Со години наназад македонската јавност е оптоварена со наметнатиот проблем со името, кој полека се претвора во нешто за кое граѓаните не ни сакаат да разговараат. Одамна е општоприфатено сфаќањето дека државата не смее да потклекне пред обидите и на странски и на домашни фактори, за промена на името, кое патем ќе ја отвори и  пандорината кутија за нови и нови барања. Познат е притисокот врз сите досегашни влади во Македонија, а најмногу врз оваа на премиерот Груевски, за реализирање на целта земјава да биде обесправена во најбазичните сегменти од елементарните човекови права.

Но, се издржува некако на тој притисок, иако пречи кога некој домашен квазианалитичар или недоволно поткован политичар, рефлексно Ќе истресе серија небулози како треба кичми да виткаме, да попуштиме, да прифатиме име со географска одредница, притоа заборавајќи дека тоа не е крајната цел на грчката надворешна политика.

Илјадапати истите тие слушнале дека Грците се фокусираат на идентитетот, а името им е само параван за да дојдат до реализирање на таа цел, но како да не сакаат тоа да го сфатат или недоволно ги разбираат работите. Е, таквите заглавија во калта која самите ја создадоа и сега тешко се излегува од неа.

Едно нешто треба да се сфати. Премногу време помина, премногу работи се случија, за да може сега Македонија да прифати нереални барања на Грција. Ако го издржавме ембаргото кое ни го наметна, ако го издржавме притисокот кој го вршеа низ светот за да не не признаваат под уставното име, тогаш евентуална промена на позицијата на Македонија по прашањето на името Ќе значи тотален неуспех и фрлање во вода на се она што го постигнавме на меѓународен план.

Ако се разговара само за замена на референцата ФИРОМ, тогаш Грција треба да ја напушти иредентистичката идеологија дека не смее да постои македонски јазик, не смеат да постојат Македонци, затоа што тие биле Македонци. Но, за нив името е во втор план. Тие удираат на нешто посвето, јазикот, нацијата, традицијата...

Македонија веќе направи отстапка во поглед на името, кое е запишано во Уставот на државата. Имено, самата одредница “Република”, која стои пред името Македонија, значи додавка која е дел од Уставното име и која се разликува од термините Македонија во Грција и во Бугарија.

Со терминот “Република” точно се дефинирани границите на земјата. Грците нека го викаат окупираниот дел на Егејска Македонија, како грчка Македонија, што впрочем и го прават. А, со кое право, тоа е веќе друго прашање. Додавката “Република”  пред името не допушта иредентизам, за кој обвинува грчката власт, не допушта ниту територијални претензии на другите географски подрачја, кои етнички и припаѓаат на Македонија.

Ова е многу јасен доказ дека дури и со името Република Македонија, нашата држава прави отстапка во однос на Грција. Поранешните македонски влади свесно или несвесно го туркаа ова решение, заборавајЌи притоа дека терминот “Република” е само одредница која го објаснува моментното општествено уредување на македонската држава, кое не мора да биде трајно. Но, сега имаме поинаква ситуација. Поимот “Република” ние го користиме како додавка во нашето име, за да се одвоиме од другите два дела на Македонија.Ова треба јасно да му се потенцира на Нимиц и на грчките преговарачи.

Терминот “Република” пред името Македонија, на овој начин во многу аспекти би се разликувал од поимот “Република” пред имињата на Србија, Бугарија, Франција и други земји.

На пример, утре на некое натпреварување ќе бидеме запишани како Republic of Macedonia. За разлика од нас нема да стои Republic of Serbia, туку само Сerbia. Додавката Република во нашето име ќе не двои од другите републики.

На таков начин е решен ирскиот проблем. Денес постојат Северна Ирска и што е многу значајно за нас, постои Република Ирска. На Северна Ирска не и пречи додавката Република, бидејќи со тоа се прави дистинкција меѓу двете држави.

На истиот начин може да се реши и македонско-грчкиот спор, со што Грците би го прифатиле поимот “Република” како составен дел од името, а не како опис на уредувањето.

Дури во Обединетите нации некој може ќе не запише под буквата “Р”, а не под “М”. Можеби и македонскиот народ и македонската власт, а и нашите противници не се свесни дека повторно ние сме направиле отстапка, а не Грција.

Дали вреди да туркаме едно вакво решение ? Да не се сфатиме погрешно. Ова е само размислување кое не мора да биде точно, можеби е погрешно, но треба да постои како опција за размислување.