Во периодот по убиството на Архелај до владеењето на Филип II, во Македонија шест години се водат династички борби кои ја ослабуваат моќта на македонската држава. Првите три години владее Аероп II (ок. 396–393) како регент на малолетниот Орест, син на Пердика II. Во овој, релативно мирен период за Македонија, Аероп воспоставува внатрешна стабилност со поддршка од македонските благородници.

Според античките записи, со името Аргеади се означува првата царска династија во Македонија (Аргеас е епонимниот херој на Македон), која се поврзува со градот Арг во Орестида. Кон крајот на VIII век п.н.е., под водство на македонските владетели, започнува процес на обединување на долномакедонските и горномакедонските племиња во една држава. Владетелската династија Аргеади е парадигма за организирано владеење со векови, со една единствена цел, Македонија да стане моќна држава.

„Во почетокот на XVIII век во разни приватни и службени акти се сретнуваат многу нови хералдички знаци на печатите... Така ми е познат печатот на српскиот полковник Петар Јенеј од Ѓура од 1712 година на кој, покрај македонскиот грб (исправен лав), бил и босанскиот грб, а на печатите на капетан Радослав од Косово, Паунко Маќедонец, Јован Наѓлачки, Петар Радашиновиќ Сенѓански, оберкапетанот Станиша Крагувачки и други од 1716—1728, се наоѓа само босанскиот грб. Освен тоа многу често се наоѓа и рашкиот, македонскиот и албанскиот грб...“ – пишува Радослав Груиќ во своето дело „Апологија на српскиот народ во Хрватска и Славонија и нивните главни обележја“ (1909).

Античките Македонци се палеобалканска популација од индоевропско потекло. Како посебен етнос се формирале во VIII век п.н.е., од популации кои уште во III милениум го населиле централнобалканскиот простор. Кон крајот на III и почетокот на II милениум п.н.е., кога се случиле најголемите движења и преселби во евроазискиот простор, настанал процес на „европеизација” на популациите на Балканот.

ИСТОРИЧАРОТ д-р ВЛАДО ИВАНОВСКИ, меѓу поголемиот број новооткриени документи во Историско-документарниот оддел на Министерството за надворешни работи, поточно во Архивот за надворешна политика на Руската Федерација, го регистрира и Извештајот (со забелешка дека не смее да биде објавен) на В.П. Григорев и И.Н. Агеев, кои од 13 до 23 јули 1945 година ја посетиле Македонија и притоа посебно се задржале на состојбата на границата со Грција, во тоа време жешка точка на југословенско-грчките односи. Овој документ првпат е објавен во магазинот Македонско време од каде што го преземаме.

Балканот се` уште е заложник на мракот од минатото. Голем дел од неговите државни ентитети живеат под страв од македонското постоење и македонското воздигнување. Впрочем, така и ги поминаа вековите наназад. Опседнати од македонизмот, настојуваа трајно да го збришат македонскиот дух, не само од пишаните хартии, туку и од душата и умот на секој оној кој се чувствува како Македонец. Дека не успејаа во злобните намери е евидентно, но тоа што и натаму продолжуваат тенденциозно да го градат својот хистеричен и шизофреничен однос кон Македонија и Македонците е предмет на длабока психолошко-трауматолошка анализа. Доказите за постоењето на македонштината во нас и нашите предци растат секој ден. Несоборливи се наодите кои вистинските патриоти му ги презентираат на светот.

Инспекторот за стопанство во Министерството на Владата на Кралството Србија – Миливое Савиќ ни дава комплетна состојба на населението.

Првите записи за историјата на Македонија е епот на Хомер „Илијада“, во кој се пее за „криволаките Пајонци” од „широкиот Аксиј” и за најстарите топоними Пиерија и Ематија (Ематхос). Името Ематија е потиснато од името Македонија, чие постаро име било Макета и Македон, забележано кај поетот Хесиод, кој во Теогонија го определува Македон како син на Зевс и на Тија. Етимологијата на името Македонија, најверојатно, потекнува од супстратниот слој на изумрените балкански јазици од индоевропско потекло. Според географските карактеристики, античка Македонија го опфаќала североисточниот дел од Балканскиот Полуостров; античките автори ја опишуваат како планинска земја со голем број реки, богати полиња, шуми, езера и рудни богатства. Скоро сите македонски реки (Вардар, Струма) се влеваат во Егејското Море. По долините на реките има голем број езера: Болбе, Лудија, Костурско Езеро, Мало и Големо Преспанско Езеро и Лихнидско Езеро.

Делчево, според едно предание во Византиско време се викало Василево, што преведено од грчки значи Царево Село. За прв пат како населба се споменува под името Царево Село во една повелба на цар Душан од 1347-1350 година. Со неа тој му подарил на манастирот во Лесново повеќе места и ниви од Пијанец. Во турско време Делчево се викало Султанија.

Ристо Ивановски

Историски било потврдено дека во Елада (т.н. Грција) се говорел само наш т.н. словенски јазик. Следи според Херодот, Тукидид, Платон... во Елада се говорел само варварски јазик кој бил пелазгиски, всушност наш т.н. словенски.