Поимите „нација“ и „држава“ се две јасно разграничени нешта иако во новата историја на човештвото тие се сврзани еден со друг. Една нација може да постои без своја држава, а државата пак може да постои не само од една, туку од повеќе нации. Во многунационалната држава нацијата може да постои како „признаена“ и како државотворен елемент, како тоа денес што е случајот со делот од македонската нација кој се наоѓа во рамките на југословенската федерација, или како непризнаена и национално поробена, како тоа што е случајот со другите два дела од нашата нација, кои се наоѓаат под бугарско и грчко владеење и ропство.

Невиден историски хероизам: Како четите на ВМРО ја поразиле грчката армија од Пиринскиот дел на Македонија?

Како член на Комисијата за разграничување меѓу Југославија, Грција и Албанија, италјанскиот генерал Енрико Телини имал задачата да ги утврди етнонационалните чувства на населението во 18-те села во реонот на Преспа и Св.Наум.

За време на патувањето на Бертрандон де ла Брокиер кон Блискиот Исток во 15 век во својата книга „Патување преку морето“ запишува за Македонија и македонците два параграфа:

Ноември 1947 г.

Изработката на новите учебниците по историја по 9.IX.1944 година беше извршена во посебни услови. Поради тоа се допуштени сфаќања карактеристични за великобугарскиот шовинизам. Во други случаеви извесни прашања не се доволно целосно разјаснети. Таа околност дава можност таквите места да скриваат опасност од двосмислено, многупати, шовинистичко толкување. За да се исправат допуштените грешки и да се избегне секоја можност за толкување или заклучоци во духот на великобугарскиот шовинизам, учителите по историја треба во нивната работа во своите оделенија да ги извршат следниве исправки:

Според историските податоци Србите го освојуваат Скопје кон крајот на XIII век и владеат со него се до крајот на  XIV век. Во овој период Горниот Град (Кале) бил густо изграден. Во пишаните средновековни документи се спомнуваат најмалку 4 цркви цркви од 12 и 13 век, во рамките на Скопската тврдина. Меѓу нив познати се „Св. Богородица Троерачица“, „Св. Прокопиј“ и „Св. Јован Крстител“. Во црквата „Св. Богородица Троерачица“ во 1346 година, Српскиот крал Стефан Душан кој ја преместил српската престолнина од Призрен во Скопје, ќе биде крунисан за цар. а три години подоцна, во 1349 година ќе го издаде и познатиот Законик.

Францускиот барон Франсоа де Тот, кој работел во Цариград во 18 век (конкретно од 1768 до 1775 година) како главен изведувач на градбите на важни објекти каде имал ангажирано поголем број работници Македонци.

Превод на страните од англиски на македонски јазик.

154
Мојот прв напор беше да ја расчистам земјата, со цел да ја израмнам и да извадам материјал од неа за ѕидањето на тврдините. Ова можеше да се направи само со употреба на барут заради квалитетот на карпите во кои се состоеше слој од порфир. Собрав заедно и ги ставив во куќички блиску до работилиштето, околу 1500 МАКЕДОНЦИ, кои се Авернантите* на Турција.

Во XVI век, Скопје се издига како значаен стопански и политички центар. Во него постојано наминувале трговци и патници: Венецијанци, Дубровчани, Евреи, Грци, Арапи и други. Венецијанскиот пратеник Јакобо Соренцо (1575), покрај другото запишал дека: „Скопје е голем град и зафаќа 28 квадратни километри. Жителите се христијани, Турци и Евреи. Куќите се мошне убави. Во градот се врши голема преработка на кожи, што се негов главен производ…. (Скопје, 1985, стр. 14).

Во последните денови на февруари 1906 година во Ениџевардарското Блато пристигнал војводата Лука Иванов, заедно со американскиот новинар и писател Алберт Сониксен. Американецот кој го познавал македонскиот јазик оставил силен впечаток врз македонските комити на војводата Апостол Терзиев и тие се однесувале кон него како кон човек на Македонската револуционерна организација.