Зубовце имаше чест и гордост да пречека еден од своите најуспешни потомци – Душан Стојановиќ, светски признат инвеститор и „бизнис ангел“ кој со својот животен пат и дела е инспирација за новите генерации. Човек прогласен за Европски бизнис ангел на годината, визионер кој живее и работи во Сингапур, но чиј корен длабоко е врежан во с. Зубове-Гостиварско.

Филипче, Али, Артан, Чупеска и компанија,  пиромани во служба на злото

Вчеравечер Прилеп беше центар на патриотизмот и новата надеж!

Мицкоски: ВМРО-ДПМНЕ ја предводи најголемата коалиција досега – Овие избори се околу тоа секој човек да го направи вистинскиот избор за своето место

Лево Елена Симоновски-Претседателка на Здружението ВМРО-ДПМНЕ во Република Албанија

Мане Јаковлески

Куќниот мој и на моето семејство пријател, покоен владика Кирил-Бог да го прости и да почива во рајот небески, благословуваше: Во секое ќоше детенце, на средина десетина–АМИН!

Оваа мисла не е само духовен благослов, туку порака со длабока национална сила, дека народ без деца е народ без иднина.

Кога ќе се запрашаме што е најголемото богатство во животот, одговорот е: во детската смеа што одекнува низ дворовите од внуците и правнуците што ни го продолжуваат животот. Децата се нашето најголемо богатство, а внуците и правнуците нашиот вечен благослов.

Погледнете во македонската историја, кој ја чувал низ вековите? Токму семејствата со многу деца. Секој дом бил полн со деца, секое огниште било училиште на љубов кон татковината. Мајките раѓале и растеле јунаци, татковците со пример им ја всадувале честа и достоинството. Без тие бројни семејства немаше да има ниту илинденци, ниту партизани, ниту борци што Ни го оставија АМАНЕТОТ за Македонија.

Нашите баби и дедовци, нашите татковци и мајки кога ќе се родеше нов член во семејството ни велеа: „Штркот ти донесе уште едно братче или сестичка.“

Да го повикаме и денес штркот да ни носи повеќе вакви поклони, нови животи, нови надежи, нови јунаци што ќе не’ чуваат сите Нас и нашата татковина-Македонија.

Животот е краток, да размислуваме за тоа дека еден ден, кога годините ќе си го направат своето, покрај нас да имаме деца, снаи, внуци и правнуци, тие што ќе ни подадат чаша вода, тие што ќе се грижат за нас и за нашето здравје и ќе ни ја возвратат љубовта што кога беа мали им ја подаривме. Тоа е вистинската смисла на семејството и на човечкиот живот.

Затоа денес, повеќе од кога било, потребно е да се потсетиме: не е доволно само да зборуваме за Македонија, мораме да ја продолжуваме преку нашите деца и внуци. Повеќедетното семејство не е само лична одлука, тоа е национален завет.

Децата се нашата најголема инвестиција и гордост, наша најсвета обврска и вечен завет што мораме да го чуваме со сите сили. Затоа, потребни ни се повеќедетни семејства, за наша радост денес, за нашата сигурност утре.

Ова нека биде АПЕЛ до младите брачни парови, нека не ве плаши жртвата, затоа што секое ново дете е нова светлина, секој нов живот е нова сила за семејството. Денес можеби изгледа тешко, но утре вашите деца ќе бидат тие што ќе бидат покрај Вас. Без деца нема иднина, а без иднина нема ниту држава МАКЕДОНИЈА.

Ако немаме Повеќедетни семејства, еден ден Македонија ќе ја населуваат други луѓе со различни култури и вредности, со кои нема да можеме ниту да се разбереме, ниту да се спријателиме.

Тоа Библијска Македонија не го заслужува!

ДА ГО ПОВИКУВАМЕ ШТРКОТ  ДА ДОНЕСЕ ПОВЕЌЕ БРАТЧИЊА И СЕСТРИЧИЊА ВО МАКЕДОНИЈА.

АМИН!

Пред неколку дена македонското новинарство остана посиромашно за еден негов доајен. Замина Киро Кипроски еден навистина редок и голем новинар, можеби еден од најголемите мерено по опусот што го остави, по  57 години што ги делеше со оваа професија, по љубовта и посветеноста кон неа, по ангажираноста што ја покажуваше и одговорноста што ја носеше. Кипровски е еден од ретките што не пропушташе ден да не следи настан и да нема текст. Неговото име и неговиот ангажман покажуваат како од мало место како што е Гостивар може да израсне во голем новинар, плоден и препознатлив автор.

                      Честит роденден, Македонијо

Во преполната сала на Македонската филхармонија се чувствуваше еден посебен амбиент, свечен, достоинствен и емотивен. Секој присутен беше свесен дека не станува збор само за уште една официјална церемонија, туку за живо потсетување на еден историски чин што ја обликуваше нашата сегашност.