Тргнувајќи од историските принципи на ВМРО и неговата борба за суверена и самостојна Македонска држава, Крушевскиот Манифест, АСНОМ и Уставот на Република Македонија, Ние, возобновувачите на историското ВМРО и Основачите на ВМРО-ДПМНЕ, го прокламираме следниот

Македонските кралеви на своите монети прикажуваат најразновидни престави кои се поврзани со митологијата, растителниот и животинскиот свет, а преку кои симболично ја преставуваат својата позиција, титула, кралското потекло, како и психофизичките карактеристики. Македонските кралеви присвојувајќи ги атрибутите на аплицираните симболи на монетите, високо го издигнуваат своето кралско достоинстви, го дивинизираат и го преставуваат своето божје потекло.

„Во македонската држава како службен јазик се заведуе народниот македонски јазик“ гласи едната реченица (од две) на најбитната одлука на историскиот состанок во мaнастирот „Св. Прохор Пчињски“, 2 август 1944-та г. Всушност, оваа реченица исто така ги маркира координатите на нашата наука, на македонистиката: „народниот јазик“ како основата, „службениот јазик“ како, речиси, надградбата од која истекуваат сите форми на поновата македонска писменост: административната комуникација, новинарството, книжевноста, лекискографијата итн. И секундарната последица на Прохор Пчињски е дека дури од тогаш ние, меѓународните македонисти, во целата длабочина и широчина можеме да се занимаваме со македонскиот јазик.

Браќата Митре и Петре од мариовското селото Старавина за време на Првата светска војна биле на позициите на македонскиот фронт кај местото Соколот, војувајќи еден против друг, цели три години. Едниот бил војник во бугарската војска, другиот во српската. Биле на оддалеченост од 100-ина метри, но не знаеле дека се толку блиску еден до друг. Од околните ридови го гледале родното село, но не можеле да ги посетат своите најблиски.

„...Дека пророштвото на Солунски има далековидство никако не можеш да му откажеш на овој славен стар ветеран, но за жал Македонија раѓала и сорта на Лигушевци и сорта на послушници и се освестуваме тогаш кога времето е веќе изгубено, дека не е уште касно. Зошто сево ова?

Треба да се спомене и фактот дека меѓу двете светски војни од Егејска Македонија поради големата тортура врз македонскиот народ се појави иселување и во прекуокеанските земји.

“Eдвам се ослободихме от Грците, сега пак шопје ли да станеме!!!”

Уште една ВИСТИНА за неправдите и угнетувањата врз МАКЕДОНЦИТЕ од страна на Грција!

ФЕРМАН НА ТУРСКИОТ СУЛТАН СО КОЈ ЗАБРАНУВА ПРЕМИНУВАЊЕ НА ЛИЦА БЕЗ ИСПРАВИ ОД АЛБАНИЈА ВО РУМЕЛИЈА (МАКЕДОНИЈА)

(Крај на јули 1800 година)