Остатоци од најголемата во тогашниот свет, Александриската библиотека (делот Серапис). Основана е од Македонскиот цар Птолемеј I Сотер, 297 год. п.н.е., по идеја на Александар III Македонски, инспириран од онаа на Асирскиот цар Ашурбанипал (6 в. п.н.е.). Подлоста на Атињаните го уфрлува кај Птолемеј I, вториот Тројански коњ, наводно прогонетиот политичар Деметар од Фалерон. Деметар се нуди за советник во организирање на библиоетката. Така тој ги копира, фалсфикува и краде за елинските пирати сите достапни ракописи од другите азиски народи (од архитектура, астрономија, уметност, математика, технички науки). Библиотеката трипати е уништувана со сите знаења запишани на папирус и глинени плочки (Гилгамеш, Јудаизам, Библија, Будизам), собирани од Александар Македонски и неговиот тим од научници, а подоцна обезбедувани и по трговски и религиозни врски. Александар го основа градот 331 г. п.н.е.

Царот на Македонците, Александар Велики, војува за слава и чест на својата татковина Македонија, не за слава на елинските племиња:„Со колку големи опасности се соочувам за да победи доброто име на Македонија“, изјавува Александар Македонски, кој, откако ја победил Персија, е прогласенза „Крал на Азија, Крал на Вавилон и Крал на четирите страни на светот“. А откако го ослободил Египет од Персија,е прогласен за Фараон.

За 10 години војување во Азија и Египет, Александар III не изгубил ниту една од 70те битки. Стекнувал восхитувачка почит кај своите војници после победоносните битки кај Граник, Ис и Тир. Седум пати бил ранет поради својата несебична и првенствена грижа за македонските војници. Првиот негов доказ дека е достоен на татко му бил поразувањето на Атињаните и нивниот т.н. Свет Сојуз на Тебанците. Следниот е освојувањето на Персија, што било највисока цел и на татко му Филип. Третата е освојување апсолутна доверба кај македонските генерали и верни ветерани, по смртта на татко му. Таква доверба и лојалност никогаш не им била својствена на пиратските елини.

Таква благородност и чесност не била својствена ниту на Олимпија. Таа субверзивно го индоктринира Александар со митови - дека тој е зачнат од богот Зевс, а не од Филип. Мирта било едно од четирите имиња на четвртата жена на Филип која тој ја именувал Олимпија, по победата на неговиот коњ на Олимписките игри. По женидбата со оваа садистичка заводничката од Епир, Филип, најспособниот и најубавиот маж во таа епоха во познатиот свет, открива со сопствени очи дека жена му спие со змии, гуштери и змејолики животни, како завет во нејзините вештерски магии, во чест на нејзиниот бог Дионис. Мирта-Олимпија, била по природа пакосна, подла и психопатски љубоморна ќерка на мал епирски крал, Неоптолем.

Александар III Македонски бил насилно воспитуван од својата одмаздољубива мајка со анти-македонска пропаганда: дека треба да го следи херојството на нејзиниот далечен роднина трагичниот херој Ахил, наместо брилијантните успеси на Филип II кој покорил и обединил племиња и градови држави кои биле непрекинати непријатели на Македонскиот народ – мал, но божествено великодушен народ.     

Олимпија имала спротивен карактер од оној во македонскиот ген на Филип и на Александар. Синот Александар, се развивал под македонско влијание на татко му - да биде храбар, одлучен, издржлив, благороден и правичен, никогаш завидлив, секогаш восхитен од величините во духовниот и материјалниот свет на своите древни Македонци и на туѓите култури и народи кои ги ослободувал од ропства, постојано покажувајќи почит и пријателство кон нивните разлики.  

Откако Филип лично се уверил дека Олимпија има интимни односи со животни, ја отфрлил од бракот и продолжил уште попосветено да го упатува синот Александар III во своето беспрекорно македонско лидерство. Александар ги води војските од напред, не од позади формациите, е изграден од татко му со дисциплинирана борбена етика, стратегија и тактика во науките и уметностите на војувањето. Таткото Филип II бил врвното формативно, позитивно влијание од кое се воздигнува синот Александар, а не гневниот бог Завс. Деструктивната Олимпија не го воспитува Александар во конструктивен победник над сите победници во историјата. А филозофот од македонскиот град Стагира, Аристотел, додека 3 години му бил учител на Александар, само го систематизирал тоа што веќе Александар го познавал преку мудроста на старите македонски и светски кралства и благородништва, вклучувајќи ги и персиските и римските знаења.

Тоа влијание Александар го сумира во мислата: „Без знаење - вештината не може да се фокусира, без вештина - силата не може да се контролира, а без сила - знаењето не може да се применува.“

Македонскиот народ и генералите на Филип не биле ксенофобични како хеленските племиња и Епирците, но генералите сепак му предложиле на Филип да се разведе од магесничката Олимпија од три главни причини: дека не му е верна на Филип, дека (лажно) тврдела како Александар не е македонски син туку дека негов татко бил маѓесното животинско божество кое делувало преку Зевс, и дека таа врши анти-македонска пропаганда воспитувајки го Александар во анти-македонски дух.

Македонскиот град Охрид, со старо македонското име Лихнидос, Град на светлината, се среќава во записи на Македонските династии од 353 година п.н.е., но чува докази за својата старост поголема од 5.000 години. Овој европски Ерусалим и центар на Византиската писменост и Христијанството, ќе биде наречен Охрид од Македонскиот Римјанин, Кралот Јустинијан: „Ох, рид“, извикал кога од ридот се восхитил на возвишената глетка на езерото и градот.  

Олимпија анти-македонката, била смртен непријател на секој што и’ стоел на патот на нејзината патолошка омраза кон Македонците и одмаздата кон Филип. Спрема историчарот Плиниј, Дионисиската магесничка, Олимпија, го испланирала убиството и на Филип II. Пред тоа, таа го наговорила својот епирски брат да му објави војна на македонскиот крал Филип, веќе нејзин поранешен сопруг. Подоцна, ги убива двете бебиња на последната, седма жена на Филип, македонката Евридика: Каран и Еврoпа, а Евридика ја присилува на самоубиство. Го убива и вујкото на Евридика, Атал. Олимпија го убива и синот на Филип II, кралот Филип III Аридеј, заедно со жена му Филина од Лариса. Го убива и братот на Касандер (синови на македонскиот регент Антипатер), додека Александар војувал во Азија, убива и сто негови истомисленици. Со своето монструозно влијание над луѓето, Олимпија го има убедено Касандер да го убие и идниот Македонски крал, 14 годишниот син на Александар III Велики Македонски - Александар IV, и неговата мајка Роксана, ќерка на благородник од Бактриа/Согдиа (денешен Авганистан, Узбекистан, Таџикистан).

Некои историчари претпоставуваат дека Олимпија го отрула и сопствениот син Александар Македонски, откако Александар и’ се спротивставил за регентството на Антипатер. Искористила елински платеници да го убедат синот на Антипатер, Касандер, дека Александар треба да биде убиен. Крајот на Олимпија е најсоодветен: 316та година е каменувана до смрт, и оставена да се распаѓа, без погреб.

Наспроти омразата на Олимпија од Епир, Александар од Македонија останува да верува дека: „Се’ што сме стекнале со сабја, не може со сигурност да се зачува, но љубовта што сме ја стекнале со љубезност и одмереност е сигурна и трајна.“

Александар останува да е најсакан владетел на сите времиња и од сите народи, дури иронично и од своите најголеми непријатели, подоцна наречени Грци. Но, нивната „љубов“ не е од искрени причини, туку од хегемонистички и фалсификувани китења со туѓа, Македонска, Александрова слава. Тое се грците кои и античкиот Македонски период, што го вовел Филип, со Александар Македонски во Западна Азија, Африка и над елински племиња и градови, ќе го преименуваат подоцна како Хеленистички период. Римската република ја распарчува Македонската монархија во Третата Македонска Војна (171-168 п.н.е.) и воспоставува Римска провинција Македонија по Четвртата Македонска Војна (150-148 п.н.е). Историјата сепак знае, тоа е Македонска монархија и Македонска војна со Рим, не Елинска/Грчка монархија и војна. И не Тракијска, Илирска/Епирска монархија и војна. Останува историската обврска на истражувачите од Македонија и демократскиот свет, да ги откриваат и репризираат во светската наука и култура, испревртените а универзални вистини за Македонија; да ги исправат на нозе, наместо насилието на глава.  

Хераклеја Линкестис, на периферијата на Битола, е град основан од таткото на Александар Македонски, крал Филип II

и подоцна доградуван од Филип V. Хераклеја во Римскиот период, преку Via Ignatia ги поврзувала Драч, Босфор, Стоби и Сердика (Софија). Во Vти век е разурната од Готите од Европа, а во 7 век уништена од Аварите и Булгарите од Азија.

Инспирации на поетот Марија Емилија Кукубајска

од старото македонското писмо и јазик на Каменот од Розета

147.ееЅ ... Сончева пладневна горештина. Клеопатра ќе е, прорекуваат, последната Македонска Царица.

148. А(аврП)ееЅ ... Светлина прва. Но, иде вештерска ера, ќе ви свети лажна зора, грозна мора. Изневера.  

149. АееЅаН ... На сончева светлина прва, на јасна Зора верувајте. Ум чувајте од секакви Изиди, Исиси...

150. еЗАееЅ аН ... На прва сончева светлина, на душевно сонце верувајте му, до воскрес. Не на холограми.

151. И(врП)ееЅ ... Сончева светлина, Тој. Прв и краен Велик под небото. Ќе го крадат, ќе го јадат лажните. 

152. И(врП)ееЅ аН ... На сончева светлина прв: Александар. Но, подземна, подводна, подла светлина ќе вее.

153. И(врП)ееЅ аН ьЈаН ... Најпрв на сончева светлина. Најсветол. А темна судбина негова ќе е Македонија.

154. ьЈаН аЦНеМИ(врП)ееЅ аН ... Најсветло име. Цар вечен, Тој. Но злите ќе му гушат, сушат народ негов.   

155. ьЈаН оМЊеМИ(врП)ееЅаН ... Најсветла именувана. Царица. И таа преименувана најштетно, бездетно...

156. ьЈаН еВИЊеМИ(врП)ееЅаН ... Најсветли именувани. Свети Водачи - Сепак ќе ве бранат од тајното зло.

157. ьЈаН оМЊеМИ(врП)ееЅаН ... На Најсветло именувана мајка, Царица, верувајте и’: „Победата е во вас“.

158. оТИееЅ аН ... На сончевата светлина, Највидниот – ве чува од зол раскол, и од јалова правда без мир...

159. оМИ ееЅ аН ... На сончева светлина име. Лихнидос Македонски. И Мемфис. Не марсовски демонијади.

Марија Емилија Кукубајска