|
||||
Патување низ Овче Поле (19 век) |
Од Штип за Велес се оди по два пата. Едниот слегува по Брегалница до Вардар при станицата Градско и од таму се излегува на Велес. Другиот пат минува преку Овче Поле. Тој постои од старо време и јас го избрав него. На височината наречена Ежово има остатоци од древни градби. Во околината постои предание дека Ежово бил стариот град Штип. За час и половина излеговма на врвот, каде што има кула со неколку заптии кои што го пазат друмот. Од кулата се гледа на север и северозапад широка рамнина, опкружена со мали ридови. Тоа е плодното рамно Овче Поле. Покрај ридовите се наредени села, околу кои што се гледаат лозја и ретко понекаде мали шумички. Сè останато е голо. Полето е обработено највнимателно, главно со пченица и р’ж. Од кулата патот се дели. Едниот оди право кон север за Скопје и Куманово, а другиот прави блага кривина кон запад за Велес и постепено се спушта, до средината на полето, каде што патот минува една мала рекичка, наречена Азмак или Орла. Таа се собира во височините на север од Овче Поле во земјиштето на големото село Свети Николе (Клишели во австриската карта). Преку полето тече многу бавно од североисток кон југозапад и за време на дождови околу неа се образува блато. Кај селото Х. Беклија се впушта кон југ меѓу ридовите и се влива во Брегалница. Половина час откако ја минавме реката, дојдовме до село Сарамсаклии. Таму сретнавме трговци кои имаа собрано околу 1000 брави, овци и кози за да ги носат во Грција. Сточарството во Овче Поле е многу добро поставено, тука и Tурците и домашните имаат добри стада. На запад почнуваат мали возвишенија и месноста станува брановидна. Ридовите на југ од полето се многу убави. Особено впечатлива е долината по која што реката се спушта кон Брегалница. Патот бавно се качува по полегнатите ридови и криви се повеќе кон југозапад. Го минавме селото Урфалие, прегазивме мала притока на реката Орла (Орелска река) и дојдовме до селото Туртолие. Мина едвај четврт час од тоа последно село на Овче Поле, и почнаа да се гледаат Велешките лозја. Најпосле бевме над раскошната Вардарска долина… Васил Кънчов (Избрани произведения. Том I. Издателство “Наука и изкуство”, София 1970) Пътуване по долините на Струма, Места и Брегалница (1894-1896) |