Политичката огранизација на Македонската држава наликувала на пирамида со три нивоа: на врвот биле владетелот - ВАСИЛЕОС -  ΒΑΣΙΛΕΩΣ  и народот, при основата биле државните служби, а по средината биле покраините, над чие заедништво владеел владетелот.

Македонците се` до падот под римско ропство имаат уредување како монархија. Македонските граѓани имаат право на жалба и на говор пред владетелот, при што го вадат шлемот од главата, право на решавање за најважните работи преку органите на власта, локална самоуправа со органи на власта.

Владетелот немал право да казни Македонец со смртна казна без судење.

Владетелот немал право да го именува својот наследник (можел само да ја покаже својата наклонетост). Според правилото на првородениот владетелски син за наследување на престолот, наследникот, се подразбира, ако одговарал во психофизичка смисла, бил прогласуван од македонското собрание. Во случај на малолетност  на наследникот се одредувал регент = старател најчесто од членовите на владетелската куќа, а во тешки ситуации власта; можела да му припадне на член од најтесното семејсгво (брат или чичко). Таков е случајот со доаѓањето на власт на ФИЛП ВТОРИ, а веројатно за тоа решиле македонските првенци.