Васко Гичевски

Човекот со својот напредок и равиток барем на техничко ниво и делумно на економски план го достигна 21 век. Се убедуваме дека живееме во најхуманото и можеби едно од најразвиените демократски општества кои досега во светската историја биле забележани.

Се смета дека отидовме толку напред што ги заборавивме оние темни дни и мракови на минатото, војните и страдањата кои ги носат се трудиме да се убедиме дека останаа зад нас. Истото се случува и со процесите на либерализација и демократизација на општеството, со процесите на мултикултурализација и укинувањето на штетниот национализам и етноцентризам.

Секој објективен мислител доколку би се зафатил малку подлабоко со оваа тематика и кога би погледнал под шарениот јорган со кој се прикриваат нештата ќе ја забележи суровата реалност опозит на се она што предходно беше наведено.

Сведоци сме на тоа дека под влијание на слабата економска моќ ние почнавме некако да живееме од национализам, станавме интровертни и егоисти. Користиме секаков начин за тоа да си најдеме причина некого да мразиме, на некого да му го спречиме напредокот.

Најлошо е тоа што за овие навредувачки и етноцентристички цели се користиме со историјата. Колку повеќе економски слабееме толку повеќе се заглавуваме во историјата, и тоа не на начин на кој што му доликува на современиот човек туку историјата повторно сега се изнесува пред суд, се прават митови, цели идеологии иако таквите идеологии пред само дваесетина години крајно ги осудивме.

Осудена беше исто така и контролата на мислењето, ја осудивме и внатрешната борба за превласт, и олигарахијата а денес пак сме сведоци на истите овие осудени нешта дури и во поизразен степен од тоа што во тогашно време беа.

Сите оние кои имаат поинаков став за некои нешта, поинакво мислење во насока на подобрување на нештото, денес наместо напредни луѓе и иновативни индивидуи  се бесрамно нарекувани политички пиони, шутраци кои трчаат по пари итн. Оној кој ќе даде спротивно мислење во било кој сегмент од веќе етаблираното а нема да е претерано ако се каже и догматизирано мислење станува народен непријател.

Наместо да се оди напред во иднината и наместо поголемиот дел од неселението и пред се младината да биде футуристичка некако сите останаа тврдо во сегашноста или пак уште полошо се вратија во минатото и од таму извлекуваат вакви или такви причини за омраза. Конкретен суд или мислење за историјата или историски настан или еден период од историјата не може да се донесе без да се знаат светските, регионалните, домашните општествени прилики и неприлики и најлошо од се е тоа што се носи мислење за историски настан од денешна перспектива.

Во обид да ја зачуваме Македонија нашата татковина како суверена и целокупна територија(барем во овие граници), во обид да го зачуваме идентитот македонски ние почнавме одвнатре да го разоруваме.

Македонскиот идентитет во историјата никогаш не бил еднобоен и Македонија никогаш не била еднонационална. Напротив богатството на Македонија, македонскиот идентитет од секогаш биле мултукултурата и мултинационалноста и срамно е денес во 21 век да се враќаме на идеите од 19 век за формирање на националните држави на народите.

Светот денес е во процес на глобализација, процес на мешање на културите и нациите, од тука следствено чиста глупост е идеата за чистонационални земји. Таквата идеа денес може да резултира само со реки и порои крв а не со државотворност.

Треба да се извлече заклучок од сета оваа ситуација дека во суштината можеби вековите и годините изминаата ма а луѓето и ставовите некако останаа исти. Волкот влакното го менува ама умот не.

За промена сега во првите децении да се потрудиме умот да го промениме бидејќи од умот и злото и доброто извираат и глупоста и знаењето, важно е секогаш доброто да го каналаизираме во правилна насока за иднината на сите нас.