Во 1890 година по иницијатива на министерскиот совет, една комисија подготвила специјална програма за просветната политика на Егзархијата во Македонија, која по-доцна била прифатена од бугарското Нардоно собрание:

„Поради достојната почит на човечкиот живот, а во согласност со советот на Српското кежевство, ја поништуваме уредбата на бившиот кнез српски Милош Обреновиќ по силата на која биле должни пограничните стражари да го убиваат секого којшто би бегал од турција и во нашата земја барал спас и решивме пона-таму на секое место од нашата граница да се примаат бегалци од Турција и од стража до стража до најбликстата карантина да се препраќаат.

“...Се соопштува дека владетелот го вложувал сиот свој можен скапоцен труд и на­пор, како би  населението и сите ните на нашата славна империја, во секој поглед да се чувствуваат слободни, сигурни...

СТАТИЈА ВО ВЕСНИКОТ “МАКЕДОНИЈА”, “ЕДЕН ГЛАС  ЗА СЕТА МАКЕДОНИЈА”: КАКО ШТО НИ ПОМИРИСУВА, ЕГЗАРХИЈАТА УШТЕ ОТСЕГА ЌЕ СКРШНУВА КОН ТОЈ ПУСТ ДЕСПОТИЗАМ

Очевидно е дека положбата во Дабница е крајно трагична за децата и нивните родители и не дава услови за позитивна и безопасна работа. Јас знам дека оние 16 души од селото се убиени. А тоа не е добро за учителот со оглед на очајната положба на месните луѓе.“ – пишува Коста  Црнушанов во својот доверлив извештај од 14 ноеври 1942 до Бугарското министарство за просвета

Ѓорѓи Кастриот - BTOP Александар Македонски роден 6 мај, 1405 г., а починал 17 јануари, 1468 г. и е погребан во Кроја 

БРИТАНСКИОТ КОНЗУЛ ВО СОЛУН, ЧАРЛС БЛАНТ,  ЗА ГРУБИТЕ НАСИЛСТВА НА АЈАНИТЕ И ПАТРИЈАРШИСКИТЕ ВЛАДИЦИ ВО СЕРСКО (Солун, 21 март 1839 год.)

ФЕРМАН НА СУЛТАНОТ МУХАМЕД ИИ ЗА ПРИСИЛНАТА ИСЛАМИЗАЦИЈА И ЗУЛУМИТЕ НАД РАЈАТА ВО РУМЕЛИСКИОТ ЕЈАЛЕТ (Август 1838 год.)

Светскиот Македонски Конгрес (во натамошниот ктекст Конгрес) претставува Светски Парламент на Македонците од целиот свет заради нивното духовно, културно и економско обединување, а во фукција на Македонскиот народ и неговата др-жава Македонија.

“(Име, Каролос Папуљас), која ја претставува Првата страна (Прва страна), и (Име, Стево Црвенковски) која ја претставува Втората страна (Втора страна), го ИЗЈАВУВААТ и се согласуваат со следното: