Васко Гичевски

Во суштина Танзиматските реформи се добар почеток за модернизација и реформизација на Османлиската Империја, но тие во своите суштински делови: правото, верата, економијата, воопшто не се примениле, туку се примениле само оние периферните од страна на администрацијата и административната поделба со што државата уште повеќе се централизирала и тоа ќе стане само уште една причина плус за подоцнежните немири кои што ќе се случуваат ширум Империјата

Со почетокот на XX век Империјата веќе е на својот залез, на цела територија на државата постојат револуционерни организации и напредни движења инспирирани од движењата во запдна европа(либерализмот,социјализмот,анархизмот итн.) па со многубројните востанија во првата половина на XX век меѓу кои и Илинденското востание, Младотурската револуција, Турско Италијанската војна од 1911, Балканските војни со кои Османлиската држава е лишена од сите свои европски тертории и Првата Светска Војна (18914-1918) во чиј виор османлиската империја ќе се најде на страната на Централните сили и ќе претрпи силен пораз и делба на територија( иако таа веќе воено и економски била крајно немоќна и за време на војната и пред неа) веќе по Турската војна за независнот (1919-1922) крајот на Империјата е веќе неизбежен.Во 1923 година последниот султан на Османлиската Империја е симнат од престолот, државата се преконструира во република  а на нејзино чело застанува Мустафа Кемал Ататурк кој ќе го отвори патот на модерна Турција.

Стариот феудален систем во Османлиската Империја, недоволната развиеност на институциите и големата неписменост која што владеела во Империјата била причина за нејзина стагнација и стигматизација претворајќи се еден вид музејски примерок на империја во Европа а пак брзиот развој на европското опшество постојано изнудувал развој и реформи во Османлиската Империја.

Застарениот воен систем, економски и опшествен систем и всушност целата Османлиска Империја заостанувала зад останатите европски монархии кои пак го држеле во свои раце и напредокот на технологија, науката и кулминација на она што се нарекува “култура на европско опшество”  .

Империја останува заробена во времето поради силното влијание на верските закони кои го кочат нејзиниот напредок поради мешањето на световното со секуларното и влијанието на верскиот закон- шеријатот врз секојдневниот живот на луѓето.

Неспособноста на султаните да донесуваат правилни одлуки во вистинско време ќе допринесе за распадот на Османлиската Империја и. Како една од најдолготрајните империи во историјата на човекот, Османлиската империја таа оставила свој печат со својата богата и силно развиена култура и наука( особено во полето на астрономијата,математиката,медицината,поезијата). Остатоците кои ги остави зад себе денес се едни од најпосетуваните туристички дестинации кои како нем сведок оворот за славата и гламурозноста на една величенствена империја која  останала во историјата.