Пишува: Јанко ТОМОВ, Бризбен, Австралија 25 Јули 2015

Инспирација за пишување на книгите ги добив од носталгичен карактер, кога размислував за родна Македонија, одмарајќи се од рекреативното одење, по стрмните патеки на националниот крајбрежен Парк на Нуса, во туристичко гратче на Квинсланд, оддалечено околу 150 км., Северно од Бризбен, на Јужниот брег на Атланскиот океан. Специјалната мисла насочена за Македонија, од најисточната точка на овој национален парк, каде се наоѓа стрмната провалија до водите на Атлантикот, наречена Пеколна Порта.

Со преселувањето во гратчето Нуса, во населбата Санраз Бич, во 1996 година, од Перт З.Австралија, изгубив контакт со моите пријатели и сонародници од Перт, а не најдов соодветни Македонци кои живееја во мојата близина на Нуса. Помалата Македонска зедница, која броеше неколку (цетиристотини) Македонски семејства, кои живееја распрскано, по населбите на Бризбен, со големи растојанија, не ги задоволуваа нашите потреби за контакти и соработки,  од патриотски карактер. Според тоа мојата преокупација се состоеше  да и понатаму сум во тек со настаните со Република Македонија, повеќе со информации од Македонски неделни весници и радиопрограми, отколку со постојани лични средби и соработки со поединци или групи, со кои можев да најдам заеднички национален и политички јазик.

Познатата Нуса, со својата крајбрежна улица “Хејстинг стрит” , посебно со заливската плажа, скоро без големи бранови преку годишните сезони, долга повеке од 1 км., ги привлекуваше посебно жителите на Јужна Австралија, Викторија и делови од Нов Јужен Велс, каде  беше ладна климата во зимските периоди. Наспроти тоа, во тој дел на Квинсланд, деновите скоро секогаш беа добри за капење и рекреативно користење на бескрајните пространства, околу крајбрежието на Квинсланд, наречено Саншај Кост. Секако сретнував и Македонци –иселеници, жители на Австралија, препознавајки ги  по изгледот, а и по меѓусебните зборувања, со кои и ние понекогаш, со поедини семејства остварувавме контакти и  си прозборувавме на Македонски.

Носталгијата која траеше од 1975 година, кога се населивме во Перт, од повторното емигрирање од Македонија, а сега во Нуса, 1996 година, кога со супругата се доселивме овде, почнав да ја лечам со пишување на книги. Книгите почнав да ги концептирам, при што се служев од забелешки, мемоарни написи и документи од мојата богата активност во Македонското движење во дијаспората-Австралија. Големиот број на забелешки од состаноците на Координативниот одбор на Македонските организации на Перт и Западна Австралија, забелешките и записниците од активноста на ТНМРО на З.А., активноста во Подкомитетот на МЧП и АМКЧП, специјално од членството во Координативното тело на ВМРО-ДПМНЕ за дијаспората и соработката со поголемиот дел на Македонски организации и поединци, национално и со политички-демократски истомисленици, беа подлога за отпочнување на специфични теми и пишувања на соодветни книги.

Пишувањата беа рачни на хартија, кога беа при крај, правен фотокопии и ги составував во една соодветна тема за книга. Во Нуса ја напишав и публикував книгата ПОТКРЕПА ОД УБАВИОТ ПЕРТ, во 2000 година. Со преселување од Нуса во Бризбен, понесов со себе некои концепти со недовршени книги, една од нив ја составив и ја публикував во 2003 година со СОЛУНСКИОТ МАНИФЕСТ ОД 1984 И ДВИЖЕЊЕТО ЗА ЧОВЕКОВИ ПРАВА ВО ДИАСПОРАТА. Од тогаш наваму, до Фебруари 2015 годинаги публикував останалите 7 книги, за што ми помогнаа големиот број на историјски книги, каде се спомнуваше за Македонија, во пристапните богати со книги библиотеки на Бризбен и Квинсланд, од кои, во поедини помали места за живеење имаше и подвижни – транспортни библиотеки.