Веселинка Малинска (4. I 1917 - 12. XI 1987) е македонски национален и комунистички деец, првоборец, новинар и политичар. По Априлската војна во 1941 г. била главната курирска врска на ПК на КПЈ за Србија и ЦК на КПЈ со Белградскиот НОПО и со партиските организации во Србија. Во пролетта 1942 г. се вратила во Македонија и била секретар на МК на КПЈ во Скопје и уредник на неговото гласило „Весник“. Наскоро заминала како борец во Вториот скопски НОПО. Во 1943 г. била назначена за секретар на Агитпроп при ГШ на НОВ и ПОМ. Учествувала на Првото заседание на АСНОМ (2. VIII 1944). По Ослободувањето извршувала високи раководни фунлции.

Димитар Икономов – Орфо (17. I 1873 – 5. VIII 1922) е македонски револуционер и неврокопски реонски војвода на ТМОРО. Познат е под псевдонимите Осман и Орфо. Како учител во Пиринско, бил близок соработник на Јане Сандански. Учествувал во грабнувањето на мис Елен Стон во 1901 г. и зел учество во Младотурската револуција во 1908 г.. Бил член на Народната федеративна партија (1909). Зел учество и во Првата балканска војна (1912) во борбите во Пиринско. Како кмет на Неврокоп, поради неговата соработка со Александар Стамболиски и со БКП(тс), бил ликвидиран од десницата на македонското револуционерно движење.

Кирил Петрушев (20. III 1895 - 2. V 1980) е македонски револуционер, комунистички деец, борец и државен функционер. Бил член на Иницијативниот одбор за свикување на АСНОМ и член на делегацијата на Вис за разговорите со НКЈ и Ј. Б. Тито. Како делегат на Првото заседание на АСНОМ, бил избран за член на Президиумот на АСНОМ (повереник за внатрешни работи). Бил министер за внатрешни работи во првата Влада на НРМ, а потоа министер за труд, а извршувал и други значајни должности. Поради определувањето за Резолуцијата на ИБ, бил исклучен од КПМ, разрешен од сите функции и пензиониран.

Димитар Арнаудов (1874 - 1938) е македонски револуционер и политичар, член на Македонската револуционерна организација и ВМРО (обединета), познат под псевдоним Отело. За време на Илинденското востание учествувал во саботажи во Серскиот револуционерен округ. По Младотурската револуција во 1908 г., тој е меѓу основачите на Народната федерална партија. Учествувал на Конститутивната конференција на ВМРО (обединета) во Виена. Бил избран за член на ЦК како претставник на Серската група, Живеел и работел во Берлин и Париз, а од 1930 до 1934 г. во Турција, каде што одржувал канал за префрлање на комунистите во СССР. Во 1937/38 г. бил уапсен и убиен од советските власти.

Димитар Поп Ефтимов (20.10.1890 –25.11.1961) е општественик, учител и новинар, деец на левицата на македонското ослободително движење, член на БКП и КПЈ. Eмигрирал во Бугарија. Работел како учител во Варна и бил претседател на македонско културно-просветно друштво „Гоце Делчев“. По ослободувањето на Македонија, Поп Ефтимов бил еден од четворицата автори на првиот буквар на македонски литературен јазикг издаден во Скопје во 1945 година. Тој бил еден од основачите на Зрдужението на македонските новинари во февруари 1946 година. Но, поради неодобрување на актуелната политика на Белград во Македонија, тој повторно заминал во Бугарија.

Димитар Мирчев (23. X 1865 – 13. VI 1938) е македонски деец и револуционер,  член на ЦК на ТМОРО. Познат е под псевдонимите Димко, Страшимир, Циан или Цијан. Завршил славјанска филологија на Софискиот универзитет. Учителствувал во Солун, Битола, Трново, Одрин и на др. места. Во 1901 година станал член на ЦК на ТМОРО и во 1903 година бил секретар на Солунскиот конгрес. Бил уапсен и осуден на 101 година и спроведен на заточение на о. Митилена. Амнестиран е во 1904 година. Животот го завршил во Бугарија.

Христо Калајџиев (28. Ⅷ 1886 – 26. Ⅳ 1964) е македонски револуционер, деец на македонското револуционерно движење и на Бугарската комунистичка партија (БКП). Во 1919 година бил член на БКП задолжен да дејствува меѓу македонската прогресивна емиграција и македонското население во Пиринскиот дел на Македонија. Бил апсен, затворан и интерниран во концентрациони логори. Постоењето на македонската нација го сметал за факт, но по Резолуцијата на ИБ во 1948 година се солидаризирал со големодржавната политика на БКП.

Дине Кљусев (? – 28. XI 1902) е македонски револуционер, лерински војвода на Македонската револуцинерна организација (МРО). Учествувал во организирани канали за пренос на оружје и по нивното разбивање преминал во илегала. Од 1902 година бил четник и подвојвода во четата на Марко Лерински. По целодневна битка, Кљусов и тројца негови бунтовници, Ване Попов од Неокази, Красто Торбанов од Сетина и Наидо од Добровени, извршиле самоубиство за да избегнат фаќање. Неговата смрт е опишана во драмата на Христо Настев „Како умира македонскиот четник“, претставена на 18. II. 1939 година во Македонскиот дом во Варна.

Даскал Камче (1790 - 1848), е македонски преродбеник, учител и печатар. Тој со помош на ваташкиот трговец Јовко Марков, ја создал една од првите печатници во Македонија. Според непотврдени известувања, во неа биле напечатени книшки со изреки, меѓу кои и првото книжевно дело од неговиот пријател Јордан Хаџи Константинов-Џинот „Таблица перваја“, Камче често одел на Св. Гора и водел групи од разни македонски краишта, кои оделе да се поклонат и да се восхитуваат на многубројните манастири на Атос, што е прв познат пример на црковен туризам во Македонија.

Деспот Баџовиќ (1850 – 30. XI 1932) бил македонски оптественик, книжевник и револуционер кој работел во последната четвртина од 19 век. Во 1874 година напишал и објавил Буквар за српско-македонско основно училиште. Заедно со Тодор Станковиќ од Ниш и Коста Шуменковиќ од Охрид, протестирале пред Константинополската конференција поради вклучување на речиси цела Стара Србија и Македонија во Сан Стефанска Бугарија.