Иван Дуков Пендаровски

Реканско Галички војводи

Максим Ненов

Роден во 1972 година во селото Тресонче, по занаeт иконописец. Во 1902 година тој се откажува од својата професија да црта икони, ја фрла четката и ја зема манлихерата за да биде борец за својот роден крај. Истата година влегол во четата на Наки Јанев – реонски војвода и на галичко-реканската околија.

Во пролетта 1903 година Максим Ненов бил наговорен од галичкото реонско началство да дојде во Софија и организира една голема чета од галичани и реканци, да се врати во родниот крај за да има и нашиот крај една поголема чета и да земе учество во востанието. Максим Ненов ја исполнил својата задача – организира една голема чета во соработка со таа емиграција и се упатил кон својот роден крај. Но за несреќа на 29 мај 1903 година, четата била откриена од турската војска и по жестока борба со големи жртви на противникот, e убиен војводата Максим Ненов и неколку четници во месноста Голека Планина на врвот чавките.

Песна за смртта на војводата Максим Ненов

Зората се зазори,

сл’нцето изгрева,

караулите свират

на Максима говорат:

- Стани, стани Максиме,

потера те сардиса,

потера малешевска!

Засвиреа куршуми,

загрмеа мауѕери,

удариха Максима

в лева страна по срце

и по него Петрета.

Јован Крстев Терзиев

Роден е во 1879 година во село Тресонче. Тој зема најживо учество како курир во кичевско-галичко-реканскиот реон. За време на една инспекциска служба на Даме Груев во селото Селце, со другарите како обезбедување на Даме Груев и неговите другари, Јован бил предаден од Зоге Мавровецот на турскиот аскер. На барањето да каже каде е четата тој одбил, велејќи дека ништо не знае. Потоа бил подложен на најужасни ѕверски мачења, но ништо не издал. Му биле извадени очите, му ја откинале едната рака, по што бил убиен од аскерот. Тоа се случило во 1904 година, есента. Така Јован загинал во страшни маки без да го издаде Даме Груев и ја зачувал четата на галичко-реканскиот крај.

Кумрија Андреева

Родена е во 1872 година во с. Тресонче. Била постојана курирка во кичевско-галичкиот револуционерен реон. Како курирка, најсовесно ги исполнувала наложените задачи со што ги одржувала во постојана врска четите со легалните начелства во реонот.

Во 1913 година, кога Србите го окупирале овој крај, била насила извлечена од куќата, на полноќ, со врзана уста, а потоа била соблечена гола пред црквата Св. Петар и Павле во селото Тресонче и најжестоко мачена по што била убиена и фрлена во една провалија. Трупот и стоел непогребен три дена за да ја јадат кучињата.

Иван Дуков Пендаровски

Роден е во Галичник во 1863 година, по занает бил овчар. Во август 1902 година по наредба на комитетот, заминал за Софија со другарите Трајче Атанасов и Владимир Милчинов (првиот од Галичник, а вториот од Прилеп), со задача да минат низ Србија, Австрија и оттаму во Албанија за да бидат од помош на ВМРО при борбите во овој крај.

Предадени на турските власти од непознато лице, во Тирана биле затворени и ставени во тешки пранги. Потоа биле испратени со силно обезбедување во битолскиот затвор. Таму Иван Дуков останал цели три години, по што бил пуштен на слобода.

По Илинденското востание, како војвода бил на услуга на галичко-реканската револуционерна организација.

Умрел во 1917 година.

Јован Трпков Гиноски

Роден е во 1960 година во Галичник. По занает бил мајстор пртетприемач. Бил реонски начелник на галичко-реканската околија до 1 јули 1903 година.

Какао реонски начелник и организатор на галичко-реканскиот револуционрен реон тој се покажал како голем организатор и многу тактичен во своите дејства.

На 16 септември 1913 година бил убиен во Дебар на најѕверски начин од страна на Србите.

(Подготви Марко Китевски)