„Драги браќа и сестри Македонци, време е да се освестиме, да ги завршиме меѓусебните караници помеѓу нашите друштва и организации, зашто со тоа самите себе се распарчуваме... Самите себе и со тоа и штетиме на сета наша македонска нација... Со меѓусебните несогласу-вања ние нанесуваме штета на нашата Македонија за која бараме приз-нание во светот, а самите помеѓу себе не се признаваме... Затоа имаат право да се шегуваат со нас, затоа што ние Македонците сме најнеорганизирани во Австралија...

...Комунистите им ја продаваат Македонија на Словените. Во Грција не живее ни еден Словен. Словеномакедонците се Бугари, примитивци, долна раса што треба да ја снема, така дрдорат џелатите од Атина и нивните господари.

“Јас пак тогаш избегав од прогонот на цариградската полиција, потајно отидов во Солун. Во Солун и надвор (околу) Солун успеав да живеам прикриено од турските власти приближно околу половина година. Тука имав можност да примам подробни податоци за дејствата на Херце-говското востание. И случајот ми помогна да ги следам сите движења на турските војски по суво и по море кога пристигнуваа и се упатуваа со железницата преку Митровица за Босна и Херцеговина. Најсилно движење на војските за Босна и Херцеговина се забележуваше околу крајот на 1875 и во почетокот на 1876 година.

(2 август 1949 год.)

РЕЗОЛУЦИЈА НА ПРВАТА КОНФЕРЕНЦИЈА НА КОМУНИСТИЧКАТА ОРГАНИЗАЦИЈА НА ЕГЕЈСКА МАКЕДОНИЈА (КОЕМ): СО КОЕМ МАКЕДОНСКИОТ НАРОД ДОБИВА НОВО НАЈРЕШАВАЧКО ОРУЖЈЕ  ЗА ПРОДОЛЖУВАЊЕ НА БОРБАТА ЗА НАЦИОНАЛНА СЛОБОДА

Кога слушна за настаните во Теба (бунтот во Теба против Александар и Македонците, н.б.), Александар сметаше дека треба да се разберат сериозно, зашто одамна се сомневаше во Атинскиот полис и беше многу загрижен за обидот на Тебанците; бунтот можеше да се прошири и кај Лакедајмонците и кај некои други на Пелопонез и пред сеж кај Ајтолците. Заради тоа  за седум дена  стаса во Тесалија. Оттаму за шест дена влезе во Бојотија, додека не пристигна во Онхест со целата војска.

Од Манчу, точка сместена помеѓу Сиври -Тач и Кадри -Тепе, каде што границата помеѓу  Бугарија и Источна Румелија се спојува, во согласност со актот од 14 август о.г., со главниот гребен на Родопите обележан на австриската карта како граница на стариот санџак на Софија, јужната граница на Бугарија, одејќи право кон југ, ја следи преку главната верига на Родопите јасно означената линија за поделбата на водите помеѓу басените Места-Карасу (Рополница и Граничар) од една страна, и Искар од друга, преку Ручкаја-Чал и Налбант; во висина на Курџалак, таа го зема правецот кон запад преку Чабирна и Демир-Капија се’ до Кидиница Гора, каде што скршнува кон ју-гозапад, па преку Коџа-Корица-Гора доаѓа до Ај-Гедик (врв на планината)...

Битката кај „Слива“ е уште еден пример од борбите за време на Илинденското востание која восхитува со пожртвуваноста на македонските востаници. Оваа битка е дел од Илинденската епопеја за одбрана на Крушевската Република. Тоа е битка во која востаниците до последен човек ги бранат позициите за да му овозможат на населението да се извлече од градот. Тоа е пример за жртвите кои ги поднел македонскиот народ во борбата за создавање на самостојна и национална држава.

Госпоѓа Елизабет Рен, финска државјанка од миноритетската шведска јазична група, бивша министерка за одбрана на Финска и неуспешен кандидат за претседател на Република Финска, а сега...

Повод: Отворени прашања до Јован Трпеновски и Драган Богдановски, „Нова Македонија“ од 24 август 1990