Кога слушна за настаните во Теба (бунтот во Теба против Александар и Македонците, н.б.), Александар сметаше дека треба да се разберат сериозно, зашто одамна се сомневаше во Атинскиот полис и беше многу загрижен за обидот на Тебанците; бунтот можеше да се прошири и кај Лакедајмонците и кај некои други на Пелопонез и пред сеж кај Ајтолците. Заради тоа  за седум дена  стаса во Тесалија. Оттаму за шест дена влезе во Бојотија, додека не пристигна во Онхест со целата војска.

Од Манчу, точка сместена помеѓу Сиври -Тач и Кадри -Тепе, каде што границата помеѓу  Бугарија и Источна Румелија се спојува, во согласност со актот од 14 август о.г., со главниот гребен на Родопите обележан на австриската карта како граница на стариот санџак на Софија, јужната граница на Бугарија, одејќи право кон југ, ја следи преку главната верига на Родопите јасно означената линија за поделбата на водите помеѓу басените Места-Карасу (Рополница и Граничар) од една страна, и Искар од друга, преку Ручкаја-Чал и Налбант; во висина на Курџалак, таа го зема правецот кон запад преку Чабирна и Демир-Капија се’ до Кидиница Гора, каде што скршнува кон ју-гозапад, па преку Коџа-Корица-Гора доаѓа до Ај-Гедик (врв на планината)...

Свеста и чувството дека сум Македонец треба да стојат повисоко од се’ друго на светов. Македонецот не треба да се слева и да се обезличува живеејќи меѓу Бугари и Срби.

ФРАНЦУСКИ ИЗВОРИ: (Ноември 1944 година)

„Ужасна состојба постои сега во Грција… Преку 100.000 деца помлади од 16 години се умрени од глад за време на германската окупација, 60.000 други се сериозно погодени од недостиг на храна, 1.200 села се срамнети со земја”.

МАКЕДОНИЈА ОДНОВО СТАНА ЗОВРИЕН КОТЕЛ НА ЕВРОПА

(Октомври 1944 година)

„…ситуацијата во Македонија и Тракија е доста конфузна… ЕАМ е господар во северна Грција, Тракија и Македонија и црвените знамиња се веат насекаде крај Егејот. Напротив, ЕАМ се избегнува  од грчката Влада од Казерта… Македонија одново стана зовриен котел на Европа и не се гледа каков компромис Ќе може да ја доближи по ова прашање грчката теза”...

Archives diplomatique…Paris, serie Z, Europe,

sous-serie, Yougoslavie, vol. 31, 5.10,194;

ЗА БУГАРИТЕ МАКЕДОНЦИТЕ СЕ МАКЕДОНЦИ, ЗА ГРЦИТЕ НЕ ПОСТОИ МАКЕДОНСКА НАЦИЈА

Кон крајот на Втората светска војна француските дипломатски  аналитичари  ги изнесуваат своите погледи сврзани со статусот на македонскиот народ во Пиринска Македонија и  ставот на  Бугарија кон неговите права и слободи, вршејќи  споредување со правата на македонскиот народ во Егејска Македонија, под Грција.

Во еден  француски дипломатски извештај  се цитира стојалиштето изнесено од премиерот на Бугарија, Кимон Георгиев:

„Македонскиот народ има право да решава за својата судбина… За Бугарите, Македонците се Македонци… За Грција не постои македонска националност”…

Archives diplomatique…Paris, Serie Z, Europe,

Една многу интересна работа која не е позната многу во македонската историја, а е забранета во бугарската историја, имено по неколку годишното исчекување на Тодор Александров, бугарскиот цар да го исполни своето ветување кое го дава на македонските револуционери за време на Првата Светска Војна и да прогласи автономна Македонија која под покровителство на големите сили би се обединила со вардарскиот и егејскиот дел, Тодор Александров го праќа последниот ултиматум до владат и бугарскиот цар за негово делување и исполнување на договорот.

“На 2 август 1903 г, денот на Илинден, македонскиот народ го опаша оружјето и под знамето на Делчевата ВМРО се бореше да го урне турскиот јарем.

Во текот Втората светска војна воените и политичките успеси на ослободителното движење во Македонија го забрзаа развитокот на органите на народната власт. Во 1943 година целата територија на Македонија беше опфатена со народноослободителни одбори, а на слободните територии започна формирањето и на повисоки органи на народната власт (околиски и обласни НО одбори).

Почитувани господа,

Откако разбравме дека сте пристигнале во Европа, со желба да остварите контакти со поединци Македонци и клубови со цел за обединување на македонците од целиот свет...

Повод: Отворени прашања до Јован Трпеновски и Драган Богдановски, „Нова Македонија“ од 24 август 1990