Античките атлетски игри се оддржувале во четири годишен циклус наречен Олипијада во кој своето место го завземале четирите одделни антички спортски фестивали:

Грчката вооружена пропаганда во Македонија – Враќање на легендарниот војвода Апостол Терзиев во Ениџевардарското Блато

Легендарниот војвода на Македонската револуционерна борба Апостол Петков кого населението го нарекло „Ениџевардарско сонце“. по Илинденското востание својата база ја сместил во Ениџевардарското езеро или Ениџевардарското блато. Станал страв и трепет за Турците и грчките андарти, а легендата за него преку весниците ќе се прошири ширум светот. Американскиот публицист Алберт Сониксен го нарекува „македонски Робин Худ“, а Фредерик Ковач, го квалификува за „некрунисан крал на вардарските мочуришта“. За грчката писателка Пинелопи Делта, Апостол бил „невидливиот демон кој се чувствува на секаде, но не се гледа никаде“.

„Со спомени за боречките подвизи и за страдањата на (македонскиот народ-н.з) се полни не само планините и населените места на Македонија, но и нејзините бројни езера - Охридско, Преспанско, Костурско, Врабченско, Островско, Ениџевардарско, Дојранско, Лагадинско, Арџанско, Аматовско. Револуционерниот гениј на (Македонецот – н.з) не ги остави неискористени и овие затворени водни пространства, со кои природата го зголемила богатството и разновидната убавината на инаку неговата злосреќна татковина. Брановите на некои од изброените езера ќе го разнасат својот шепотот за легендите на изминатите револуционерни години и ќе напомнат на поколемијата за прекрасните дела на предците. Брановите само на некои ..., зашто дел од езерата во некогашниот Солунски револуционерен округ веќе не суштествуваат. Не постои и најпрославеното меѓу нив, Ениџевардарското. Исушено и претворено во работна земја, денес тоа е само географски спомен. И, сепак, иако не одбележано во мапата на Македонија, тоа ќе продолжи да живее во историјата на македонските ослободителни борби и со ништо не може да се избрише од човечката меморија“ – пишува  Х. Силјанов за почетоците на борбата на македонските чети со андартите во Ениџевардарското Блато.

7 јануари 1945 година, првиот ден на Божиќ, по список составен од Лазар Колишевски во Вардарска Македонија се убиени без суд и пресуда 1200 луѓе. На 26 декември 1944 година, неколку дена пред Божиќ 1945 година во касарните во Скопје и Штип се побуниле неколку илјади војници и над 100 офицери. Тие не биле согласни со дојдената заповед од Белград да заминат на фронт во заштита на Србија. Ја изјасниле својата желба војската да се насочи кон Солун, за да се ослободат сонародниците од Егејска Македонија.

Интервју на Лондонскиот „The Times“ со Тодор Александров 4 Јануари 1924

Рајко Даскалов, кој со Стамболиски водеше жестока кампања против Македонската Револуционерна Организација, беше убиен минатото лето во Прага, каде што претходно бил Бугарски Министер. Неговиот убиец, Николов, после беше осуден, ослободен и одново притворен. Тој одново беше притворен врз основа дека бил агент на Тодор Александров, водачот на Револуционерите. Оваа серија на случаи го поттикна интересот за активностите на Македонците.

Познат под псевдонимите Вестителов, Г. Мајков, Георги Траjчев од Прилеп по Првата светска војна пишувал спомени и книги на македонска тематика. Убавите критиката за обијавените дела во Македонската библиотека во Софија ќе го инспирираат да продолжи со својата публицистичка  дејност. Во 1928 година, како учител во Четвртата Софиска прогимназија ќе објави книгата  „Духовните качества на македонските българи“ (Македонска библиотека № 7 София-Печатница “Родопи” Т. Клисаров-1928), која преставува одговар на навредливите зборови од страна Србите и Грците и нивните пријатели кон Македонците.

„Негирањето на (Македонците – н.з), како психопатолошки феномен на Грците во тоа време, беше поттикнат од разни лоши чувства, меѓу кои љубомората и горчината од брзиот и сеопфатен развој на (Македонците – н.з) кои завземаат место далеку од последното. Меѓутоа, најдлабоко, сепак, тоа беше поткрепено со некои заблуди длабоко вкоренети во грчката душа. Како и многу други просветени Грци, Мелас, со своите заблуди, не можеше објективно и правилно да гледа и за најобичните нешта по однос на (Македонците – н.з.)  - пишува Христо Силјанов во својата анализа за омразата на Грците кон Македонците.

Велестино е град во Тесалија, Грција,  и се наоѓа на местото на античкиот град Фере. Од 3.270 души, околу 75% на денешното население се Власи. Тука се откриени познатите бронзени фигури од Велестино од 6-7 век со типични славјански мотиви и пагански божества. Тие му припаѓаат на јужнославјанското племе Велегезити, од кого потекнува и самото име на местото.

Уште во текот на раната антика, со пишани податоци е потврдено присаството на Бригите на територијата на Р. Македонија. Освен пишаните извори неминовно е да се вклучат и археолошките податоци за да се добие појасна слика за присаството на Бригите на оваа територија, иако прашањето за присаството на Бригите на територијата на Р. Македонија е едно од најтешките прашања за конкретен одговор.

Сеуште е недоволно јасно утврдено нивното мигрирање, населување на територијата на Македонија, а исто така и нивната поврзаност со Фригијците и Фригијската држава. Исто така недоволно се истражени и односите со Пајонците како и другите кои во тоа време ја населувале Македонија.

Мелас постојано го прогонуваше сликата од тесалиската војна (грчко-турската војна од 1897 година) кога грчките војници командувани од престолонаследникот безгалво бегаа пред турските војници. На 16 април 1897 година, тогаш младиот артилериски подпоручник меѓудругото и напишал на својата жена: "Никој не помисли на жртвување во борбата. Но, што да мислам? 3.200 луѓе удриле да бегаат кога слушнале дека Турците доаѓаат". – пишува Христо Силјанов за грчката храброст и првата официјална андартска мисија во Македонија предводена од Павлос Мелас.