Пајонија е античка држава и област која се наоѓала на местото на денешна источна Македонија, односно се протегала источно од Велес, преку целата долина на реката Брегалница преку Овчеполието и Штип до Кочани и западните и северните падини на Плачковица и Осоговските планини и потоа продолжувала се` до долината на реката Струма.

Доаѓањето на Теофилакт чело на Охридската архиепископија и неговите обиди за асимилација му нанела огромна штета на македонскиот народ. Сепак и покрај сите преименувања, обиди за грциизирање и асимилација на населението низ вековите, македонскиот народ успеал до ден денес да опстане и да го сочува своето име, што говори за неговите длабоки корени.

Во чест на Св.Трифун, заштитникот на лозјата и градините, на 14 февруари годинава во Зубовце ќе се одбележи обредното закројување на лозјата.

Ноќта на 15 април 1912 година потона прекуокеанскиот брод Титаник, дотогаш најголем патнички брод изграден во светот. Во ладните води на Атлантскиот океан, освен бродот засекогаш потонале и двајца тресончани, единствени Македонци кои загинале на Титаник, меѓу останатите 1.523 души!

Ноќта - мирна. Топла. Лесните повеви на ветерот распостелуваат спурнина. Полутемно небо, со броени sвезди. Навеви на мирис од Jaнoбo цвеќе. Едни раседнати на грбот од рововите, други легнати во нив. Со лицата свртени кон ветерот што поддувнува од кaj Бистрица, вдишуваат свежина. Шумоли спрженото лисjе и високите подгорени стебленца на тревата, Земjата се смирува. Мажите пушат, криеjќи ги цигарите в шепа. Распарувачки воздивнуваат...

Античката уметност во Македонија започнува да се развива за време на Античка Македонија, и тоа најмногу за време на Филип Втори, во 4-тиот век п.н.е.

Град е село во Пијанец, општина Делчево. Се наоѓа на неколку километри од магистралниот пат Делчево-Берово. Местото на кое се наоѓа селото изобилува со вода, плодна земја и пасишта, кои се и прчина да ова место биде населено уште пред 5.500 години. Во него се вкрстувале главни и споредни патишта. Преду селото поминувал стариот пат, кој од рудоносните ридови на Саса и Калатакај Каменица, водел преку Луковица, Драмче, Црквенец, Ѕвегор, Град и онатаму преку Малешевијата за Солун. Патот поминувал по десната страна на реката Брегалница. Преку Град, кај планината Обел, Поминувал пат кој водел за долината на Струма, а одтаму за Константинопол.

С. Постол (сега) во моето детство беше чифлик на двајца турски бегови и еден Евреин милионер Саул Мондијано.

Во XV-тиот век на падините на планината Стогово, во месноста наречена Дрениче постоела црква, од која неколкупати ја снемувало иконата Св. Спас. Иконата, како што тогаш забележувале селаните, три дена "одлетувала" од Дрениче и паѓала на местото каде што денес се наоѓа селото Гари. Жителите навечер ја враќале во црквата во Дрениче, но утредента забележувале дека иконата не е во црквата. По оваа случка сфатиле дека тоа е аманет од Бога, кој им кажува дека тие треба да се преселат од Дрениче на местото каде што секое утро ја наоѓале иконата "Св. Спас", и на тоа место да подигнат црква. Ова е легендата за мијачко село Гари.

Почит кон сите оние кои дале свој допринос во македонската културна оставштина.