За жал пред краток период само ми се потврди тезата дека ЗНМ е квази медиумска организација, или пак можам слободно да кажам дека нејзиното раководство составено од помалку од 3 члена (другите се однесуваат како забезекнати „француски собарици“) ја доведе во ситуација некогаш моќната новинарска организација да сите оние кои разбираат медиуми заклучат дека е на ниво на обична „бљувотина“, или уште попрецизно обична повраќаница. Оваа организација е онаа која во овој момент мисли дека новинарите мораат да бидат бизнис ориентирани, наместо да се грижат за ЈАВНИОТ ИНТЕРЕС. Нивното право лице го покажуваат во случајот Иван Мирчевски наспроти Исмет Рамадани.

Едно од важните прашања поврзани со патот на Северна Македонија (порано Република Македонија) е прашањето за македонскиот литературен јазик. Македонската политичка слабо обучена тројка задолжена за возење по европскиот пат (Ковачевски, Османи, Маричиќ) често повторува дека македонскиот јазик е веќе признаен во Европската Унија и дека тоа прашање воопшто не е и нема на биде на дневен ред во натамошните преговори. Таквиот став често го рецитираат и други високи (и ниски) владини и партиски претставници.