„На западната страна од Балканскиот Полуостров задолжително мора да возникне, во еден или друг вид, независна Албанија; додека словенските и грчките територии ќе мора да се приклонат и да се при-соединат кон нивниот центар на привлекување. Овие факти, според мое мислење, мораат неминовно да се случат. Меѓутоа, како ќе биде осуштествено тоа, со што ќе се одрази таквиот пресврт врз нашата општа  политика на Балканскиот Полуостров; со какво влијание ќе се рефлектира тоа врз слевањето на бугарската националност во едно, под иницијативата на создаденото од нас Кнежевство; ќе успеат ли притоа да се појават со успех штетните за нашиве гледања и непријателски спрема нас влијанија, или пак ќе соумееме ние да ги совладаме нив...

Нам ни е потребно да создадеме сега поинаков, повеќе сериозен, со неспоредливо поголема иднина, нов аванпост на нашата политика на Бал-канскиот Полуостров. Тоа и го претставува создаденото со наши усилби, со наши жртви, со наша крв, младо Бугарско Кнежевство, нашето милениче...

Ете токму тука, ми се чини, огромно значење ќе мора да иж се падне на Македонија.

Доколку Македонија се приклонува спрема Северна Бугарија, тогаш Ру-мелија ни еднаш, па колку и претприемчиви да бидат управителите на нејзино чело, колку енергично да се покаже нејзиното население - не ќе го натсили и не ќе го затемни значењето на создаденото од нас младо Кнежевство.

Токму во таа правилна и целеобразна насока на стремежите и симпатиите на словенското население во Македонија е и должна да се состои најпр-вата главна задача на нашето Генерално конзулство во оваа земја...”