" Македонското прашање на Берлинскиот конгрес, остана нерешено поради повеќе причини. Меѓутоа, тоа нам не може да ни послужи за постигнување неа одредени цели. После повлекувањето на руската војска од Бугарија, лесно може да дојде до промена на бугарската приврзаност спрема нас,особено затоа што веќе се јавува таква тенденција. Ако Кнежевството Бугарија остане  до крајот со нас, тогаш може да се работи  на припојување на Македонија кон него. Меѓутоа, постои и друга алтернатива - Македонија да се припои кон Србија, доколку таа ја напушти својата проавстриска политика. Македонија треба да ни послужи како златна резерва за нашите политички комбинации во врска со нашата источна политика".

Ризоспастис (Ριζοσπάστης; Радикал) е официјален орган на Грчката комунистичка партија (КПГ). Тој е дневен весник кој за првпат излегува во Солун во 1916 год. и со периодични забрани тој се печати до ден денешен.

На седницата од 25 март 1919 година Генералниот совет на македонските друштва во Швајцарија се обрнал со телеграма до Мировната конференција во Париз, во која ги изложува барањата на Македонците и енергично протестира против евентуалното проектирано раздробување, кое би било само едно ново издание на фаталната грешка што ја изврши Букурешкиот мировен договор (1913) на кој македонското население беше третирано како стадо.

За време на походот на Александар Македонски во Азија, еден владетел на Кавкаска Албанија излегол пред него и му подарил едно големо и опасно куче, денес познато како кавказски овчар. Тоа е првата забележана средба на Македонците со Кавкаските Албанци.

Во овој текст ќе спомнеме неколку размислувања во врска со етничкото потекло на светите браќа Кирил и Методиј. Во нашата официјална историографија (училишни учебници и сл.) се учи дека по доаѓање­то на т.н. „Македонски Словени“ од нивната пра­татковина зад Карпатите, некои од нив се населиле во Солунско и, во сре­дината на 9 век, светите со­лун­ски браќа Константин (Кирил) и Методиј, ка­ко на туѓ народ, им пода­ри­ле азбука. Уште и се учеше дека нивниот татко Лав бил „Грк“, но дека нивната мајка Марија (најверојатно) била „Словенка“, па оттаму тие го знаеле словенскиот јазик. Навидум нема ништо чудно во сето ова и вак­­вата теорија се пре­несуваше и препишуваше низ генера­ци­ите исто­ри­­чари и публи­цисти, без некои посериозни и посеопфатни обиди за пре­ис­питување на иста­та. Но, доволно е оваа теорија да се проанализира во мал­ку по­ши­­рок кон­текст на настаните од тоа вре­ме за да се откријат неколку крупни нело­гич­ности во неа.

„Ве молиме да му изложите на г. Баучер и на сите пријатели на вистината и правдата дека идејата за автономија на Македонија кај нас е продолжение на идејата на нашата бивша ВМРО и дека таа идеја не е преодна состојба, наложена од случајни прилики, туку е природен излез за ставање крај на едно тешко и крваво минато и за полагање основа на почеток на зближување на балканските народи и држави“ – се вели во дописот од 1919 г. на Привременето претставништво на ВМРО до нивниот преставник во Париз Пол Христов.

По Првата светска војна (1914 - 1918), со склучувањето на Договорот за мир со Бугарија на 27 ноември 1919 година во Неј била во истото време склучена и Конвенцијата помеѓу Бугарија и Грција за иселување на малиинствата. За ова прашање дискутирал „Комитетот за нови држави" и се согласил да се донесе ваква Конвенција за реципрочна емиграција на населението помеѓу Грција и Бугарија. Таа е извршена за сметка на македонскиот народ во Егејскиот и Пиринскиот дел на Македонија.

„Големата одговорност на тогашното бугарско влада лежи, во стварност, на друго место. При изобилно повеќе големи основи, софиската влада стоеше со скрстени раце додека букурещкиот кабинет дејствуваше и по дипломатски пат - обвинувајќи ја отворено Грција за андартските зверства над македонските Власи, и преку легални репресалии спрема Грците кои живееја во Романија. Наместо да се следи примерот на заддунавската сосед, државната власт во Бугарија претпочита да се скрие зад неоддговорните маси и се дојде до немири, од кои побудите и целта на противогрчкото движење беа до одреден степен помрачени.“ -  пишува македонскиот револуционер, публицист и историчар Христо Силјанов.

Александар I Филхелен (498-452 п.н.е) бил син на Аминта I и кралицата Евридика. Тој е седмиот македонски крал по ред од лозата Аргеадите кој дошол на власт во 498 година п.н.е наследувајки го својот татко и владеел до неговата смрт во 452 година п.н.е. Александар I бил на власт во време на судирот помеѓу хеленските градови и моќната Персија, период познат како Грчко-персиски војни. Наследувајќи го својот татко и неговата политика, Александар I иако бил пријател и вазал на Персијанците, ги обновил дипломатските контакти со Атина, за што ги добива титулите почесен гостин и доброчинител. Според историчарот Абел, поради неговата хеленофилска политика бил убиен од видните Македонци.

Секој академски обид да се сугерира дека кожата на древните Грци можеби не била бела, туку барем нешто потемна, предизвикува контроверзи. Последната таква е поврзана со новата ТВ серија на Би-би-си, „Троја: пад на еден град“. Таму Ахил, Патроклo и уште пар ликови се - црни.