Со распадот на поранешна Југославија сите народи од другите републики, меѓу кои и Македонците што живееја во Србија, станаа малцинства и мораа да се организираат заради остварување на своите малцински права, според Уставот, републичките закони како и актите на локалните самоуправи во Србија. До тоа време никој не прашуваше кој сте и од каде сте, но, сепак, имаше регионални дружења со забавен карактер. Така, на пример, постоеја црногорски, македонски, лички, ромски и други вечери на кои луѓето се среќаваа, веселеа и го ширеа кругот на пријателство.

Интересно е тоа што некои истражувачи (а пред се застапниците на грчката пропаганда) упорно тврдат дека Пајонците биле сосема различни од Македонците, за кои, пак, тврдат дека биле "ист народ" со Грците, иако и Пајонците го користеле "грчкото писмо" и иако и тие верувале во истите индо-европски божества, во кои, главно верувале сите тогашни народи на Балканот. Значи, според овие хипотези, Македонците биле различни од Пајонците, а биле "исти" со Грците, иако и Пајонците и Македонците отсекогаш живееле во Македонија, а не на територијата на денешна Грција.

Минатата седмица во Источен Мелбурн, во парламентот на државата Викторија се одржа Прес конференција за етничкиот печат на етничките групи на мултикултурното и мултиетничко општество на Австралија од страна на премиерот на Австралија г-дин Тони Абот и министерот за социјални услуги Кевин Ендрус.

Инаку, Охридската архиепископија останала во рамките на Византиската Империја во периодот од  XI до XII век. Меѓутоа, на почетокот на XIII век, се случувале чести политички промени на Балканот, а со тоа и во Македонија. Така, султанот Мустафа Трети ја укинал Охридската архиепископија и нејзините епархии ги приклучил кон Цариградската патријаршија која, за возврат била обврзана да и` ги плати долговите. По повеќе од седум и пол векови автокефален живот, Охридската архиепископија била незаконски укината од страна на иноверниот султан во 1767 година.

Секако дека постојат уште огромен број сведоштва кои докажуваат дека Македонците не биле никакви Грци, кои во интерес на просторот, ќе ги оставиме за друга прилика.

Според статистичките податоци, во 1820 година Белград имал околу седум илјади жители, за по Првата светска војна тој број да се зголеми на повеќе од сто и десет илјади жители. Во 1948 година градот броел околу 360.000 жители, за денес во поширокото градско подрачје да достигне бројка од околу два милиона жители. Според пописот од 1971 година, кога градот броел околу 750.000 жители, во него 1,3% биле Македонци, односно преку 50.000 доселени пред војната и по неа.

Се знае и тоa дека Грците честопати пружале отпор против македонската окупација на нивната земја. Грчкиот историчар Диодор Сицилијанецот ова го опишал мошне сликовито:

Минатиот четврток, 14 август, во просториите на Сиднејската болница, се промовира ДВД за едукација на здравствените работници и македонската заедница. Промоцијата ја направи проф. David Currow, генералниот директор на Институтот за рак на НЈВ (Cancer Institute NSW), а поздравен говор за значењето на овој проект даде Mr Gerry Marr, генерален директор на регионалната служба за здравје во Сиднеј.

Често се вели дека Белград е крстосница на Балканскиот Полуостров и пошироко, меѓународна комуникациска метропола, чии патишта водат на сите страни во светот и од светот, како по сувоземен, така и по воден и по воздушен пат. Тоа се должи на неговата местоположба, природните услови, територијалниот развиток и други карактеристики. Самата местоположба на Белград му дава вонредно и стратегиско значење. Неговата историја најубаво се гледа во имињата што ги носел, а тоа е историја на една значајна гранична тврдина, место за војување и помирување, место за кое се бореле и Авари и Словени и Австро-Унгарци и Турци и Бугари, Византијци, Унгарци, Германи...

Книгата е публикувана во Битола, Република Македонија, 2014 година, од “Љубители на литература, култура и наука – Св. “Висарион”, ISBN 978-608-4545-36-1 и COBISS.MK-ID 95410442, а промовирана во Шелдон Рецепција, Мелбурн, Австралија, на 2 Август-Илинден.