Георги Томалевски (16. Ⅸ 1897 – 28.IV 1988) е раскажувач, романсиер, публицист, есеист. Како млад емигрирал во Бугарија, каде што завршил гимназија и физика на Софискиот универзитет. Работел долго како просветен работник.  Во литературата влегол мошне млад и оставил богат прозен опус. Се посветил на македонската тема системно и континуирано. Мошне поволно прифатен од критиката и го сметаат за еден од најистакнатите бугарски мајстори на есејот во периодот меѓу двете светски војни во ХХ в.

Никола Мишмов (14.V.1869 – 31.I.1942) e нумизматичар, родум од Струга, работел во Народниот музеј во Софија. Тој го пручувал монетоковењето на повеќето балкански монетарници во античкиот и во средновековниот период. Публикувал разни каталози и прилози од областа на нумизатиката. Во 1912 година го објавил својот каталог „Древните монети на Балканскиот Полуостров“. Бил еден од основачите и најеминентните нумизматичари на Бугарија.

Крсто Захариев (1860- 27.VIII.1899) е ајдутин и македонски револуционер. член на  Македонскиот комитет. Бил помошник војвода на Стојо Костов и со четата учествувал во Мелничкото востание во 1895 година. Во мај 1897 година, учествувал во неколку престрелки со турскиот аскер, во кои бил ранет Јане Сандански. Истата година, по налог на Гоце Делчев, формирал агитациона чета со која заминал за Македонија, но таа не ги оправдала очекувањата.

Стојо Костов Топалов (1846 – 20. VIII 1895) е македонски ајдутин и револуционер, војвода на Македонскиот комитет. Прво станал ајдутин во четата на Коста Георгиев Куков или Куку војвода, а покасно станал самостоен војвода. Познат е како Дeдо Стојо војвода, Стојо Скрижовски или Скрижевски. Учесник е во Македонското (Кресненско) востание.

Спиро Костов ( 1848 – 19. Ⅷ 1931) е македонски револуционер, учесник во македонското револѕцинерно движење. Бил учесник во: Српско-турската војна (1876), Руско-турската војна (1878/ 1879), Кресненското востание (1878/1879), Српско-бугарската војна (1885), Мелничкото востание и во Балканските војни (1912/1913).

Наум Наумовски - Борче (1. IV 1920 - 28. IX 1960) е македонски комунистички деец, првоборец и народен херој. По Априлската војна во 1941 г. се вратил во родниот град и како член на МК на КПЈ во Крушево веќе од мај работел на подготовките за вооружено востание. Прво бил политички комесар на Крушевскиот НОПО „Питу Гули“, а потоа заменик политички комесар на Втората оперативна зона на НОВ и ПОМ, политички комесар на баталјон во Првата македонско-косовска НОУБ, на Втората македонска НО бригада, на Четириесет и првата (македонска) дивизија на НОВЈ и политички комесар на Петнаесеттиот (македонски) корпус на НОВЈ и член на ГШ на НОВ и ПОМ. Бил делегат на Првото заседание на АСНОМ. Во два мандата бил градоначалник на Скопје: во 1950 и од 1956 до 1960 г. 

Петар Даниилович Драганов (1/13. II 1857 – 7. II 1928) е бесарапски Бугарин, руски славист, педагог и основоположник на македонистиката во Русија. Тој ја истражува историјата, јазикот, литературата, фолклорот, етнографијата и културата на Македонија и со посредство на своите ученици (и од учениците од другите градови) собира богат фолклорен, јазичен и етнографски материјал, од кој потоа го објавува првиот (од трите дела) зборник македонски епски народни песни со македонско национално обележ је „Македонско-славянский сборникъ  съ приложениемъ словаря“.

Климент В. Заров (1848 – 1915) е деец на македонското револуционерно движење. Тој е борец за обновување на Охридската архиепископија и бил член на ученичкото просветно друштво „Св. Климент“ (1885), на Охридскиот таен револуционерен кружок (1886–1891), на Македонскиот таен комитет во Софија и член на Македонската револуционерна организација (1894). Собирал помош за охридските училишта и библиотеки, заради што патувал во Бугарија (1887 и 1889–1890), Србија (1889), Русија (1889) и Романија (1890). Познат бил под псевдонимот Чучулејков и го изготвил проектот за знамето на охридските востаници. Убиен е од српските воени окупациони војски „некаде кон Дебар“.

Методи Кецкаров (24 X.1904 – 26 VII.1981) е македонски и бугарски скулптор и уметник кој работел главно во Бугарија и Франција, но и во денешна Македонија, Египет и на други места. Меѓу јавните личности чии скулптори ги создал Кецкаров се Гоце Делчев (1932), Даме Груев (1932), Христо Матов (1933), Тодор Александров (1935), барелефот на св. Климент Охридски во истоимената гимназија во Охрид (1942) и др.