
да се описмени, во животот ќе му вреди,
Крсте учи без мака,
филозофија заврши тој, го исполни планот свој.

Во демонстрациите на Шаторов камен, во 1940-тата година,
од џандармерскиот притисок, во илегалство замина,
политичка битка почна да води,
македонска држава, за да се роди.

Младински секретар, Крсте во Прилеп доби,
младината да се организира, борба да води,
од нив се искали, челична борбена гарда,
на 11 Октомври во Прилеп, ја нападна бугарската влада.

Во Лопушник, Крсте со Рацин дружба води,
по вода тој, тргна да оди,
додека назад, да се врати,
изродот на Рацин, животот му го скрати.

За политички комесар, во Западна Македонија оди,
со тамошниот народ, борба за да води,
непријателот, за да се собори,
народната власт, за да победи.

Фатен и осуден Крсте, од италијанскиот режим,
префрлен во тиранскиот затвор, за да лежи,
затворениците, подземен, таен тунел ископаа,
еден по еден, двадесет и седуммина избегаа.

Поново Крсте, во Дебарца се врати,
со соработниците пак, се стрети,
народот сега, со оружје борба води,
непријателите, за да ги собори.

Сестра му Донка, млада замина во партизани,
на Песјобртце се разви борба, гради во гради,
еден фашистички рафал, ја погоди в чело,
не го заврши таа, започнатото дело.

На војната, и дојде крајот,
народот развеселен, како да влезе во рајот,
во градови и села, песни се пеат,
единици и борци, гласно се слават.

Стана Крсте, министер за просвета и култура,
за вложената работа и дадениот труд,
пофалба и одликување, доби тој,
прогласен е за народен херој.

Дојде Крсте, за претседател на КП во Македонија,
македонската политика, ја најде во агонија,
непотребно доселени, од Санџак и Банија,
да се меша етникот, во Македонија.

Се зафати Крсте, со грешките да се справи,
изгради нови фабрички хали,
се унапредија, повеќе македонски генерали,
се основа МАНУ, Црквата се осамостои.

Замина Крсте, во Белград на работа,
кај Маршалот, во кабинетот се вработи,
постана тој, маршалов близок соработник,
доби тригодишен мандат, за маршалов заменик.

За Македонија беше, многу радосна вест,
додека групации националисти, ги фати хаотичен бес,
кој нема спас, македонската нација,
да членува, во југословенската федерација.

Македонски урабаџовци, од љубомора го оцрнија,
од политичка сцена го отстранија,
на националистичките групи, желбата му ја исполнија,
пред македонскиот народ, авторитетот го изгубија.

Томе Велјановски - Марулецот,
Гетеборг, Шведска