„Чест ми е да го известам Господинот Министер дека на 12 тек. месец во Женева било одржано едно собрание на Македонците, на кое присуствувале 14-15 лица... д-р Коцарев истакнал дека Македонија не може да и припадне ниту на Србија ниту на Бугарија. Таа мора да биде одделна независна држава, а Македонците, според веќе истакнатиот принцип на „самоопределувањето на народите", имаат да решат каква државна форма сакаат и дали сакаат со нив да бидат во заедница.“ – пишува во доверливиот извештај бр. 1009 на Застапникот на Министерот за внатрешни работи и Министер за финансии на избегличката влада на Србија од 7 септември 1918 година.

По поделбата на Македонија од 10.08.1913 година Вардарска Македонија потпаднала под српска власт. Тогашните власти на Југославија со сите свои сили се ангажираа на сите полиња за целосно економско и политичко потчинување и асимилација на македонскиот народ.

Заслужува полно внимание да се види како гледале француските претставници на територијата на Македонија и на нејзиното разграничување од соседите на балканот, а посебно на промените што ги доживува нејзиното население во одделни периоди.

Македонска нација

Јакоб Филип Фалмераер го објаснувa потеклото на Хелените во „Историја на полуостровот Мореа за време на средновековието“. Во предговорот тој ќе напиши дека: „Родот на Хелените во Европа е изумрен – па така ниту една капка вистинска и непомешана крв не тече во вените на христијанското население кое живее во денешна Грција“. По воведот, тој објаснува дека античка Грција била оставена без население и заборавена уште во римско време. Пристаништа биле уништени од секакви варвари, а од глад и чума земјата била целосно опустошена. Но во текот на големата преселба на народите повторно била населена од славјански племиња, кои под византиско ропство биле погрчени. Во 14 век, на овие дополнително им се придружило ново племе од албанските планини кое се населило на копното, на Пелопонез како и на островите Хидра и Специја. Фалмерајер своите истражувања за „албанските елементи во Грција“ ги објавил во три дела од страна на академијата во Минхен (1857, 60, 61).

Во последните неколку години многу астролози се повеќе ни даваа индикации за тоа како планетарните вибрации со својата специфична и комплексна електро- хемија ќе влијаат врз свеста на луѓето, давајќи им една насока за се поголемо внимание на заборавената и скриена историја, како и на се поголемите напори да се дознае одредена светска или локална вистина.

ДОВЕРЛИВО ПИСМО НА ГЕРМАНСКИОТ ПРЕТСТАВНИК ВО С. ПЕТЕРБУРГ, ФОН ШВАЈНИЦ  ДО МИНИСТЕРТОТ ЗА НАДВОРЕШНИ РАБОТИ, ФОН БИЛОВ

Македонска нација

„Лажниот пат по кој тргна новата грчка држава се должи на доаѓањето на баварските владари. Доваѓајќи во нашава земја, тие затекнаа дисфункционално општество, во секој поглед. Насекаде сиромаштија и очај, во застрашувачки размери. Нивното разочарување беше големо, кога не најдоа народ со хеленски дух во кои тие беа вљубени, туку улични питачи кои зборуваат Арватски (Албански), на место старо грчки...“ – се вели, според пишувањето на С. Гроздановски, во документарниот филн кој ги шокира Грците

Д. Чуповски – „Балканската Федеративна Демократска Република“

„Македонија со векови се борела и леела потоци крв за оваа слобода и независност, но таа предавнички, неправедно беше раскината од злосторниот шовинизам и од алчноста на крвавите династии на државите што ја опкружуваат. Резултатите од овој беспримерен грабеж во историјата предизвикаа не само заемно истребување на балканските народи, но потоа и досега невидената светска војна...Ние, Македонците, настрадани повеќе од кој и да е друг, ве повикуваме сите вас, балкански народи, да ги заборавите минатите расправии, да се обедините и да се приклучите кон нашата општобалканска револуционерна програма за заедничка упорна борба и за создавање Балканска Федеративна Демократска Република.“ – се посочува во воведот на Програмата на Македонскиот револуционерен комитет од Петроград,

Македонска нација

Григориј V Цариградски (1746 - 1821) бил вселенски патријарх во три наврати (1797 – 1798), (1806 – 1808) и (1818 до 1821). Во периодот на избувнувањето на Грчката војна за независност, како етнарх на православниот Милет Григориј V бил обвинет од султанот Махмуд II за неспособност да го сузбие грчкото востание, иако ги осудил грчките востанички дејства за да ги заштити христијаните во Цариград од репресалиите на Турците. Одмздата на Турците започнале за време на светата недела во 1821 година, откако грчките востаници постинале успех во борбите со отоманските војски на Пелопонез.

Преставник на Султанот го покани Апостол војвода да го посети Цариград како негов гостин, бидејќи Неговото Височество препознл во Апостол човек со неверојатни воени и административни способности, но и како лидер на народот. На Апостол војвода му било ветено дека за време на посетата на Цариград, аскерот ќе биде повлечен од реонот на Апостол и војводата ќе може да комуницира со своите подвојводи секој ден преку специјални курири. Апостол ќе биде примен и угостен во палатата со царски почести.