Но, овој компромис помеѓу слободата и потчинети не можеше да биде на подолго траење, и по револтот на Андриск, псевдо Филип Шести (148 п.н.е.), Македонија беше конституирана во римска провинција и зголеменa со додавање на делови од Илирија,  Молосија (Епир), на Јонските острови и Тесалија. Секоја година гувернер бил испратен од Рим, со врховена, воена и судската власт; поделба падна во мирување и комуникација во рамките на покраината е подобрена со изградбата на патот Виа Игнација од Дaрхаkхиум до Солуника, каде беше потоа продолжен кон исток до Нестус и Хелеспонт.

Во 146 на лигата Ачеа, објави војна на Рим, кој бунт бил задушени од П. Kаеkилиус Метеллус и Л. Муммиус, Коринт беше отпуштен и уништени, лигата Ачеа (Атина, Коринт) беше распуштена, и  беше прогласена за покраина и ставен под контрола на гувернерот на Македонија. Во 27 п.н.е., кога администрацијата на провинции била поделена помеѓу Октавијан Август и на Сенатот, Македонија и Ачеа паднаа под власт на на вториот (Страбон, стр 840; Дио Касиј LIII 2) и беа управувани одделно од страна на екс-преторите испраeни секоја година во име на гувернерот. Во 15 н.е., сепак, сенаторски малверзации ѓи беa донелe  провинциите на работ на пропаст и тие била префрлени под власт на Тибериј (Тацит, Анналс, и.76), кој ги обедини под власт на про легатус Аугусти праеторот додека, во 44 П.К. Зато и ги врати на Сенатот (Суетониус Зато и 25; Дио Касиј лџ 0,24).  Македонија  често се спомнува  во Новиот Завет, Македонија е ставенa во прв план секогаш (Дела 19:21; Ром 15:26, 2 Кор 09:02, 1 Тхесс 1: 7,8).

Диоклецијан (284-305 н.е.)  ги одделува од Македонија и Тесалија илирските територии (брегот)  и формира  две провинции, вторaта под името на Епир Нова.

Кон крајот на 4 век она што остана од Македонија беше растурена во две провинции, Македонија ''Прима'' и Македонија ''Cеkунда'' или салутарис, а кога во 395 римскиот свет беше поделена на Западна и Источна империja, Македонија била вклучена во вториотa.

Во текот на следните неколку години беше освоeнa и ограбенa од страна на Готите под водство на Алариц.

Во 10 век голем дел од Македонија беше под бугарска власт, а потоа колонии на азиски албански  племиња се населиле таму од страна на византиските цареви.

Во 1204 година дел од Македонија стана латинско кралство под Бонифациј, маркиз на Монферрат, но 20 години подоцна, Теодор, деспот на Епир, основаше империја во Солун.

Во текот на 2-рата половина на 14 век поголемиот дел од тоа беше дел од Сервиан територии,(Венеција) но во 1430 година Солун паднал пред Османлиите, и од тоа време Македонија има формирано дел од турската империја се до 1912 година.