На околу 1 км западно од селото Лопатица, Прилепско, во подножјето на Селечка Планина, јужно од врвот Висока се наоѓа импозантна гранитна карпа, позната како Црвеница. Карпата има полукружна форма и со стрмниот дел е свртена кон југ. Висока е повеќе од 100 м, а нејзиниот полукружен обем е околу 3 – 4 пати поголем, односно, околу 300 – 400 м. На горната страна на карпата се наоѓа поголемо зарамнето плато, кое денес е деструирано со кршење на големи камени блокови со машини од извесно претпријатие за експлоатација на минерали – гранит. На горниот дел од карпата има пристап од двете нејзини страни, а на стрмниот дел може да се пристапи од западната страна. Од таму води коса и стрмна патека по самата карпа, која води до една третина од нејзината височина, каде се доаѓа до една поткарпа со поголема површина распоредена на неколку нивоа. Оваа поткарпа од источната страна има и еден дел со мала пештера од десетина метри квадратни површина.

Слушајќи го ова, пресвета Богородица и сите ангели извикаа во еден глас: „Слава на твоето милосрдие Владико, слава на царството твое, слава на твоето владеење, заедно со безначелниот Татко...“

Со вие  зборови   за   гревот  човечки,   на   архиерејот,  јерејот,   инокот   (монахот)   и   за   целио христијански род, пречиста Богородица му се молеше на својот син Христос, да ги види каде се душите, и на исток, и на запад, и на север, и на југ... Пречистата виде презвитер како виси за ноктите. Оган излегуваше од неговиот врв, ги опалуваше и Пречистата го запраша архангелот: „Што им се гревовите?" Рече: „Овие се, Пречиста, оние кои стоеја пред страшниот престол и, како што го дробеа телото и крвта на Господ Бог наш Исус Христос, паѓаа трошки како ѕвезди долу..."

Одбележан 30-годишниот јубилеј на Литературното друштвото „Браќа Миладиновци“ од Торонто, Канада со промоција на книката „My Broken Heart“ („Моето скршено срце“) од Вера- Верка Петровски. Друштвото е едно од најзначајните и долговечни културни асоцијации на северно - американскиот континент. Тоа има за цел да ги зближи македонските доселеници во Канада, кои потекнуваат од сите делови на Македонија и кои се занимаваат со пишаниот збор

На намерникот што се упатил кон Охрид преку општина Дебарца, речиси и неможе да му се случи на една од крајпатните табли да не го забележи името на селото Издеглавје. Но, малкумина знаат за настанот што се случил во селото, поточно во куќата на Јонче Николовски, на 21 октомври 1943 година и кој сосема ја обезвредни фашистичката пропаганда, според која комунистичките безверници ги беселе, ги убивале и ги малтретирале свештениците, ги уривале и ги поганеле црквите на сопствениот народ.

Во Сиднеј достојно прославен јубилејот на МАКЕДОНСКОТО ЛИТЕРАТУРНО ДРУШТВО „ГРИГОР ПРЛИЧЕВ“

На 19 октомври во просториите на Civic Theatre во Hurstville на свечен начин беше прославен 40 годишниот јубилеј на Литературното друштво „Григор Прличев“ од Сиднеј.

Со почетоците    на    христијанството    Црквата    одобрила    да    се    празнува    денот    Успение на света Богородица. Поедностите за овој настан, како и за животот на пречистата Божја мајка по вознесението на Спасителот, не се опишани од старите црковни писатели. По враќањето од Елеонската Планина по вознесението на Исус Христос, апостолите се наоѓале во Ерусалим, во очекување на утешителот - Светиот Дух, ветен од Спасителот. Сите верници живееле еднодушно и постојано се молеле.

Во  последните столетија пред раѓањето на Исус Христос. Јудеја се наоѓала речиси постојано под туѓо ропство: по владеењето на Персијците, била под власта на Александар Македонски, a no неговата смрт под власта на Египет, потоа на Сирија, по кратката независност под власта на Римјаните, кои ги задолжиле Јудеите со тежок данок и за цар го поставиле  Ирод.

Текстот е најден во библиотеката на православната црква од Александрија во Египет, го пронајде во 2003 г. Финскиот историчар и филолог Мика Хакарaинен [Mika Hakkarainen] од Универзитетот во Хелсинки. Ракописот претставува оригинал на преводот од еванѓелието, и е најстаро еванѓелие на Македонски народен јазик, не црковен. Направен е во форма на Литургиска книга напишана рачно на Унцијално Којне писмо од непознат преведувач при крајот на 18-от век, и препишана и правописно исправена од Иромонахот Павел Божигропски Протосингел, родум од Кониково, Воденско, Беломорска Македонија.

ВОВЕДУВАЊЕ НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА ВО ХРАМОТ