„Се тресе“ Шаторов камен од тупотот на Методија Андонов Ченто и другарите. Кај локацијата за традиција и оро, со свирката на Кемче на планината Селечка се организирале излети. Тој бил организатор на демонстрациите во борба за националните права, а во 1940 година бил и затворен по говорот на Шаторов камен. Фотографот ги „фатил“ на тешкото оро со „дружината“ со паларии и гологлави, под будното око на љубопитните деца и други „сеирџии“. 

Чекаме ноќ за да го заземеме Крушево

Повик за Илинденското востание

Слобода или смрт

- несомнено, најстара постојна џамија на територијата на Балканот е изградена уште во 1436 година како задужбина на султан Мурат II (владеел од 1421 до 1451 година), татко на султан Мехмед Освојувач и токму поради тоа таа во народот е позната уште и како Хјунќар, односно господска или султанска џамија.

Се колнам во бога, во верата и во својата татковина Македонија и Одринско, дека безусловно ќе се покорувам на старешините и без приговор ќе ги извршувам неговите заповеди, дека никому нема да му ги издавам ни со збор, ни со дело работите на Организацијата и сето она што од денес натаму ќе го чујам, видам и разберам по делото.

ФОН ШВАЈНИЦ МУ ПРЕДЛАГА НА МИНИСТЕРОТ ФОН БИЛОВ:
ВО РАМКИТЕ НА ПРИРОДНИТЕ ГРАНИЦИ НА ТАА ОБЛАСТ ДА СЕ СОЗДАДЕ ЕДНА ДРЖАВА - МАКЕДОНИЈА

Во текот на преговорите меѓу министрите Андраши и  Игнатиев во врска со прелиминарниот Санстефански договор и разграничувањето на Бугарија од Македонија, германскиот пратеник Фон Швајниц, на 4 април 1878 му поднел предлог на министерот за надворе[ни работи на Германија, Фон Билов, тој проблем да се ре[и на следниот начин:

Симбол на еден народ е репрезантативен препознатлив знак, кој на индиректен начин ни ја претставува неговата култура, традиција и вера. Самиот симбол е историски производ кој произлегува од народните обичаи и преставува еден сублимат на сите аспекти од самобитноста на заедницата. Отука симболите преставуваат еден континуиран  атрибут од животот на заедницата, било тој да го отсликува, родот, племето, државата, религијата или пак разни други облици на здружување на заедницата.

 

 

 

 

 

 

 

Рускиот патеписец Aлександар Амфитеатров во 1912 г., говорејќи за битката меѓу странските пропаганди во Македонија, меѓу другото вели: