Пред да тргне на историскиот поход против Хелада, Филип II војува со Илирите и Тракијците за да ги освои териториите западно и источно од неговата држава. Првата успешна битка Филип ја извојува во 358 г. п.н.е. против илирскиот владетел Бардилис, освојувајќи ја територијата до Лихнидското Езеро.

Следниот чекор е освојувањето на хеленските колонии на македонско- тракискиот брег; најзначајниот напад е освојувањето на најголемиот стратегиски град на овој брег – Амфипол. Диодор раскажува за жестокоста на опсадата, изведена со постојани напади со воени машини до самите градски бедеми. Откако го освојува градот (357 г. п.н.е.), ги протерува оние што биле непријателски расположени спрема Македонија, а со другите се однесувал великодушно. Со протерувањето на политичките противници, хеленските колонисти, Филип го придобива автохтоното население, кое било непријателски расположено спрема Атина. Од овој настан, заради кој атињаните се чувствуваат измамени, па се` до 346 г. п.н.е., Атина војува со Филип.

Во текот на 356/355 г. п.н.е. Филип го разбива непријателскиот воен сојуз склучен помеѓу тракискиот владетел Кетрипор, илирскиот Граб и пајонскиот Липеј. Истата година додека Филип ја освојува Потидаја, според Плутарх, тој добива три радосни вести: Илирите се разбиени од неговиот војсководец Пармениј, неговиот коњ победува на Олимписките игри, а жена му Олимпијада го раѓа идниот цар – Александар Македонски (Филип, 357 г. п.н.е., се жени со принцезата Олимпијада, ќерка на епирскиот владетел Неоптолем).

Следните воени успеси се случуваат во текот на 353 г. п.н.е., кога Филип ги освојува градовите Абдера и Маронеја, атински сојузници, и подготвува напад на тракискиот Херсон. Според Страбон, по овие освојувања е поставена источната граница на Македонија со Тракија – реката Места. Во оваа златоносна област на планината Пангеј тој го основа градот Крениди, подоцна го преименува според своето име – Филипи, во кого населува многу македонски преселници; златните рудници, кои му носат приходи од повеќе илјади таланти, започнува да ги користи за ковење на златните монети „филипики”, познати низ целиот Медитеран, во Египет, во централна Европа и во јужна Русија.

Во таа насока, освојувањата на македонско-пиерискиот брег на Филип му биле значајни затоа што преку нив македонската држава излегувала на море: освоена е атинската колонија Пидна (357/356 г. п.н.е.), а откако ја освојува Метона, во 353 г. п.н.е. (во битката Филип го губи десното око), градот го населува со Македонци на кои им доделува земја.

Така, Филип (според историските извори) ги направил Македонците господари, а Илирите и „многу далечни народи” ги принудил да им плаќаат данок, ги потчинил Трибалите, ја држел под своја власт Тракија и господарел над многу грчки племиња. Првите големи воени успеси го прават Филип до таа мера моќен што веќе не постои сила која може да ги спречи неговите освојувачки походи на Хелада. По освојувањата во Тракија, на Халкидик и во Термајскиот Залив, македонскиот владетел се спушта на југ, во Тесалија, од каде е влезот во хеленскиот свет.

Автори:

проф. д-р Анета Шукарова

проф. д-р Митко Б. Панов

проф. д-р Драги Ѓоргиев

проф. д-р Крсте Битовски

акад. Иван Катарџиев

проф. д-р Ванче Стојчев

проф. д-р Новица Велјановски

проф. д-р Тодор Чепреганов