|
||||
| МАКЕДОНИЈО, ТЕ САКАМЕ (во сите твои бои) |
|
Марија-Емилија КУКУБАЈСКА и Емилија Кукубајска МАКЕДОНИЈО, ТЕ САКАМЕ (во сите твои бои) Љубовта кон македонската духовна и материјална култура Златна Македонијо: Житото - лебот, или срцето - душата твоја? Што ли е послатко Во тебе, и што поблагородно и позаслужно за милоста Божја!? Те сакаме! Чувај се! Зашто не е злато се’ што свети, од надвор!
Македонијо, Црвена Од исконска љубов кон вистината со божја сила запалена, И по крвави милениуми неистината иако распарчена. Од сите Светски сонца само твоето ли е за криење? Зошто? Во крвта ни е!
Македонијо Сина - Небо наше, плашт душевен, од свето срце исткаен, Во тебе да се обвиткам, да ме грееш со топлина Родителска, кон чисти, нови дела да се возвишам.
Македонијо Зелена - Твоите лиснати пердуви, пилиња меки, распослани По рид, по дол, за плодност, за песна, за храна и сила: Со розова дланка ги поминувам, галам, благословувам
Македонијо Бела - Пожелувам снегот да е заштитен кајмак против болести А почвата твоја под него - трпеза на здравјето, братски Сите да ја делиме, да славиме радост - и да преостанува...
Македонијо Сребрена - Водени бранови вековни рани ни миеле. Под површина - раните, Ракли ни риеле - и за нив ни светски лек немало. Но сега надоаѓаат Кошници со новородени водачи - за тебе да се борат, оти те љубат. 2. Македонијо славна, невесто со шарени чеизи - Плодовина Духот, За нив да наздравиме, со љубов да ги сееме, со радосен мир, трпеливи, Милозливи. Жетвите -- желно, животворно да ги раснеме За Доброто Утре.
Те сакаме, Македонијо! Со Бога напред, во тебе Веруваме! На Здравје! Те сакаме, рожбо наша поробувана, грабана, ипродавана, И пак со чиста љубов, плачно но надежно и верно што ги дочекуваше Сватовите, а по свадби, гозби и селидби, без најмили чеда свои пак што остануваше. До кога ќе простуваме, премолчуваме, дозволуваме Децата под лажно врвни вршници да ни ги загреваат Против себе, против Родителското? До кога вештачки вредности Да ни ги хранат нив, да се откажат Од природни права наши на пра-писма, пра-говор, Пра-вери и пра-ери?!
Милинаши, мирнимајки, мудритатковци, претци Прекрасни, дедовци дотепани, изработени, баби Ограбени, а младина труена, ослепувана, Заглушувана, втерувана и сега во канали на Новодобска зависност од Невистината - само едно Име имаме, а илјада и еден ненаш, неверен антоним.
Но, Македонцисме, Македонијо! Од Бога крстени, А не од зли кумови пре-крстени. Што ли ќее, мајко, зоштоли: Таман помислуваме дека пролетни пролетувања Отвораат збор и говор, Прозор и врата кон светлината - а еве ти ги Злите, подлите духови - За етики и анти-антики зборуваат, А добриот самариќанец го каменуваат, Озборуваат – по светот и дома, знаат Она што го прават дека смислено против правдата и мирот е, А наводно го бранат најдоброто наше, името на Народот свој. Боже, чувај не од таквите, фарисеи И во оваа, земја На Александар, на Павле,Климент, Кирил, Марко, Самуил, На Охрид,Бистра и Шара, Шарена убавице наша, Македонијо сакана, Многу, премногу не пријатели имаш. Што ли се не имаш сторено против непрадвата, та не се имаш одморено Од проклетства историски - искривени, подивени Грешници, и од помор-горештини без настрешници... Само небата, само тие ти остануваа покривка, сестро, Само тие, Божја заштита, над висови и падини верно Те вардеа и штитеа за спас, за нас, за ретките слуги На правдата кои не се откажуваа ни од чест ни од доблест Во маката Македонска. Но од денес знај, од сега до невидлив крај Се додека има и домашно и увезено Труење за тебе, ние ќе сме лекот, ние Што сме векот твој, оти најдобро ти ја знаеме Историјата на болката, ние ненаспаните Но неуморни, умни и остарени, но како деца Чедни што ти се радуваме На секој знак на будење од коми и мори, од комори Древни и современи. Со тебе сме, за тебе сме, МАКЕДОНИЈО, ТЕ САКАМЕ!!! Песната е објавена во изданијата:
ЕМАРИ Институт, Штип, 2008, ISBN -13 978-9989-2935-5-93. |
