“От коа поседе дома (татко му на Марко Цепенков, н.б.), пак му се коШна во ВлаШко со Ни­ко­ла и тамо беШе го начекале времето да спечалат пари. Во тоа време имало некој Слуџар То­дор (водачот на востанието Тудор Владимиреску, н.б.) Што го викале, и тој (ги) нак­ре­нал сите јабанџии (најпојЌе МаЌедонци) против бојарите, со еден да­реж­лив ферман Ѓоа од Ру­сија беШе му даден.

Коа беШе се надигнале јабанџии дваесе и Шест илјади, му легнале да и пленуваат бо­­јарите, до Што му наШле по куЌите - се му плениле, дури втасала турска војска и се рас­­прснале вос­таниците.

БегајЌи татко со 30-40 другари од ВлаШко за Немачко (Австрија, н.б.), сите беШе и ис­­­тепала потерата, само Шест дуШи беШе останале, со нив татко ми и стрико ми; татко ми лесно ра­нет во плеШките оспреди...”

Марко К. Цепенков, Македонското народно твореШтво. Кн.10.

Материјали. Литературни творби. (ред. Б. Ристовски), Скопје 1972, стр.308;

Документи  за историјата на македонскиот народ..., т.I, док. 170;