Иван Радулов (1876 - 1942) е македонски деец и револуционер, член на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација. Гоце Делчев го примил во ТМОРО. Учествувал во групата која ја киднапирала американската протестантска мисионерка Елен Стоун во 1901 г. За време на Илинденското востание во 1903 г. Радулов бил војвода во Разложскиот крај. Со цел да се соберат средства за набавка на оружје и помош за населението, по задушувањето на востанието, бил испратен во САД, каде останал до крајот на животот.

Димо Тодоровски (11. XII 1910 - 27. IV 1983) е македонски скулптор, ликовен педагог, член на МАНУ, основоположник на современата македонска скулптура. Бил учесник во НОБ. На почетокот на 50-тите години инцидентно користел етнолошки мотиви, но постојано бил окупиран со теми од НОБ. Негово дело е споменикот на Мечкин камен подигнат во 1983 година. Тој е едеп од основачите и на Друштвото на ликовните уметници на Македонија.

Климент Шапкарев (30. I. 1875 – 12. IX. 1949) е македонски просветен и револуционерен деец, член на Македонската револуционерна организација, личен соученик и личен пријател на Гоце Делчев. Бил во четата на Делчев и како еден од најписмените борци бил поставен за секретар. Тој е автор на брошурата „Спомени и размислувања за Гоце Делчев“.

Трајче Грујоски - Павле (19. Ⅷ 1921 – 17. VII 2016) е македонски партизан, еден од организаторите на НОБ во Битолско, политичар, судија и униферзитетски професор. Бил борец на партизанскиот одред „Јане Сандански“ (1942), инструктор на партизанскиот одред „Вичо“ (1943), член на Вториот областен комитет на КПМ (1943) и заменик-политички комесар на Втората оперативна зона на НОВ и ПОМ. По ослобувањето заземал низа важни општествени функции и бил универзитетски професор.

Асен Чаракчиев (19. VII 1911 – 19. XI 1988) е припадник на македонското народноослободителното движење (НОД) во Пиринскиот дел на Македонија. Бил член на БКП и на ВМРО(Обединета) од 1931 г. На судскиот процес во 1936 г., изјавил дека е Македонец по националност, а не Бугарин. За време на Втората светска војна учествувал во оружената борба на НОД, а по 9 - ти септември 1944 г., откако комунистите ја презедоа власта во Бугарија, бил активен во остварувањето на културната автономија во Пиринскиот дел на Македонија. По Резолуцијата на ИБ во 1948 г. отстапил од својата македонска национална определба и го сменил презимето во Кожаров.

Никола Рачев (14. VI 1903 – ?) е истакнат деец на македонското национално револуционерно движење, еден од првите партизани во Пиринскиот дел на Македонија. Учествувал во Септемвриското востание во 1923 година, а во периодот од 1928 до 1934 година бил организатор на нелегална печатница и на организации и групи на ВМРО(Об) во Разлошко. Во текот на Втората светска војна, од 1942 до 1944 година бил секретар на Околискиот комитет на БКП за Разлошко, а од II до XI 1944 година и секретар на Окружниот комитет на БКП за Пиринскиот крај. Потоа бил пратеник во Народното собрание на НРБ.

Панде Петровски  (26. XII 1943 – 31. XII 2006) е генерал на АРМ,  началник на ГШ на АРМ и раководел со единиците на Македонската армија за време на вооружениот конфликт во 2001 г. Должноста началник на ГШ на АРМ ја обавувал од 12. VI  до 9. VIII 2001, а потоа бил советник на министерот за одбрана.

Павле Ќулафковски ( VII 1865 – 13. VI 1940) е член на Македонското научно-литературно друштво (МНЛД) во Санкт Петербург и потписник на молбата за регистрација на статутот на Словенско-македонското научно и литературно друштво до Санктпетербуршкото словенско благотворно друштво (СПБСБД).. Во 1904 година заминал во Њујорк, каде што го понел со себе буквар на друштвото на македонски јазик за печатење. Во декември 1912 година, со Димитрија Чуповски учествувал на Општомакедонската конференција во Велес.

Бенјамин Бено Русо (20. I 1920 – 18. VI 2006) е македонски Евреин, првоборец, учесник во НОБ и генерал во ЈНА. Во 1941 година се вклучил во народноослободително движење и станал член на КПЈ. Од 1942 г. бил борец ПО „Јане Сандански“, а во 1943 г. во одредот „Дамјан Груев“ и баталјонот „Мирче Ацев“. Бил политички комесар на чета, на баталјон, на бригада и на 41 дивизија. Со 15. Македонски корпус, учествувал во борбите на Сремски фронт. По војната завршил политичка школа и Воена академија и извршувал повеќе одговорни должности. За своите резултати и достигнувања тој е носител на повеќе одликувања.

Аврам Балабан (1865 – 1913) е лекар, хирург, кој извршувал многу тешки хирушки интервенции. Како лекар, хирург и гинеколог работел во Охрид, Приштина и Елбасан, а од 1899 г. во Битола, каде што отворил прифатилиште со ординација, операциона сала, неколку болнички кревети и аптека. Во Балканските војни се заразил од пегавиот тифус и починал.