(Хаг, 5 декември 1991 год.)

”Најнапред, лордот (Царрингтон, н.б.) бара согласност  за Главата И. (“Општи одредби”) каде е внесена точка ц) , така што покрај “слободна асицијација на суверени  републики со меѓународен идентитет” е воведена и опцијата “заедничка држава на рамноправни републики од оние републики кои сакаат да останат во неа”. Четири републики се согласни: може секој  по својот пат, согласно неговата волја. Србија и Црна Гора - не! Пред секој од нас е хартија со потпис на Милошевиќ и Булатовиќ: тие Главата И . ќе ја прифатат ако во членот 1. Точката ц) се исмени така да гласи:

“Заедничка држава на рамноправни републики и нации кои сакаат да останат во Југославија како нивна заедничка држава”.

Освен тоа , бараат  да се внесе и точка г):“Во рамките на општото решение, континуитет и меѓународен субјективитет на Југославија како заедничка држава на републиките кои тоа го сакаат”.

Освен за нив, на сите им е неприфатливо. Со воведувањето на нациите се обидуваат постојните и  и новоизмислени “ краини” да се отцепат од матичните држави и да се приклучат кон “Југославија како нивна заедничка држава”. А кога инсистираат на “континуитетот”, искажуваат амбиција  да таквата  “Југославија,  како заедничка држава на републиките  и нациите” да остане единствен претендент не само на континуитетот и сукцесијата  на меѓународниот идентитет на досегашната Југославија, туку и нејзина наследничка.

Кога сите претседатели се изјаснија така како што се изјаснија, во сразмер 4:2, за збор се јави др, Костиќ:- не можете да зборувате , господине, бидејќи нелегитимно е телото со кое претседавате! ..Без право да говори, Костиќ   срдито излегува.

А лордот ја заклучува седницата. Нема потреба да се расправа за целината на документот би-дејќи нема согласност за Главата И. Лордот вели, после се ќе поднесе извештај до министрите за  надворешни работи на ЕЗ…”

С. Месиќ, Како је срушена Југославија..., стр.  306-307;