ПЕТКО РАЧОВ СЛАВЕЈКОВ:

НЕКОИ МАКЕДОНСКИ ПАТРИОТИ ИМААТ ПРЕЦИЗНА МИСЛА:

„МАКЕДОНЦИТЕ НЕ СЕ БУГАРИ И УПОРНО НАСТОЈУВААТ ДА СЕ ЗДОБИЈАТ СО СВОЈА ОДДЕЛНА ЦРКВА И ГО ИСТАКНУВААТ МЕСНОТО МАКЕДОНСКО НАРЕЧЈЕ КАКО ЛИТЕРАТУРЕН ЈАЗИК”

По неуспехот на македонското Кресенско востание — со сесрден напор на Бугарија тоа да не успее — и неуспесите на македонските востаници во Кумановско, Кратовско и Кривопаланчеко (со напор на Србија тие да не успеат), Македонците почнале да се организираат и да работат тајно од трите соседни пропаганди.

Овој процес на иселување од Егејска Македонија, како и започнатиот процес на конолизирање со емиграцијата од Кавказ и други области, се прекина поради настанатата ситуација...

Лизимах бил Македонски офицер и „наследник“ (дијадох) на Александар Македонски, подоцна и крал (306 п.н.е.) на Тракија и Мала Азија.

Во почетокот д`Естурнел наведува кој се` е консултиран од останатите членови на Фондацијата при испраќањето на Поткомитетот, како и неговото составување. Но составувањето најблаго речено е очајно.

- Оваа Глава, ја почнува Милјуков, со историски осврт за Балканот, при што како вели не сака да навлегува во разгледување на националното прашање на Балканските народи зашто веќе имало литература (?!).

Во својата историја сите народи имаат свои јубилеи на настани и личности кои оставиле траги во нивниот историски развој. Стогодишнината од Илинденското востание е редок јубилеј за македонскиот народ, за Македонија како држава и за сите нејзини граѓани.

Дискусиите околу националноста на Македонските Словени, во европскиот свет започнаа со прашањето: Дали се ова Грци или Бугари, а не дали тие претставуваат нешто трето и посебно? Тезата која малку подоцна се оформи од српските националисти дека Македонците се Срби, уште не се поставуваше, бидејќи самата српска влада, се` до смртта на кнезот Михајло 1868 година пред себе имаше други цели и разбирања.

- По овој вака исцрпен опис на трговско економските и социјални услови во Кукуш, Влахов продолжува со конкретизирање на конкретната состојба на македонскиот народ во Кукуш во однос ропско –пропагандните патешествија истурени врз плеќите на наехговите сограѓани. Почнува со училишната дејност која и разбирливо е најзлоупотребуваната од страна на туѓинските пропаганди. Така за ова тој вели:

Најчестиот и најприроден предлаган пристап за решавање на Македонското прашање пред Балканските војни, е пристап кој ни Милјуков не може да го скрие, но и го прави нереален заради други околности. Тој вели: