Еден од најстарите народни обичаи во Пијанечкиот крај (денешна Општина Делчево) е обичајот со маски, познат под името Сурова. Овој обичај е невообичаена процесија на културното наследство, со кое се гордеат жителите на Ѕвегор.

Иако се правени обиди за усогласување на празнувањата, разликите остануваат, и покрај укажувањата на математичарите дека ако продолжат да се применуваат и двата календара, дел од православците Божик во 2101 година наместо на 7 ќе го слават на 8 декември. Тоа е затоа што стариот Јулијански календар доцни зад соларниот еден ден на секои 128 години, што кај Грегоријанскиот календар се случува по 3300 години.

Не посуден од никого. Невоспитан.

Си је поткина. Замина.

Голем поткорник је. Се вели за некој кој подбуцнува, наведува на кавга.

Ова е документарен филм за вистината, за судбината на сите дискриминирани и репресирани Македонци кои, иако го продолжија својот животен пат во европските држави, не ја заборавија својата татковина Република Македонија ...

Понесени од желбата  за зачување од заборав и пренесување на помладите генерации на македонскиот фолклор и традиција од областа Голо Брдо, од страна на авторите Цветан Зафир Мазнику, Вита Блаже Која, Митре Стојан Шутку беше подготвен седмиот  том од едицијата Голоборски Фоклор (7). Трудот се отпечати како постхумно дело на корифејот на движењето за зачувување на македонската традиција во Албанија, Цветан Мазнику. Тројцата автори се долгогодишни соработници во подготвувањето на трудови од областа на македонската етнологија, фолклор, традиција. Нивните дела ќе помогнат многу при пренесување на македонските обичаи, фолклор, традиција за помладите генерации  Македонци во Република Албанија. Значаен момент кој треба да се потенцира е тој дека овие трудови се работат на волонтерска база, со многу ентузијазам, саможртва на авторите и нивните соработници. За целиот напор и личен влог во оваа оставштина за македонското битисување во Албанија, од срце им се заблагодаруваме.

Овогодишниот добитник на 8 Ноемвриската награда на град Штип, писателката и професор на Филолошкиот факултет, д-р Марија Емилија Кукубајска, презентираше уште едно свое иновативно и инспиративно остварување насловено „ПТИЦИТЕ се СЛОБОДНИ (?)“. Во едночасовен перформанс на седмата меѓународна конференција „Знаење за можности и способности“, одржан во  Банско, Бугарија, Кукубајска го претстави првиот новогодишен календар од таков вид во Македонија. Изданието со 12 книжевни текстови во нејзино авторство и 12 уметнички илустрации од студенти на УГД Ликовната академија, и со музичката свита Пер Гинт од Едвард Григ, промовираше актуелни и ангажирачки теми.

Монументалната скулптура на Големата Мајка со три лица висока 67 м. се наоѓа на Се­лечка Планина во Македониа, во насока на исток од градот Прилеп, на три километри источно од село Селце.

„Од Бога вдахновен органоне, ластовица златоуста, славеју слаткопоен, уме духовен, светило светлозрачно, очи златнозрачни, усто богогласна, јазику методичен, Клименте светителе, мили се за тие што ти чинат светол спомен! Кое место не се свети со твоите молитви, светителе, а која црква не се осветила со твоите зборови. Духовна свирко, кимвалу ѕвонлив, кавалу чудесен, со златни раце те венчаваме!’ – пишува во „Похвала на Климента“ на анонимен ученик на Климент.

Некогаш, во многу старо време, можеби и пред милион години, мариовската котлина, пелагониската рамнина и демирхисарската котлина биле полни со вода. Претставувале голема водена површина. Дошол некој жеден змеј да пие. Друг змеј, стопан на водата, се исплашил да не му ја испие сета вода, па му забранил и му наредил да престане, да не пие повеќе од неговата вода. Дошло до кавга. Се налутиле змејовите еден на друг и отвориле меѓусебна борба со сабји. Во тепачката ја пресекле планината меѓу Мариово и кавадаречко и водата од мариовско се испуштила и пред себе ги однесла градовите и селата, истекувајќи во Егејското Море.

На источната страна на Пелагонија лежи селото Подмол поделено на два дела од бонечката река. Селото броело до 80 домаќинства, а сега нема ни половина. Главно занимање било земјоделието, сточарството и лозарството. Имало посебна традиција за берење грозје. Се чекале гости, поседалки моми, од роднини и пријатели. Се правела богата гозба полна со разни јадења и пиења. Дури и гајди писнувале, галел кавал и 'рскал тапан сред село. Гроздоберската традиција се пренесувала стотици години.