Господине претседателе, мојата желба, а пред се партиска обврска да како секретар и Ваш близок соработник, бидам присутен на закажаниот состанок на 24.04.1994 година.

Драги Мане, жал ми е што морам да ти соопштам една лоша вести. Излезе дека ***** бил човек на бугароманската ванчомихајловистичка организација МПО, која го донесе во Канада.

Мане здраво, те молам испрати ни ги по телефакс документите од советувањето, освен оној што го испрати до ЦК на ВМРО во Скопје.

Во овие судбоносни денови за нашата Македонија, оваа вест што ми ја испрати за ******* кај мене предизвика голема вознемиреност, не повеќе што ***** работел за врховистичката организација, туку повеќе што Г-н Претседател Љубчо Геотргиевски бил жртва на сето тоа.

Во разговор со ******* во Западен Берлин и платен партиски функционер во полномоштвото, изнесе следното:

Господин Драган Богдановски, кој трајно време се вратил во Југославија во почетокот на годината по обавени боравоци во западни земји...

Од грубата анализа на досието на татко ми, станува јасно дека системот на контрола на кој почивало нашето општество бил базиран на еден претпоставен субјект - носител на претпоставената "вистина" – а тоа е кодошот лично. Кодошот е оној што знае. Кодошот станува Големиот Друг, носител на интерпретацијата и на вистината. Тој станува најширокиот субјект за кој се претпоставува дека знае – тој станува бог, мал, локален, политички, но сепак Бог.

Некои побитни моменти од активноста на Драган Богдановски во непријателската емиграција и неговото држење во КПД „Идризово“

На иницијатива од ИСДБ-Гостивар, на 30.08.1979 година обавен е информативен разговор со ******

На 9-5-1980 година во ИСДБ-Тетово беше повикан на информативен разговор...