Архивите на Турција како наследничката на Отоманската Империја располагаат со преголема документација за историската вистина и за Македонија и за Грција. Кај нас тие датотеки речиси воопшто и не се истражуваат. Не располагавме ниту создававме кадар кој знае турски, воопшто пак да чита турски со арапско писмо, пред воведувањето на латиницата.

Уште во текот на раната антика, со пишани податоци е потврдено присаството на Бригите на територијата на Р. Македонија. Освен пишаните извори неминовно е да се вклучат и археолошките податоци за да се добие појасна слика за присаството на Бригите на оваа територија, иако прашањето за присаството на Бригите на територијата на Р. Македонија е едно од најтешките прашања за конкретен одговор.

Сеуште е недоволно јасно утврдено нивното мигрирање, населување на територијата на Македонија, а исто така и нивната поврзаност со Фригијците и Фригијската држава. Исто така недоволно се истражени и односите со Пајонците како и другите кои во тоа време ја населувале Македонија.

Локалитетите близу до селото Осинчани, на околу 13,0 км воздушна линија јужно од центарот на Скопје, изобилуваат со исклучително специфична материјална култура, која сведочи за долг континуитет на живеење на овие МАКЕДОНСКИ ПРОСТОРИ. На локалитетот “Дабје” е регистрирана веројатно надгробна плоча (1,20 х 0,60 х 0,10) со барелјефна композиција во вид на стилизирана еленска глава со нагласени очи и нос (Сл. 1) што по својот општ ликовен третман асоцира на мотивите од скулптурите на лепенсковирската уметност.

Во предговороф на ова писмо ќје ти предизвестам, оти ја кје се помачам да ти пишам, колку је можно, на наше наречие замствајки оние речи, кои ја и незнам, со блгарски. Шчо да се чинит инака, Деспоте! Нашето наречие кога можело да диктира на другите славјански наречиа, останале наисиромашко и, како питач, соружит рака било на блгарското, било на српското и дури на Руското! Не отричам ја оти своите славјански наречиа, се сходни помегу си и оти природно је да се взаемеет едното от другото, а не до вакво дередже (дже - не знам како се пишит) до кое е дошло нашето кутро наречие, шчо да не можит чоек да си искажит мислите, без да употребит блгарски речи, ако тој имат живено у блгарско, српско - ако у српско.

ФАКТИ, ДОКАЗИ И АРГУМЕНТИ ЗА ПОСТОЕЊЕТО НА НАЈРАНАТА ЕТНИЧКА ЦИВИЛИЗАЦИЈА НА БАЛКАНОТ, А ПОДОЦНА ЦАРСТВО И ДРЖАВА МАКЕДОНИЈА

Нашата култура, како една од најстарите во Европа, се разликува од другите светски култури.

„Важен фактор во спроведувањето на Грчката вооружена пропаганда во Солун беше Митилинската банка. Оваа банка не само што ги извршуваше финансиските операции на андартското раководство, туку извршуваше и други револуционерни служби. Во текот на еден претрес во јануари 1905 година, во банката биле пронајдени 13.000 патрони за пушка „Гра“ и 90 револвери. Неколку дена подоцна, беше откриен магацин со оружје и во куќата на директорот на банката.“ - пишува Христо Силјанов за борбата на Македонската револуционерна организација со грчката вооружена пропаганда  во Македонија.

Текст на египетски камен во местото Розета е дешифриран како антички македонски напис, тврдат македонските научници академик Томе Бошевски и проф. Аристотел Тентов од Електротехничкиот факултет, по неколкугодишни истражувања. Ова, велат истражувачите, потврдува дека античките Македонци биле писмени, што се коси со досегашни тврдења на светската наука.

Нов предизвик за Македонската револуционерна организација по Илинденското востание 1903 година, била српската и грчката вооружена интервенција во Македонија, кои се обидуваат со силата на оружјето да го постигнат тоа  што со црковната и просветна пропаганда не успеале.

Браќата Митре и Петре од мариовското селото Старавина за време на Првата светска војна биле на позициите на македонскиот фронт кај местото Соколот, војувајќи еден против друг, цели три години. Едниот бил војник во бугарската војска, другиот во српската. Биле на оддалеченост од 100-ина метри, но не знаеле дека се толку блиску еден до друг. Од околните ридови го гледале родното село, но не можеле да ги посетат своите најблиски.

„Во македонската држава како службен јазик се заведуе народниот македонски јазик“ гласи едната реченица (од две) на најбитната одлука на историскиот состанок во мaнастирот „Св. Прохор Пчињски“, 2 август 1944-та г. Всушност, оваа реченица исто така ги маркира координатите на нашата наука, на македонистиката: „народниот јазик“ како основата, „службениот јазик“ како, речиси, надградбата од која истекуваат сите форми на поновата македонска писменост: административната комуникација, новинарството, книжевноста, лекискографијата итн. И секундарната последица на Прохор Пчињски е дека дури од тогаш ние, меѓународните македонисти, во целата длабочина и широчина можеме да се занимаваме со македонскиот јазик.