Коста Христов Попов (21. IV 1862 - 1941) е македонски револуционер, гевгелиски војвода и виден деец на Македонската револуционерна организација. Познат како Попето учествува во ослободувањето на Крушево. Заедно со Андреј Димков ја опсадуваат и палат жандармериската касарна во Крушево, а потоа учествува и во одбраната на Крушевската Република.

Парашкев Цветков (20. V 1875 – 8. V 1903) е гимназиски професор по музика и војвода на ТМОРО. Предавал музика во Пловдив, а потоа во гимназија во Битола, каде станал член на ТМОРО. Другарува со рускиот конзул А.А. Ростковски во Битола и служи како врска меѓу конзулот и Битолскиот окружен комитет на Организацијата. Бил еден од секретарите на Смилевскиот конгрес на Битолскиот раволуционерен округ и загинал во битката со турската војска. Познат под псевдонимот Пролетин, тој беше е еден од најдоследните револуционери посветени на македонското револуционерно ослободително движење.

Тодор Лазаров (1869 – 29. IX 1912) е македонски револуционер, член на ТМОРО. Станал првиот член на РК на МРО во Штип. Во 1903 година бил учесник на Солунскиот конгрес на ТМОРО. Познат под псевдонимите Сараскалијата, Сарсакали Мехмед и Сарчизмели, во 1905 година повторно бил уапсен и спроведен во османлискиот затвор Шам Тарабулус. По Младотурската револуција бил амнестиран. Тешко разболен, се самоубил.

Матеј Геров (14. XI 1871 - 20. VIII 1918) е македонски деец, член на Женевската група (Македонскиот таен револуционерен комитет) и Македонската револуционерна организација (МРО). Во 1903 година се пријавил да ги продолжи правните студии во Белград. Како член на МРО од крилото на „сарафистите“, тој бил задолжен во српската престолнина да го припреми пречекот на Борис Сарафов и разговорите со српските државници и новинари. Во овој период тој ќе изјави “не сум ни Србин, ни Бугарин, туку Македонец“.

Илија Манолов Дилберов (20 VII 1875 – 29 VIII 1962) е македонски револуционер, војвода на Македонската револуционерна организација. Познат е како Дилбер Илија. Се познавал со Гоце Делчев и учествувал во аферата Мис Стон.

Илија Димушев (17.VII 1876 – 27. VII 1934) македонски револуционер, деец на Македонската револуционерна организација и член на Битолскиот окружен револуционерен комитет. За својата револуционерна дејност повеќе пати бил осудуван и лежел по турски и грчки затвори. Учесник е во Балканските и Првата светска војна, а во меѓувреме бил кмет на Лерин.

Сава Михајлов - Савата (25. XII 1877 – 1. III 1905) е македонски револуционер, гевгелиски војвода и учител. Многу рано влегува во револуционерните води и учествува во сите важни случувања за македонското ослободително дело. Како учител и револуционер дејствувал во с. Ракита, Неготино, Гевгелија и Горна Џумаја. Учествувал во аферата Мис Стон, се борел против врховизмот, бил учесник на Софиското советување на МРО и Илинденското востание во 1903 година. Тој е тврдокорен македонски револуционер, кој во 1905 година, во борба со османлиската војска кај с. Смол, Гевгелиско, за да не падне жив во нивни раце, испил отров.

Нема македонско село од Егејска Македонија во кое живееле и живеат Македонци, а да не се родил некој револуционер, родолуб или патриот кој својот живот го дал за македонската кауза, за создавање на Македонската држава. Овој непобитен факт се однесува на сите околии: Костурската, Леринската, Воденската, Ениџевардарската, Мегленската, Кожанската, Берската, Негушката, Кукушката, Гуменџиската, Солунската и Лагадинската.

Христо Сиљанов (26. V 1880 - Софија, 26. IX 1939) е македонски револуционер, деец на Македонската револуционерна организација, историчар, публицист и поет. Како учесник во револуционерните борби во Македонија и Одринско, своите доживувања ги опишува во неколку книги спомени, а како поет му посветува песни на Гоце Делчев. На барање на Илинденската организација тој напишал цела студија за македонското ослободително дело. Во 1933 година, во издание на Илинденската организација, во Софија е објавен првиот том од неговата двотомна студија „Ослободителните борби на Македонија. Илинденското востание“. Вториот том е објавен десет години подоцна или четири години по неговата смрт. Вториот том „Ослободителните борби на Македонија“ е објавен со поднаслов „По Илинденското востание“, во 1943 година во Софија.

Во времето на нацизмот д-р К. Д . Станишев се изразил јавно и во печатено издание за заштита на Евреите. Тоа се случило пред познатите настани со кои е спречен транспортот на бугарските Евреи во логорите на смртта, а е поврзано со имињата на Димитар Пешев и патријархот Кирил.