„Во македонската држава како службен јазик се заведуе народниот македонски јазик“ гласи едната реченица (од две) на најбитната одлука на историскиот состанок во мaнастирот „Св. Прохор Пчињски“, 2 август 1944-та г. Всушност, оваа реченица исто така ги маркира координатите на нашата наука, на македонистиката: „народниот јазик“ како основата, „службениот јазик“ како, речиси, надградбата од која истекуваат сите форми на поновата македонска писменост: административната комуникација, новинарството, книжевноста, лекискографијата итн. И секундарната последица на Прохор Пчињски е дека дури од тогаш ние, меѓународните македонисти, во целата длабочина и широчина можеме да се занимаваме со македонскиот јазик.

Одамна не ти бев пишал, па не знам како ти на тоа гледаш. Сега, кога се подготвувам да си дојдам дома, сметам дека нашите врски ќе позајакнат и ќе можеме нешто повеќе да дадеме на таа наша многустрадална земја што не открмила. Писмото го праќам по сигурен човек, во кого имам полна доверба, па можам да пишувам послободно за сенешто.

Кањош Мацедонович е легендарни будвански јунак, градот на Кадмо, кој бил испратен да се бори со огромниот Фурлан, непријател на венецијанскиот Дужд, за да ја подобри состојбата на племето Паштровичи. За разлика од Крале Марко и другите епските силни и непобедиви јунаци, Мацедонович има особини  на обично човечко битие. Благороден и храбар, тој го сака  народот и местото во кое живее и е спремен да се жртвува за неговата слобода  

Тестаментот на Аристотел ни разоткрива многу аргументи, за тоа каков живот, обичаи и закони имале Македонците тогаш, задржани и сега, главно во правен наследен систем.

На 4 април 1423 година, Паштровичи барајќи заштита од Србите и Турците го потпишаа договорот со преставниците на Венецијанската република и се обрзале дека влегуваат во нејзин состав под одредени услови. Истовремено Венеција се обврзала дека ќе ги почитува нивните стари привилегии. Но, подоцна овие привилегии Паштровичи полека ги губат.

Македонските кралеви на своите монети прикажуваат најразновидни престави кои се поврзани со митологијата, растителниот и животинскиот свет, а преку кои симболично ја преставуваат својата позиција, титула, кралското потекло, како и психофизичките карактеристики. Македонските кралеви присвојувајќи ги атрибутите на аплицираните симболи на монетите, високо го издигнуваат своето кралско достоинстви, го дивинизираат и го преставуваат своето божје потекло.

Опширното и благодатно Овче Поле допира до десниот брег на Брегалница. Овче Поле некогаш беше житницата на североисточна Македонија. Раѓаше изобилно, и покрај неподносливите летни горештини и продолжителната суша, го даваше најубавото жито, познато во трговијата со името овчеполска црвенка и едра осатка.

Документите наречени „House of Commons Papers“ се една од петте главни категории на парламентарни документи во Британија, кои се резултат на работата на Британскиот Дом и неговите Комитети и коишто се неопходни за неговото функционирање.

Митотопонимот Овче Поле од памтивек обзнанувал дека на небото има само еден господар, што е потврдено од историските податоци за многуте промени на власта, токму на Овче Поле.

Во Рим на една од четирите мермерни мапи на ѕид, што се наоѓаат на улицата Via Imperali која што води од Colloseo Romano до римските форуми била изгравирана мапа на Македонија, пишува „Охридскион блог“.