Димитар Лазаров Тодев (16. VI 1873 – 16. III 1952) e македонски револуционер, учесник во македонското револуционерно движење и деец на Македонската револуционерна организација. Познат како Минѓо или Минџо Тодев, бил учесник во аферата Мис Стоун, Илинденското востание, Првата балканска војна и Првата светска војна. За време на Илинденското востание 1903г. заедно со Костадин Молеров и Антон Шипков бил во Горскиот штаб, кој ги раководел воените дејства во Разлошко.

Петар Миланов Ивановски (28. IV 1920 – 28. VI 2018) е македонски револуционер, деец на македонското национално и комунистичко движење. Во 1936 година станал член на СКОЈ, а од 1938 и на КПЈ. Познат под псевдинимот Тиквар, по окупацијата бил член и секретар на Месниот партиски комитет во Скопје, командант на Оперативниот воен штаб. Во 1942 година бил затворен во затворот „Идризово“. По бегството во 1944 година се вклучил во партизанските единици. Бил командант на 42- та македонска дивизија и на XI МНО бригада. Бил делегат и учесник на основачкото собрание на АСНОМ на 2. август 1944 година. 

Неделко Попнеделков (1882 - 26 XI 1960) е македонски револуционер, припадник на македонското револуционерно, националноослободително и комунистичко движење во Егејскиот дел на Македонија. Бил член на Македонската револуционерна организација (МРО) и учесник во Илинденското востание. Бил член на НФП и учествувал во походот на Јане Сандански на Цариград. Меѓу двете светски војни бил член на ВМРО (Об.) Во текот на антифашистичката борба дејствувал во Солун како член на КПГ. Во 1945 г. преку Бугарија, се префрлил во Народна Република Македонија (НРМ) и до пензионирањето работел како технички раководител во државното градежно претпријатие „Бетон” во Скопје.

Антоние Шкоклев (24. IX 1923) е истакнат научник од Македонија, максилофацијален хирург, редовен професор на ВМА. Бил учесник во НОБ, а по 1945 година се демобилизирал како санитетски референт на бригада. Завршил општа медицина во Белград, каде што дипломирал во 1950 година. Специјализирал максилофацијална хирургија во 1962 и докторирал во 1965 година. Од 1972 година, дваесет години, до пензионирањето бил началник на Клиниката за максилофацијална хирургија при ВМА. За член на МАНУ надвор од работниот состав е избран на 24. VI 1986 г. Едуцирал преку 700 лекари од земјата и од странство. Покрај стручни книги, со љубов ја проучува античката историја на Македонија, за која издава и книги.

Христо Далкалчев (с. Владово, Воденско, 12 IX 1878 – 14. XII 1954) е македонски револуционер, воденски војвода на МРО, просветен деец, лекар и универзитетски професор. Ја завршил Духовната семинарија во Цариград, а потоа како главен учител во Гевгелија бил раководител на окружниот комитет на Македонската револуционерна организација. По Првата светска војна бил член на Неутрална обединителна комисија за надминување на поделеноста на македонската емиграција во Бугарија, а потоа влегол во состав на новоформираната Привремена комисија на македонската емиграција во Бугарија. Бил и член на раководството на Македонската емигрантска федеративна организација (МЕФО). Се застапувал за „Македонија за Македонците како наполно независна политичка единица од балканските држави, што гарантира апсолутни еднакви права на сите етнички елементи што ја населуваат.

Киријак Христов Шкуртов (1872 - 1965) е македонски револуционер, војвода на Македонската револуционерна организација (МРО) во Костурско. Учествувал во Илинденското востание, а по поразот на востанието се префрлил во Грција и ја одбил понудата да се приклучи на грчкото андртско движење. Во 1904 година станал војвода на чета и водел низа борби со турски воени потери и грчки андртски чети. По балканските војни, Шкуртов, наречен Сулејман бег, бил уапсен пд нововоспоставената грчка власт и одлежал во Солунскиот затвор од една година. Откако бил ослободен емигрирал во Бугарија, каде бил активен во Илинденската организација.

Владимир Руменов (1. V 1870 – 20. I 1939) е македонски револуционер, деец на Македонската револуционерна организација. Се школувал во Софија, Киев и завршил Медицински факултет во Москва и Одеса. Учествувал во создавањето на Медицинскиот факултет во Софија. Автор на трудови од областа на медицината. Бил пратеник во Народното собрание на Бугарија како преставник на Македонската парламентарна група.

Јоаникиј Ракотински (1839 – 24. I 1940) е македонски архимандрит, учител, лекар и православен свештеник. Во 1875 година, митрополитот Теодосиј Скопски, поборникот за обновување на Охридската архиепископија, го ракоположил за јеромонах. Во 1875 или 1880 година, Јоаникиј го основал манастирот „Св. Илија“ во Ракотинци, Скопско. Во 2017 година во катедралниот храм во Скопје "Свети Климент Охридски" Јоаникиј е прогласен за светец од архиепископот Стефан Охридски и Македонски во сослужение со митрополитите на МПЦ – ОА. Дел од моштите на Јоаникиј се наоѓаат во Берскиот манастир "Свети Јован Претеча", Грција, каде се почитува како чудотворец и исцелител.

Д-р Филип Атанасов (1888 – 1956) е лекар, деец на Македонската емигрантска федерална организација (МЕФО) и ВМРО (обединета). Познат е под псевдонимот д-р Артур, доктор и Адолф. Потписник е на Тиранскиот протокол со Косовскиот албански комитет во 1921 година и е задграничен претставник на МФРО во 1922 година. Емигрирал во Виена  во 1923 година, каде што учествувал во формирањето на Балканскиот револуционерен комитет, во објавувањето на виенските документи (април–мај 1924) и во основањето на ВМРО(Об) во 1925 година. Бил во Привременото раководство на национал-федералистичката струја на Организацијата, избран на Конференција во Царирад во 1929 година.

Андреја Димков Докурчев (1878 - 1907) е македонски револуционер, деец и војвода на Македонската револуционерна организација. Прво бил комита во четите на Андон Јанев–Ќосето и на Михаил Попето, подоцна станал војвода на чета во Одринско (1901–1902), а потоа околиски војвода на Горноџумајско и член на Струмичкиот револуционерен комитет. За време на Илинденското востание  во 1903 година бил војвода на Првиот одред во Крушевскиот револуционерен реон на Македонската револуционерна организација и учествувал во заземањето на уќуматот, поштенско- телеграфската станица и беледието (општината) во Крушево.