Пред очи ни се турка проект за создавање на нова нација, со нов јазик и историја, со сменето име. Тоа е втората фаза, бидејќи првата ја гледавме од костумираните "контиња" во Нивици. Не е проблем јазикот, ниту историјата - тие се наши - Македонски, проблем се лепливите прсти и немањето кичма кај Зоран Заев.

Ако во економијата имаме банкрот, во надворешната политика имаме капитулации. Таквата простодушност на Заев завршува со втората фаза на создавање на “зомбифицирана” реалност, моделирана не од македонскиот народ, туку од тенденциите и интересите на соседите. Зоран Заев наместо да биде брана за македонските интереси, тој е проводник на туѓите интереси.

Коте од Руља би се гордеел со Заев, а Гоце Делчев би повторувал „Јас не познавам друг народ кој повеќе страдал од предавствата на своите синови”.

И, во тој контекст го очекувам Заев во скоро време да излезе со блага простодушна насмевка и да каже ние градиме мостови, и да повтори за жицата македонска. Ама таквите оксиморони ја докажуваат неспособноста на нашата дипломатија, но пред се отсуството на државна стратегија која одново завршува со неуспех. Таквата политичка “проституција” на Заев сите нам не чини држава. Тој среќен со неговите милиони, а сите други несреќни без Македонија која на многумина им е се. Историјата памети, и Заев ќе го памети веднаш до Коте од Руља или можеби повисоко на столбот на срамот.