ТРИТЕ СИЛИ ЌЕ ГИ ОТКЛОНУВААТ БУГАРИТЕ ОД СЕКОЕ УПАЃАЊЕ ВО СОСЕДНИТЕ ПОДРАЧЈА, ОСОБЕНО ВО МАКЕДОНИЈА

„Еве како сега стои прашањето само по себе, без интервенција на европските земји: Грција и Србија се склони кон спогодба, но тие предлагаат да се подели Македонија; особено Србија инсистира на таа поделба. Тие и нудат на Бугарија половина на Македонија источно од Вардар, а западната половина сакаат да ја зачуваат за себе. Солун треба да остане неутрален. Бугарија не се согласува на таква поделба, бидејќи се надева дека ќе ја добие цела Македонија. Македонците, исто така се против раздробувањето на земјата на парчиња. Но неутрализиранието на македонското прашање, како што го разбираат сепаратистите исто не наидува на сочувство во Бугарија. Впрочем, и Србите се против таквата поделба: и едните и другите сакаат да владеат со Македонија, а не да им ја препуштат на Македонците. Но ако самото македонско население искаже волјата во таа смисла, - "добронамерници" нема што друго да прават освен да се помират пред таа волја.“ – пишува Дионисиј Григорев во својата статија „Претендентите за Македонија“

„Присоединувањето на Македонија ќе ни создаде непомирливи непријатели во лицето на Србија и Грција, заради кои тоа ќе биде страшен удар. Тогаш Бугарија ќе стане фактичка владателка на Балканот, бидејќи нејзината територија ќе се протега од Дунав до Егејското Море и од Црното Море до Јадранско. Балканскиот полуостров ќе стане тогаш театар на уште една братоубиствеиа војна, додека конечно некој силен сосед не не натера да заќутиме и да се смириме, откако ќе ги освои и едните и другите. Ние немаме никаков интерес да си создаваме непријатели од Србите, Грците и Романците. Напротив, за нас е суштинско потребно меѓусебно да се разбереме со тие народи и да создадеме унија за заедничка одбрана против секаква надворешна интервенција. При тие услови најдобро разумно решение на македонското прашање е спогодбата меѓу заинтересираните балкански држави неутралност "Македонија за Македонците" - Дионисиј Григорев во својата статија „Претендентите за Македонија“

Персеј бил последниот крал на Антигонидската Империја една од наследничките на Македонската Империја.

Во периодот по убиството на Архелај до владеењето на Филип II, во Македонија шест години се водат династички борби кои ја ослабуваат моќта на македонската држава. Првите три години владее Аероп II (ок. 396–393) како регент на малолетниот Орест, син на Пердика II. Во овој, релативно мирен период за Македонија, Аероп воспоставува внатрешна стабилност со поддршка од македонските благородници.

„Сибирски потомци на Александар Македонски несомнено суштествувале и таму преживеале барем до крајот на XVII век. Но прашањето за тоа, која од етничките групи од горенаведените е носител на генот на Александар Македонски, преставува еден од главните мултидисциплинарни научни проблеми. Несомнено е јасно дека повеќе од сто илјади војници на војската на Александар, исто така, ги оставија своите деца во нивниот пат. Некои од војниците, Александар ги оставал во изградените градови како и гарнизони.“ – пишува во својата книга Николај Сергеевич Новгородов.

Авторот на статијата „Претендентите на Македонија“ во однос на јазикот кој го користеше бугарската и српската пропаганда кон крајот на 19 век ќе го окарактеризира како безобразен, пред сè, јазикот на печатот и на специјалната литература која се користела по однос на македонското прашање. Овој јазик бил не само крајно остар и недостоен, туку како што вели авторот и двајца скарани пајтоџии би се засрамиле да зборуваат како што пишувале српските и бугарските новинари.

Според античките записи, со името Аргеади се означува првата царска династија во Македонија (Аргеас е епонимниот херој на Македон), која се поврзува со градот Арг во Орестида. Кон крајот на VIII век п.н.е., под водство на македонските владетели, започнува процес на обединување на долномакедонските и горномакедонските племиња во една држава. Владетелската династија Аргеади е парадигма за организирано владеење со векови, со една единствена цел, Македонија да стане моќна држава.

„Претенденти за Македонија“ е статија превземена од руското списание "Жизнь" (ноември 1899 година), која го носи потписот Дионисиј Григорев, дописник од Софија". Во Бугарија е објавена во 1900 година.  Во неа авторот дава интересни подгледи за соседите на Македонија и нивната борбите за да се завладее со Македонија. Во неколку продолжение овде ќе ви ги презентираме неговите согледувања:

„Татарите би можел да биде потомци на Александар како претставници на "Руските -Турци", за што напишал во XII век арапскиот географ Идриси. Историчарите заскитаа со умот во потрага по "Русотурција, Русокамакија или Русотатарија ". Идриси, исто така, ја стави оваа енигматична земја на устието на реката Танаис. Историчарите сега го поврзуваат Танаис само со Дон, и покрај фактот дека античките автори говорат за четири Танаиса. Ако се отфрли грчкиот суфикс "ис", станува јасно дека реката Тана, освен со Дон, се совпаѓа со реката Том.... Така, прашањето на сибирски потомци на Александар Македонски, преку Татарите повторно се враќа на Русите.“ –  пишува во својата книга Николај Сергеевич Новгородов.