Една од основните цели на Македонската револуционерна организација била преку вооружена борба да се дојде до ослободување на македонскиот народ. За таа цел Внатрешната организација низ долготраен процес го подготвувала македонскиот народ. Тоа бил процес во кој Организацијата преку подигање на идејната и политичката свест го подготвувала народот да биде подготвен за вооружено востание.Само со масовно сенародно учество на населението, Организацијата гледала фактор за успех на востанието. Само така, востанието можело да биде самостојно и независно од надворешните мешања, но истовремено тоа бил единствен начин да го привлече вниманието и симпатиите на меѓународното мислење во полза на македонскиот народ.

Во античкиот свет, најславните мистерии се одвивале на островот Самотрака, лоциран на северниот брег на Егејското Море, кој претставувал центар на таинствениот култ на Кабејрите, почитувани како заштитници на морнарите и бродовите, место, на кое за време на празнувањето на празникот на Големите Богови, меѓу 365 и 361 г.пр.н.е. се запознале Филип и Олимпијада, за што сведочи и Плутарх. За време на празнувањето се повикувале духовите на мртвите и се одржувале тајни обреди, оргии и прочистувања во кои учествувале само посветените во мистериите на Кабејрите. Целта на посветувањето во мистериите на Кабејрите била ослободување од старите гревови и заштита од идните несреќи. За влијанието на самотрачките мистериии почитта која Кабејрите ја уживале меѓу Македонците во античкиот свет, сведочат откриените релјефи на територијата на Македонија. Според В. Битракова-Грозданова, самотрачките богови, Кабејрите, во западна Пајонија биле познати под името Диоскури и согласно откриените примероци во Македонија, очигледно е дека овој култ заземал значајно место во религиозните верувања на Македонците во античкиот период.

Битката на Беласица, позната и како Битка кај Клидион се случила на 29 јули 1014 година помеѓу војските на македонскиот цар Самоил и византискиот цар Василиј II.

Илинденското востание и положбата што по него настанала во Македонија ја предизвикале реакцијата на големите сили особено на Австро-Унгарија и Русија како најзаинтересирани за балканските земји. Тргнувајќи од своите сопствени интереси да се запази целоста на Османската империја, а според тоа и развојот на ситуацијата во последнава да се стави под нивна контрола, двете сили, уште додека траеле востаничките акции во Македонија, пристапиле кон меѓусебно договарање за преземањето на заеднички иницијативи за подобрување на положбата во Македонија.

Јордан Сиљанов – Пиперката (23. VI 1870 – 10. VIII 1903) – македонски револуционер, член и демирхисарски војвода на ТМОРО. Од 1897 година влегол во четата на војводата Дуко Тасев. На печалба во Бугарија за последен пат заминал во летото на 1900 година. Со Ѓурчин Наумов - Пљакот се враќаат во Македонија и дејствуваат илегално. Во 1901 година влегол во четата на Никола Русински, а од 15. VIII 1901 година станал демирхисарски војвода. Учествувал на Смилевскиот конгрес и во Илинденското востание. Тој е еден од најпопуларните и најопеаните македонски војводи во народните песни.

По бројот на борбите, Битолската околија — најголемата во вилаетот — го држи првото место. Од 20 јули до 10 октомври, во таа околија имаше најмногу борби — 70 и паднаа најмногу востаници — 378. Борбите се распределуваат меѓу реоните вака: Цапари — Ѓавато — Смилево 9, Битолско поле и Западно Мaриово 6, Крушевско 19, Демир Хисарско 8, Ресенско (Г. Преспа и Д. Преспа) 31. Последната борба беше на 20 октомври од Костурските и Прилепските чети над с. Чаништа, во Западно Мориово.

Битката кај „Слива“ е уште еден пример од борбите за време на Илинденското востание која восхитува со пожртвуваноста на македонските востаници. Оваа битка е дел од Илинденската епопеја за одбрана на Крушевската Република. Тоа е битка во која востаниците до последен човек ги бранат позициите за да му овозможат на населението да се извлече од градот. Тоа е пример за жртвите кои ги поднел македонскиот народ во борбата за создавање на самостојна и национална држава.

Во приквечерината на востанието, кручевските востаници се собрале во Беринската корија, чекајќи ја во секој момент наредбата за да го нападнат градот.

Една е од најголемите и најжестоки борби во целото Илинденско востание била борбата на 4 август 1903 година во селото Карбуница, Долна Копачка.

Битката кај „Слива“ е уште еден пример од борбите за време на Илинденското востание која восхитува со пожртвуваноста на македонските востаници. Оваа битка е дел од Илинденската епопеја за одбрана на Крушевската Република. Тоа е битка во која востаниците до последен човек ги бранат позициите за да му овозможат на населението да се извлече од градот. Тоа е пример за жртвите кои ги поднел македонскиот народ во борбата за создавање на самостојна и национална држава.