Гордана Димовска

НА МАКЕДОНИЈА И ТРЕБА ВОДАЧ

Не можам да не го изразам моето незадоволство од политичката ситуација во Македонија, земјата во која се родив, школував и за која сум напишала стотици статии, колумни, песни, раскази, се во одбрана на македонското име, македонското знаме, општо речено, одбрана на сите македонски национални белези. Вредностите, целите или историјата на секоја земја во светот се чита дури и на едно парче платно, т.е знамињата. Уште од дамнешни времиња белото платно се користело во воените походи да испратат сигнал или одредени порака.

Со појавата на ајдутсвото во Македонија, еден вид на отпор против феудализмот, започнала и користењето на бајраците. За некој да носи бајрак, требало да е брз, и способен да го одбрани. Без нив никој не тргнувал во битка нити пак се надевал на успех и победа. Тоа за нив претставувало нешто свето, кое после секоја борба го симнувале од копјето и го сокривале до наредната воена акција. Со воениот бајрак започнувала борбата и за да го сочуваат биле спремни да го дадат дури и својот живот. Се претпоставува дека таквите видови на симболи се користат повеќе од 4 000 години. Дури и првото знаме во светот наречено вексилоид (vexilloid) имало значење на “Водич”. Со нив сигнализирале, испраќале пораки.

Денес државните знамиња го заземаат местото на бајраците, преку нив читаме дел од историјата или нешта со кои се карактеризира, издвојува земјата. Така на пример мускатното оревче си зело место на знамето на Гренада. На тој начин тие го претставуваа за нив најважниот производ за извоз и се здобиле со епитетот “Островот на зачините“ важен детал на знамето на Туркменистан е дизајнот на нивните препознатливи теписи. Знамето на Данска пак се смета за најстаро знаме на светот и можеби единствено на кое е стои Бог. Во 1219 година дански свештеник се молел да се случи чудо и да ги победат непријателите. Во тој момент паднало знамето и тие се здобиле со некоја необјаснива моќ и успеале да ги победат Естонците.

За Македонија, како примарен македонски симбол го има сонцето. Тоа отсекогаш било дел од христијанската традиција. И ден денес се наоѓа во повеќе цркви, манастири на териоторијата на цела Македонија. Го има во Охрид , Свети Михаил и Гаврил Лесновски од 1348 , во Свети Спас во Скопје од крајот на 18 век, Свети Димитрија во Битола од 1830 година. Македонскиот лав и македонската Ѕвезда од Кутлеш, како симболи на македонскиот народ, култура и традиција се едни од најстарите симболи во Европа што и ден денес се уште се користат. Сигурно имаат подлабока симболика и значење од оревчето, круговите и теписите.Сепак и сонцето им посмета на соседите па и него го тргнаа, а ние во дијаспората се уште го користиме и едното и другото и покрај што наидуваме на критики пак од грчката дијаспора.

Е ајде тоа со знамињата помина, и како тежок залак се проголта..И уште колку ќе проголта и колку ќе стравува да не се доизгуби, доуништи идентитетот на татковината од продавање на националните белези. Со самото тоа се губи идентитетот на сите Македонци во дијаспората кои ја афирмираат својата култура, историја, јазик во светот. Дијаспората е и треба да се гледа како важен политички субјект кој допринесува за зачувување на македонскиот идентитет но и за зацврстување на економијата со прилив на средства.

Слушајќи ги коментарите на нашите во дијаспората лесно се заклучува дека нивната загриженост е најголема досега во последните 25 години и не гледаат ништо позитивно. Зошто новата Влада изгласа двојазичност а ден пред тоа со изјави за зачувување на македонскиот јазик, ајде да видиме како ќе го сторат тоа! Се пазари со соседите и сака на секој начин да им угоди, т.е да направи отстапки токму со националните белези за кои милиони изгинаа во борби, конфликти и востанија. Им сметаат и спомениците зошто се направени од претходната Влада, ВМРО ДПМНЕ­, затоа што се импозантни? Затоа што ја раскажуваат историјата на еден достоен начин? Затоа што привлекуваат туристи?? И со години ли се дебатира на оваа тема, дали биле за добро и лошо, дали да се турната или исшараат со бои?? Сега и аеродромот ќе се прекрстува по наредба на јужниот сосед. Еден гради друг урива. Кога ќе биде се погодено.

Можеби мислењето ќе го делат многу други кои ги читаат овие редови и се засегнати за иднината на Македонија. Можеме многу да знаеме и да се грижиме, но за жал немаме позиција да одлучуваме за нејзината иднина. На Македонија и е потребен вистински ВОДАЧ да ја поведе по вистински пат, да запише нова историја, да ја заврсти нејзината позиција како земја со посебни национални белези и заслуги во светот.