Кога Бог го создаваше светот, направи уште една рајска градина на земјата.

Сместени на папокот на светот, на раскрсница на стариот и новиот свет, Македонците имаа среќна околност зедно со Евреите да бидат избраниот народ и да бидат на прво место во сеопштиот напредок на човештвото.

Пријатните долини и живописни клисури ги опкружи од сите три страни со широк ланец на грандиозни планини, додека четвртата страна ја вообличи во прекрасно крајбрежие на Егејското Море. Прекрасниот изглед на градината, Бог го надополни со убави дрва, разни растенија и животни, кои се напојуваа од водите на четирите големи реки: Вардар, Бистрица, Струма и Места.

Кога градината била готова, Бог им ја довери на чување на Македонците, а за возврат ги обдари со знаење кое мораа да го шират меѓу другите народи.

Тајната на животот била пренесувана од колено на колено и била користена за општо добро на човековиот род. Тие станаа божји гласници, Ангели кои го шират божјиот збор, ангели кои им ја носат светлината на животот.

Христијанството во Македонија, па и пошироко на Балканот, прв го проповеда и шири апостол Павле при своите мисионерски патувања, за што сведочат и „Делата Апостолски“.

Секоја пролет македонските синови се простуваа со своите родители и тргнуваа на сите страни на светот во нови херојски подвизи за да го пренесат знаењето на народите кои сеуште живееа во мракот на незнаењето.

Од самиот почеток на историјата, Македонците застанаа на чело на народите, а нејзината слава се прошири на сите четири страни на светот.

Тие се бореа со силите на злото, со темнината и незнаењето, а патем создаваа градови-градини, држави и нови поредоци во кои навлегуваше божјата светлина. Креирајќи го светот според старите записи на камените стели и светите дрва, креирајќи го светот според старите мудреци и мудроста на Аристотел, Филип и Александар со својата војска не сееле терор, страв и уништување, напротив тие им ја носеле Прометејовата светлина и добродетите на цивилизацијата.

Меѓутоа, додека го градеа светот, верувајќи дека ги победија сите сили на злото, кои затворени во ковчег беа сместени во светиот град на Македонците, заборавија на ајдуците и на зависта на јужните соседи. Ковчегот беше украден и отворен, а од него повторно излегоа силите на злото.

Наместо да го спречат злото да се рашири низ светот и да ги казнат злосторниците, Македонците се свртеа еден против друг барајќи го кривецот. Брат против брат, татко против син, сите раскарани беа лесен плен на силите на злото.

Македонија, Божјата градина беше разорена, а божјите записи украдени и заменети со нови туѓи писма.

Злото зацарува и целата светска историја се сврте наопаку.

Казната беше тешка.

Македонија беше поделена, а Македонците станаа слуги. Александриската библиотека беше запалена, а од некогашната моќна Македонска Империја останаа само спомени.

Над две илјади години македонскиот народ останува во темница и под туѓа чизма.

Македонците бегаат од некогашната рајска градина, раселувајќи се по целиот свет. Но, без разлика дали некој останал во својата татковина или заминал низ светот, во чија служба бил, Македонецот како поединец продолжил да ја шири мисијата дадена многу одамна од Бога.

Дајцата македонски апостоли, му даваат светлина отргнувајќи го од темнината на неписменоста. Светите Кирил и Методиј му даваат вера и надеж за подобро утре, а Климент и Наум им даруваат универзитет.

Македонецот ниту во еден момент не заборави на своите корени, на својата историја, традиција, култура и јазик кои се распослале како скапоцен бисер на секое парче земја во светот.

Нашата татковина Македонија, некогаш била една од најглавните земји во светот. Македонската нација ги воспостави првите основи на воената наука и со победоносните фаланги на Александар Македонски ги пренесе културата, писмото, неприкосновениот борбен дух насекаде во светот.

Следејќи ја историјата, ѕвездата на Македонците свети со ист сјај.

Македонија, го просвети човештвото.

Низ вековите Македонците граделе цркви во кои се молат и бараат прошка од Бога за изгубената градина. Меѓутоа, прошка за раскараните и разделени Македонци нема се додека не дојде до целосно помирување и опростување меѓу нив.

Ако Македонија сака да биде свој сопствен господар и господар на својата сопствена судбина; ако денес таа сака да се ослободи од тираните кои и ја украдоа историјата и ја угнетуваат со векови, ако сака да се бори против сите што ја попречуваат да стане дел од ЕУ и НАТО, и ако сака да биде подготвена против оние што утре би сакале да ја узурпираат нејзината територија и да воспостават своја доминација, потребно е да ја употреби сета своја сила за воспоставување на едно нераскинливо национално обединување во земјата и странство под паролата „Македонија на Македонците“.

Израелскиот народ кој имал слична судбина со македонскиот, претставува одличен пример како може со национално обединување да се обнови и да се создаде држава која е пример за респект не само во регионот туку и во целиот свет.

Израелците му покажа на светот како може од пустина да се направи рајска градина на земјата. Ако може израелскиот народ зошто да неможат и Македонците.

Ги повикуваме сите Македонци каде и да се:

1. Без разлика на нивната партиска и верска определба, да престанат делбите и кавгите меѓу себе, да си простат едни на други и да се обединат под паролата „Македонија на Македонците“;

2. Да се обединиме во единствен фронт за одбрана на македонското име во спорот кој ни го наметна Грција;

3. Да се избориме за зачувување на македонскиот идентитет, јазикот и културата;

4. Да и дадеме целосна подршка на МПЦ – ОА;

10.  Името и идентитетот МАКЕДОНСКИ не се на продажба ниту пак се тема за расправа;

11.  Само како МАКЕДОНИЈА и МАКЕДОНЦИ сме придобивка за НАТО, ЕУ и светот;

12.  МАКЕДОНИЈА и МАКЕДОНЦИТЕ постојат и ќе постојат, додека постои и светот;

13.  МАКЕДОНЕЦ е роден водач и победник, одговорен кон себе, кон блиските и кон сите што Бог ги создал;

14.  МАКЕДОНЕЦОТ создава и остава зад себе цивилизациски дела, споделува и поучува, насочува и втемелува. Тоа е генетскиот код на МАКЕДОНЕЦОТ!!!

Во оваа битка за Македонија нема поголем или помал Македонец. Сите сме исти, равноправни и секој треба да го даде својот придонес. Само така ќе се оддолжиме на сите оние претходни генерации кои животот го дадоа за создавање на ова засега единствено парче слободна и независна македонска држава.

Борбата не е завршена, а сите ние треба да го продолжиме нивното дело.

Борбата македонска е како силен оган кој непрестајно гори и осветлува се додека не докаже дека денот е ден, дека ноќта е ноќ, дека Македонија е Македонија.

"ПАТОКАЗ" е напишан и подржан од: