Тихомир Каранфилов

Обидот на лидерот на СДСМ, Зоран Заев, за дестабилизација на земјата и рушење на легално избраната Влада која ја предводи премиерот Никола Груевски, неминовно го отвори прашањето на делувањето на Соросовата Фондација отворено општество во Македонија (ФООМ). Повикот на нејзините спонзорирани медиуми за насилно рушење на власта, лажно известување што може да поттикне меѓуетнички конфликти го доведува во прашање нејзиното понатамошно делување.

Според неделникот Њу Стејтсман, во текот на 90 години на минатиот век, Џорџ Сорос кого го сметаат за некрунисан крал на земјите од Југоисточна Европа, заради своите лични интереси го дестабилизирал Балканот. Дел од своето богатство тој со години го вложувал во развојот на либералните политички уредувања и основал организации преку кои го финансирал развојот на цивилното општество и негова демократизација.

Во 1992 година е основана Фондација отворено општество – Македонија (ФООМ), со цел да промовира отворено општество во Македонија. Таа е дел од Соросовата мрежа во централна и источна Европа и доделува грантови, заеми и други видови финансиска поддршка на физички и правни лица со цел да се спроведуваат активности во согласност со нивната мисија.

Според својата програма таа дејствува во повеќе области како што се: образование, право, јавна администрација и локална самоуправа, граѓанско општество, јавно здравство, информации, медиуми и економски реформи. Покрај тоа, ФООМ соработува и со невладини организации, меѓународни институции и донатори во насока на преземање акции кои негуваат одржлива демократија итн.

Меѓутоа, преку овие институции и нивните програми, Сорос го промовира клиентелизмот, кој генерално претставува неоправдано влијание врз структурата, процесот или резултатот на процесот со цел да постигне лични цели. Исто така со финансиска поддршка на медиумите, како и во други области од општествениот живот тој стекнува политичка потпора за остварувањето на овие цели.

Инаку, експертите политичкиот клиентелизам го опишуваат како распределба на одбрани предности на поединци или јасно дефинирана група во замена за политичка потпора. Клиентелизмот, иако е феномен сам по себе, претставува една од најпознатите малигни форми на корупција, бидејќи клиентелистичката пракса не е забранета или казнива, а често не се смета ни за неправедна.

Може да се каже дека клучна цел на клиентелистичката политика во пракса е стекнување моќ и влијание. Според тоа, цел на клиентелистичката пракса се демократските институции како законодавната, судската, извршната, политичката и општествената моќ. Со оглед дека секое демократско општество развива механизми за одговорност кои би требало да го заштитат јавниот интерес, откривањето на клиентелистички практики во политиката, јавната администрација или судството е предизвик, но не и невозможен, што покажа и дејствувањето на Соросовите структури.

Во минатото, во услови на транзиција земјата и нарушен Институт за јавна одговорност, се остави простор за дејствување и заробување на државата во интерес на Сорос.

Свесен дека моќта и силата на медиумите, т.н. седмата сила, никогаш не исчезна, туку се прилагоди на современите општества, Соросовата клиентелистичка стратегија ги постави медиумите за примарна мета на своите настојувања. Речиси да немаше локален или национален, печатен или електронски медиум кој немаше добиено грант од Сорос. Инволвирана во сите пори на општествениот живот, Соросовата фондација преку медиумите долго време ги контролираше опшптествените текови во земјата.

Воспоставената спрега меѓу ФООМ и СДСМ овозможи долго време според иста матрица Сорос и ЦИА да го креираат политичкиот и цивилниот амбиент во земјата, адекватен за општества во Африка од раните педесети години на минатиот век. Инаку долгогодишниот извршен директор на ФООМ, Владимир Милчин, беше и поранешен член на претседателството на СДСМ. Токму тоа заемно дејствување во минатото предизвика многу зла во земјата. Секогаш кога невладиниот сектор под режија на Милчин спроведуваа одреден проект, Македонија и нејзините граѓани беа губитници.

Меѓутоа, во моментот кога механизми за одговорност за заштита на јавниот интерес во институциите се воспоставија со доаѓањето на власт на ВМРО-ДПМНЕ, што беше спротивно на интересите на Соросовите инсталации, тогаш тие реагираат со целосниот капицитет, ставајќи се отворено на страната на СДСМ како нејзин партнер.

Така е и денес, кога без да се води сметка за интересите на македонскиот народ и неговата држава, фондацијата отворено застана на страната на Заев во неговите активности за рушење на актуелната влада. Нејзините спонзорирани медиуми отворено поттикнуваа меѓуетнички конфликт, насилен преврат на власта и дестабилизацијата на земјата, што не ја амнестира фондацијата од одговорност.

Ваквото деструктивно однесување, не е само за осуда, туку и за одлука за забрана за нејзино делување на терироријата на земјата. Секако дека Македонија не зависи од средствата кои Сорос ги дава за нејзино делување, како и средства за невладиниот сектор во земјата. Многу покорисно би било кога би се забранило нејзиното делување на земјата, а невладините организации кои зависеле од средствата на Сорос, треба да бидат финансирани од македонски буџет. Така овие организации би се вратиле кон вистинските цели и своите целни групи, за кои всушност и се формирани.