Познат под псевдонимите Вестителов, Г. Мајков, Георги Траjчев од Прилеп по Првата светска војна пишувал спомени и книги на македонска тематика. Убавите критиката за обијавените дела во Македонската библиотека во Софија ќе го инспирираат да продолжи со својата публицистичка  дејност. Во 1928 година, како учител во Четвртата Софиска прогимназија ќе објави книгата  „Духовните качества на македонските българи“ (Македонска библиотека № 7 София-Печатница “Родопи” Т. Клисаров-1928), која преставува одговар на навредливите зборови од страна Србите и Грците и нивните пријатели кон Македонците.

„Негирањето на (Македонците – н.з), како психопатолошки феномен на Грците во тоа време, беше поттикнат од разни лоши чувства, меѓу кои љубомората и горчината од брзиот и сеопфатен развој на (Македонците – н.з) кои завземаат место далеку од последното. Меѓутоа, најдлабоко, сепак, тоа беше поткрепено со некои заблуди длабоко вкоренети во грчката душа. Како и многу други просветени Грци, Мелас, со своите заблуди, не можеше објективно и правилно да гледа и за најобичните нешта по однос на (Македонците – н.з.)  - пишува Христо Силјанов во својата анализа за омразата на Грците кон Македонците.

Велестино е град во Тесалија, Грција,  и се наоѓа на местото на античкиот град Фере. Од 3.270 души, околу 75% на денешното население се Власи. Тука се откриени познатите бронзени фигури од Велестино од 6-7 век со типични славјански мотиви и пагански божества. Тие му припаѓаат на јужнославјанското племе Велегезити, од кого потекнува и самото име на местото.

Мелас постојано го прогонуваше сликата од тесалиската војна (грчко-турската војна од 1897 година) кога грчките војници командувани од престолонаследникот безгалво бегаа пред турските војници. На 16 април 1897 година, тогаш младиот артилериски подпоручник меѓудругото и напишал на својата жена: "Никој не помисли на жртвување во борбата. Но, што да мислам? 3.200 луѓе удриле да бегаат кога слушнале дека Турците доаѓаат". – пишува Христо Силјанов за грчката храброст и првата официјална андартска мисија во Македонија предводена од Павлос Мелас.

Првата светска војна доведе до прекројување на картата на Европа и до нова вештачка поделба на Македонија меѓу балканските држави СХС (кралството на Србите, Хрватите и Словенците, односно Југославија), Грција, Бугарија и Албанија.

Решенијата на преставниците на Европските држави на Берлинскиот конгрес од 13 јули 1878 година, кои имаа за цел да го попречат словенското напредување кон Средоземното море, за македонскиот народ преставувале огромно разочарување, не само во поглед на одлуките на Санстефанскиот мир, туку и врз однос на предлозите на Цариградската конференција од 1876 година која предложила воведување на автономија на Македонија.

Македонскиот револуционер Христо Силјанов во своето дело „Ослободителните борби на Македонија“,  следејќи го патот, акциите и резултатите од првата официјална андартска мисија предводена од Павлос Мелас, врз основа на неговите објавени извештаи до комитетот во Атина и писмата до неговата сопруга, за почетоците на грчката вооружена пропаганда во Македонија пишува:

"Сите заедно го посетивме училиштето. Учител зборува многу лошо грчки. Тој побара од децата тие да пеат. Ние не разбравме дали јазикот е македонски или грчки. Сите ученици знаат да читаат и пишуваат, но никој не знае да зборува, а еден или двајца само разбираат малку... Ниту една од жените не зборува грчки... Научив малку македонски зборови, и им го зборувам на жените, особено на мајките...“ –вели грчкиот андарт Мелас во писмото до својата жена, кое го пренесува македонскиот револуционер Христо Силјанов во своето дело за почетоците на грчката вооружена пропаганда во Македонија.

Во декември 1902 година Тодор Хаџи Тошев од Прилеп публикува еден разговор на рускиот вицеконсул во Пловдив Сергеј Андреевич со македонскиот ајдутин и революционер Дончо војвода од село Палат, Поринска Македонија. ("Разговор на Пловдивския руски вице-консул г. Сергей Андреевич с Дончо войвода в Кюстендил", публикувано в сп. "Сборник от Турските Зверства и Македонското Освободително Дело", книга II, София, 1902 година“)

Во поново време бевме сведоци како во најголем дел со Соросови пари преку невладиниот сектор, медиумите и социјалните мрежи, се одвиваше пропагандата за сменување на една од најуспешните влади од осамостојување на Македонија, која ја зајакна економијата и ја намали за околу 20 % невработеноста во земјата. Парите како средство за остварување на цели не е нов изум. Овој метод се користи уште пред Илинденското востание и пред да започни вооружената пропаганда во Македонија.