Киро Димитровски - Дандаро (5. Ⅴ 1912 - 1. Ⅴ 1942) е македонски графичар, комунистички деец и првоборец. Поради партиски активности бил осуден и затворската казна ја издржувал во затворите Главњача и Ада Циганлија и во Казнениот завод во Сремска Митровица, од каде што успеал да избега преку подземен тунел. Станал борец на Фрушкогорскиот НОПО од неговото формирање, а потоа работел како типограф во печатницата на весникот „Борба“ во слободното Ужице. Се префрлил во Босна и се приклучил во Витешкиот вод на Романискиот НОПО. Загинал во борба против италијанските окупаторски сили.

Кирил Христов Совичанов (1.IV.1878 – 25.IX.1961) е македонски револуционер, деец на Македонската револуционерна организација и просветен деец. Тој е главен уредник на списанието на македонската емиграција во Бугарија „Илустрација Илинден“ и претседател на Илинденската организација. Тој пеел во световни и црковни хорови. Со голем успех извел македонски народни песни пред Радио Софија.

Лазар Панча (XVIII – 24. III 1831) е трговец од Македонија, сонародник и соработник на Петар Ичко. Тој бил еден од најбогатите жители на Белград. Ктитор на црквата „Свети апостоли и евангелист Марко“ во Белград.

Крум Пиндов (1915 – 16. I 2013) е канадски бизнисмен милионер со потекло од Егејскиот дел на Македонија. Во 1932 година неговото семејство било принудено да емигрира во Бугарија, а во 1944 година заминал во Германија, каде се оженил. Во 1955 година со сопругата заминал за Канада. Во 1960 година, Пиндов ја основал компанијата Pindoff Record Sales и почнал да продава плочи на консигнација во Торонто. Семејството Пиндов покрај што било познато во музичкиот свет, тоа станало познато и по своите донации во добротворни цели.

Костадин Бојаџиев (21.V 1880 – 19.IV 1938) е македонски револуционер, војвода на Македонската револуционерна организација. Во текот на 1902 година влегол во четата на Тома Давидов. Учествувал во Илинденското востание и во Балканските војни како драмски војвода. Во сите војни бил ранет 7 пати.

Поп Стојан Разловски (прва половина на XIX век – 1876) е македонски црковен и револуционерен деец, еден од организаторите и водачите на Разловечкото востание (1876). Тој бил најблизок соработник и дедо на Димитар Попгеоргиев - Беровски. Се грижел за организирањето и набавката на оружје и учествува во востаничките борби. Поп Стојан е запомнет од народот како главен подготвувач, поради што востанието било нарекувано Попстојаново.

Козма Лесновски (средината на XIX век – 1906/1907) е духовник, архимандрит и револуционер од Македонија, раководител на Македонската револуционерна организација. За време на неговото игуменство, вратите на Лесновскиот манастир биле ширум отворени за народните дејци и револуционери. По дојава, Турците дознале за активностите во манастирот. Козма бил фатен, осуден и испратен во Бодрум или Подрум кале, Мала Азија, каде кон крајот на XIX и почетокот на XX век биле заточени низа македонски револуционери.

Сашо Гешовски (31. X 1971 -  6. V 1991) е македонски војник (регрут) на Југословенската народна армија (ЈНА) кој беше убиен за време на големите демонстрации пред зградата на командата на Воено-поморската област (ВПО) во Сплит. Тој е првиот припадник на ЈНА кој загинал во вооружените судири кои постепено ќе прераснат во војна во Хрватска, односно во југословенските војни, во кои Македонија не учествувала.

Кирил Миљовски  (27. V 1912 – 27. IV 1983) е македонски економист, академик, учесник во НОБ. Бил член и секретар на АСНОМ, а потоа и член на Президиумот на АСНОМ, прв претседател на Планската комисија на НРМ, републички јавен обвинител, министер за трговија и снабдување во Владата на Македонија, прв ректор на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје (во два мандата), редовен член на МАНУ од нејзиното формирање во 1967 година, Исто така бил амбасадор на СФРЈ во Данска и во Бугарија, пратеник од СРМ во Сојузното собрание, член на Економскиот совет на Владата на СФРЈ.

Христо Попсимов (1916 – 1980) е македонски, српски и бугарски поет, внук од сестра на Григор. Прличев. Првите стихови на македонски јазик ги напишал во 1935 година, но првата песна „Весникарче“ му била публикувана во 1937 година во „Наш весник“, орган на Културно-просветното друштво „Вардар“ во Загреб, заедно со Рациновите „Тутунови берачи“.