Васко Гичевски

Денес Македонија се наоѓа во една сегментирана положба, народот под притисок на опшествените случувања е притиснат да избере некоја страна за пред се` самиот да се спаси, но тој исто така мисли и на својата татковина, размислува за нејзината иднина и во тој контекст ја донесува одлуката за своето понатамошно делување.

Македонија е суверена и независна држава од 8 септември 1991 година, но тоа не значи дека таа никна од нигде никаде, формално-правно македонската држава постои од 2 август 1944 година и таа од тогаш до денес континуирано постои. Дури и кога македонскиот народ немал своја држава и кога со него владееле други нации тој својот идентитет не го изгубил, иако многумина одродници од својот род на тој идеал му служеле.

За одродниците идеологот Гоце Делчев ќе каже: „Jас не познавам друг народ кој повеќе страдал од предавствата на своите синови - изроди како македонскиот. Историјата не памети друг таков пример кога еден ист народ по традиција, јазик и вера се разделува на разни спротивни страни, една од друга потуѓа...“

Политичките случувања кои овие неколку месеци го ставаат македонскиот народ повторно пред тест на неговиот интелект, храброст и мудрост.

Македонската држава и нејзините институции имаат одредени недостатоци, но тоа не значи дека истите не се компетенти за да ги разрешат внатреполитичките случувања, да не се заборави дека само кога сами ќе си го решиме својот проблем тој навистина ќе биде решен за доброто на самите нас, а доколку други ни го решаваат логично е тој да биде решен во интерес на оние што го решаваат.

Опшеството во кое живееме има недостатоци и одредени проблеми, но тие проблеми не се проблеми кои се решаваат со туѓа арбитража, внатредржавните проблеми се решаваат во македонските институции, во нашата земја и секогаш треба да тежнееме да ги решаваме практично, а не филозофско идеалистички.

Во суштината на живиот човек е да твори, да се бори за подобро и да се стреми кон совршенство. За овој аспект на секојдневието Јане Сандански ќе каже: „Да живееш значи да се бориш: робот за слобода, а слободниот - за совршенство“.

Сепак не треба да дозволиме другите да ни го условуваат и насочуваат патот на подобровањето доколку тоа ни штети на нас, тоа треба да биде резултат на самосвеста на секој еден граѓанин на оваа држава, на секој еден свесен човек кој сака подобра иднина за својот народ и потомство. Во овој контекст можеме да ја вметнеме и мислата на Јане Сандански искажана при една негова агитација. Тој вели: „Да, Македонија не треба да бара помош надвор од себе, туку во самата себе. Нејзината слобода не ќе биде подарок, туку крвав откуп, платен со илјадници жртви, какви што ние дадовме и продолжуваме да даваме“.

Татковината пред се` се греди со реце на своите граѓани и не треба пред секој проблем да се раздвојуваме и сегментирани, заедно сме посилни, а и повеќе умови мислат подобро од еден.

Имаме долг кон оние кои ја пролеале својата крв за добробитот на оваа земја истата да ја зачуваме за нашите деца и внуци и да им ја оставиме во што подобра состојба.

Имаме богата историја, што значи огромно искуство и богата база на испробани и практицирани знаења и убедувања. Да ја искористиме таа база, да ја искористиме за добробитот на нашата земја, кога ќе настапи проблем заедно практично и помеѓу себе со консензус да ја разрешиме.

Силата и разумот ние ги имаме, потребна ни е само малку поголема волја и храброст и работите секогаш ќе течат онака како што треба во полза на сите нас.